قضاوت با جهالت رابطه مستقیمی دارد

جلسه سیزدهم از دوره پنجم کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران نمایندگی سهروردی اصفهان با استادی همسفر صدیقه و با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» در روز شنبه ۹ تیرماه ۱۴۰۳ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

دستور جلسه این هفته «قضاوت و جهالت» است. خواسته یا ناخواسته همه ما انسان‌ها در طول زندگی خود بر سر دو راهی‌هایی قرار می‌گیریم که باید انتخابی داشته باشیم و انتخاب‌های ما می‌تواند هدفی را دنبال کند که با تفکر باشد یا بدون تفکر و این قضاوت‌های ماست. آیا قضاوت عمل درستی است یا نه؟ زمانی که درمورد دیگران قضاوت می‌کنیم، باعث می‌شود انرژی ما که باید صرف کارهای خودمان شود از بین برود. قضاوت کردن در ما تخریب ایجاد می‌کند و آرامش و آسایش ما را سلب می‌کند.

انسان در هر جایگاه و مقامی که باشد در حال قضاوت می‌باشد، برای مثال: چرا این شخص این‌قدر چاق است؟ چرا جلوی فرزندش را نمی‌گیرد؟ چرا این‌قدر بی‌خیال است؟ چرا این‌همه لباس می‌خرد؟ کسانی که دائماً درمورد دیگران قضاوت می‌کنند در زندگی شخصی هدف و برنامه مشخصی ندارند؛ حتی قضاوت کردن درمورد فرزند و همسر یا پدر و مادر باید در حدی باشد که وارد حریم خصوصی آنها نشویم.

ضرب‌المثل معروفی هست که می‌گوید: «اگر می‌خواهی درباره راه رفتن کسی قضاوت کنی، کمی با کفش‌های او راه برو.» قضاوت با جهالت رابطه مستقیمی دارد، کسی می‌تواند قضاوت کند و حکم صادر کند که علم و دانش آن را داشته باشد و درس قضاوت خوانده باشد. هرچه سطح دانایی انسان بالاتر باشد، قضاوت کردن او راجع‌به‌ دیگران کم‌تر است؛ انسان جاهل درمورد دیگران قضاوت می‌کند و در هرکاری دخالت می‌کند. جهل دو بعد دارد، یکی جهل در برابر علم و دیگری جهل در برابر عقل؛ یعنی شخص خودش را به جهالت بزند و به علم خود عمل نکند.

گاهی با قضاوت کردن می‌خواهیم از خود فرار کنیم. نباید درمورد کسی قضاوت کنیم، زیرا نمی‌دانیم که زندگی آنها چگونه و در چه شرایطی است ما ظاهر را می‌بینیم؛ ولی از صور پنهان آن بی‌خبریم! بیشتر  قضاوت‌های ما در ظاهر است؛ زیرا هرچه چشم‌های ما می‌بیند سریع مورد قضاوت قرار می‌دهیم و لحظه‌ای فکر نمی‌کنیم که شاید این‌گونه نباشد که ما می‌بینیم! قضاوت باید در جایگاه خودش باشد.

خرابه‌های ویران توسط انسان‌های دانا آباد می‌شود و دانا کسی است که بداند کجا قضاوت کند و کجا قضاوت نکند. انسان‌های دانا دنبال صلح و آرامش هستند؛ چرا که می‌دانند در صلح و آرامش است که همه‌چیز ساخته می‌شود و در جنگ چیزی جز ویرانی نیست.

من صدیقه اگر قبلاً قضاوتی درمورد دیگران انجام می‌دادم از جهل و ناآگاهی من بود، ولی از زمانی که به کنگره آمدم با این همه علم و آموزشی که کنگره در اختیار من همسفر قرار داده است در اعمال خود بازنگری کردم و دیگر دوربینم را روی خودم زوم می‌کنم و فقط‌وفقط عیب‌های خودم را می‌بینم تا آنها را رفع کنم و تمام سعی خود را می‌کنم در کار دیگران تجسس نکنم و وارد قضاوت نشوم که بعد هم بخواهم حکم صادر کنم. قضاوت نکنیم تا مورد قضاوت دیگران قرار نگیریم.

منبع: سی‌دی «فضولی و آسایش»
رابط خبری: همسفر صدیقه، رهجوی راهنما همسفر نجمه (لژیون دهم)
عکس: راهنمای تازه‌واردین، همسفر فاطمه
ارسال: راهنمای تازه‌واردین، همسفر مریم
همسفران نمایندگی سهروردی اصفهان