بهنام خالق عشق
سلام دوستان وحیده هستم همسفر
خدای مهربان را برای وجود آقای مهندس، خانواده محترمشان و خانم صبا راهنمای عزیزم شکر میکنم همچنین از خانم مریم عزیز که این خدمت را به من دادند سپاسگزارم.
امروز داشتم در مورد قضاوت و جهالت فکر میکردم که چه چیزی بنویسم، با کمی تفکر متوجه شدم در گذشته خواسته و یا ناخواسته از روی جهالت، دیگران را قضاوت میکردم.
وقتیکه با مسافرم در جمعی حضور داشتیم و آنها در مورد وضعیت، کار و رفتار اشخاص دیگر صحبت میکردند، مسافرم سکوت میکرد و سریع آن جمع را ترک مینمود.
اوایل متوجه این رفتار و عمل مسافرم نمیشدم، زیرا من همه جا و در هر موردی اظهار نظر و قضاوت میکردم، بدون آنکه از شرایط طرف مقابل اطلاع و آگاهی داشته باشم.
بعداز این عملی که انجام میدادم حالِ روحی و جسمی من بسیار بد میشد، اما با کمک آموزشهای راهنمای مهربانم خانم صبا متوجه این حال بدِ خود شدم و آموختم که باید در بعضی از مواقع سکوت کنم، دیگران را قضاوت نکنم و اگر امکانش وجود دارد سریع آن جمع را ترک کنم، زبرا کائنات مرا در همان شرایط قرار خواهد داد و من هم باید بهخاطر قضاوتهای که انجام دادهام بازپرداخت داشته باشم.
خداوند را شکر میکنم که هر روز جهانبینی، دیدگاه و نگرش من نسبت به زندگی تغییر میکند و حال خوش را تجربه میکنم.
امیدوارم تجربهام مورد استفاده همه عزیزان قرار بگیرد، انشاءالله منِ وحیده بتوانم طبق قوانین کنگره حرکت کنم و خدمتگزار باشم.
آقای مهندس در صحبتهای روز چهارشنبه فرمودند؛ در جایی که قضاوت به ما مربوط نمیشود و ما قضاوت کنیم یعنی جاهل هستیم.
یکی از مهمترین نکتهها در قانونِ کائنات این است، اگر هر کاری بکنیم انعکاس آن به خود ما برمیگردد.
قضاوت کار بسیار دشواری است، هیچکس نمیتواند به معنای واقعی قضاوت کند و تنها کسی که بهدرستی قضاوت میکند، سیستم کائنات است.
تهیه و تنظیم: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر صبا لژیون یکم
ویراستاری و ارسال: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر صبا لژیون یکم
همسفران نمایندگی شادآباد
- تعداد بازدید از این مطلب :
325