تا انسان ویران نشود گنج درونش را پیدا نمی کند

"خلاصه سی دی نامه پیشین"
آنانی که باید بروند، می‌روند. آنانی که باید بیایند درراه هستند، آنچه باید انجام شود، انجام می‌شود. این نشان دهندهٔ تقدیر است. کسانی سؤال می‌کنند که زندگی جَبر است یا اختیار؟ هر دو درست است؛ چون انسان‌ها از سوراخ کلید بخشی را می‌بینند کسی یخچال، کسی مبل درصورتی‌که همه این‌ها وجود دارد. زندگی ما بر مبنای خواست، تقدیر و فرمان الهی بناشده است. مهم است که خواست ما چقدر قوی باشد، چقدر حاضریم برایش هزینه کنیم. تقدیرنامه پیشین است، یک اصل کلی و در زندگی ما نقش دارد. آنچه دیروز کاشتیم امروز برداشت می‌کنیم و آنچه امروز می‌کاریم فردا برداشت خواهیم کرد. نقش فرمان الهی هم در آن تأثیر دارد. این‌که ما امروز گندمی بکاریم آیا فرمان باران باشد یا نباشد، همه‌چیز بر مبنای خواست ما نیست. خواست خداوند برای مخلوقاتش همیشه خیر است باید زمان آن برسد، اگر اتفاق نیفتاد دیگر دست من نیست این تقدیر است. زندگی این است که ما چه کاشته و چه برداشت می‌کنیم. گنج درون انسان معرفت و دانایی است که در هیچ جای طبیعت یافت نمی‌شود، این گنج پایانی ندارد. انسان باید اشکالات را در درونش پیدا کند نه در جهان بیرون تا به نتیجه برسد. ما همیشه دیگران را مقصر می‌دانیم؛ ولی خوب است که به این تفکر برسیم که خودمان باعث این مشکلات هستیم. گنج همیشه در ویرانه‌ها است تا انسان ویران نشود. گنج درونش را پیدا نمی‌کند، سختی‌هایی که انسان می‌کشد حکم همان ویرانه را دارد. دید ما و تفکر ما محدود است. جهان و دنیا همین نیست که ما می‌بینیم ما؛ حتی اختیار جسم خود را هم نداریم و آن را کامل نمی‌شناسیم. کسی که به مراحل بالا برسد، می‌تواند مانند این‌که لباس خود را درآورد از کالبد خود خارج‌شده و جهان‌های دیگر را مشاهده کند. حس‌های درونی با حفظ کردن مکاتب دنیا و درس خواندن به دست نمی‌آید و بیدار نمی‌شود. بعضی مطالب را نمی‌توانند توضیح بدهند؛ بنابراین به‌صورت تمثیل و مثال گفته می‌شود؛ چون قابل‌فهم برای همه نیست مثل سرمای ۶۰ درجه زیر صفر که تمثیل اعتیاد است. بهشت و جهنم هم تمثیل است. ما نمی‌توانیم بوی یک گل را یا حس دوست داشتن را نمی‌توانیم تعریف کنیم. صوت یکی از مهم‌ترین پایه‌های اساس هستی است. صوت بسیار مؤثر است و در انسان می‌تواند تأثیر مثبت و یا منفی بگذارد، بستگی به نوع صوت دارد. همان‌گونه که ما به حیاتمان ادامه می‌دهیم یک تقدیری هم وجود دارد که به آن سرنوشت می‌گوییم. تقدیر کار خودش را انجام می‌دهد، ما کاری به آن نداریم. آن چیزی که باید انجام شود، قطعاً انجام خواهد شد اگر هم نباید انجام شود، انجام نخواهد شد. تلاش و کوشش انسان‌ها برای خواسته‌هایشان است؛ ولی نباید خرافی شویم و از مسیر خارج شویم و همه شکست‌هایمان را به نام تقدیر بنویسیم بااینکه ما به تلاش خودمان ادامه می‌دهیم. اگر اتفاق ناگواری هم افتاد می‌گوییم خواست خدا این هست و این را به فال نیک می‌گیریم.
همسفر مریم لژیون هشتم

ویراستاری: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)
ثبت و ارسال:همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر فاطمه(لژیون چهارم)
همسفران نمایندگی تخت جمشید