خویش خویشتن

سلام دوستان اکرم هستم یک همسفر، مسافر نیکوتین
حریم از ریشه حرم به معنی: بازداشتن گرفته شده و حرمت هم مترادف این کلمات است که برای مشخص کردن حد و اندازه و خط و خطوط یک مجموعه، مکان و همچنین ارتباط بین انسان‌ها و رابطه انسان با کل جهان هستی به منظور ایجاد امنیت، صلح و آرامش مشخص و استفاده می‌شود.
وقتی گفته می‌شود این مکان و یا این موضوع حریم دارد، یعنی حرمت دارد و نمی‌توان به آن محدویت‌ها و قوانین نزدیک شد و آن‌ها را نقض کرد.
مثلاً جاده و یا رودخانه حریم دارد و اگر در این محدوده‌ها تردد و یا ساخت و سازی انجام گیرد، چه به دست انسان و چه به دست طبیعت محکوم به تخریب می‌شوند؛ زیرا رودخانه یعنی خانه و بستری که رود در آن جریان دارد.
کنگره هم یکسری قوانین، بایدها و نبایدهایی دارد که در قالب حرمت در جلسات دو مرتبه خوانده می‌شود که نشان از اهمیت آن دارد؛ زیرا در سایه رعایت این قوانین و حرمت‌ها است که کنگره تبدیل به یک مکان مقدس می‌شود. در ادامه، مکان امن برای رسیدن به رهایی، حالِ خوش، کسب رشد و آموزش و در نهایت حرکت در جهت صراط مستقیم که همانا غایت و هدف نهایی این NGO مردم نهاد می‌باشد که بایستی نظم و انضباط بر آن مستولی باشد.
وقتی حریم‌ها مشخص شده باشد و حرمت‌ها رعایت شود، هیچ تنش و مشکلی پیش نمی‌آید. مصداق آیه شریفه سوره غاشیه آیات ۱۰ الی ۱۲ که می‌فرماید:
[فیِ جَنّاتِ عالیَه لاتَسمَعُ لاغِیه  اِلیَ سَلامً سَلامَا]
یعنی: در بهشت (که غایت آمال ما است) هیچ سخن بیهوده‍‌‌ایی گفته نمی‌شود، مگر سلام و علیک سلام.
منظور جایی است که هیچ حرف، کار و مسئله حاشیه‌ایی که ما را از هدف اصلی‌مان که همان رسیدن به تعادل و حالِ خوش است، دور کند زده نمی‌شود و در کمال صلح و آرامش و جهت و هم‌نظر بودن با هم به سلامتی و امنیت خواهیم رسید.
حال به چند مورد از این قوانین می‌پردازیم:
[وَیلُ لِلمُکَذِبین]؛ وای بر دروغگویان. یکی از قوانین و حرمت‌های کنگره دروغ نگفتن است؛ زیرا از انسان‌ها سلب اعتماد می‌کند. اگر رهجو به راهنما حقیقتِ حالِ خودش را نگوید و دروغ یا پنهان‌کاری داشته باشد راهنما چگونه می‌تواند به او راهکار درست و لازم را بدهد؟
سرزنش کردن؛ زمانی‌که ما در صور پنهان و آشکار کسی را مورد سرزنش قرار می‌دهیم ناخودآگاه وارد مقوله تجسس، غیبت و در ادامه صدور رای می‌شویم که این امر باعث تبادل و جابه‌جایی انرژی ناسالم و در ادامه شکسته شدنِ پیوندهای محبت که یکی از شاخص‌های مورد نیاز برای رسیدن به تعادل و حالِ خوش است، می‌شود. البته ما نیز نباید اجازه بدهیم که در حضور ما و نبودِ شخص سوم حرفی زده شود؛ زیرا مستمع صاحب سخن را بر سر شوق آورد.
دفاع از حقوق دیگران و بسط ندادن به این ضدارزش باعث ایجاد یک جریان سالم انرژی می‌شود.
سخن یکدیگر را قطع نکردن؛ وقتی این عمل ناپسند اتفاق می‌افتد به نوعی ورود به حرمت گوینده است که رشته کلام او را پاره کرده و اجازه انعقاد سخن را نمی‌دهد، هر چند منِ اکرم هم بایستی حواسم باشد که زیاده‌گویی نداشته باشم که از حوصله طرف مقابل خارج شود. هم‌چنان که در نوشتار هم گفته می‌شود که هر شخص می‌تواند پیرامون دستور جلسه ۴ دقیقه صحبت کند و یا این‌که استاد جلسه بیشتر از ۵ دقیقه نمی‌تواند صحبت کند؛ زیرا زمان‌بندی در جلسات کنگره بسیار دقیق و حساب شده می‌باشد.
الفاظ ناشایست بیان کردن؛ وقتی من دیگران را با القاب ناشایست مورد خطاب قرار می‌دهم و یا با آن‌ها شوخی می‌کنم حرمت ها از بین می‌رود و چه بسا باعث دلخوری و یا ورود به حریم انسان‌ها می‌شوم. انسان مخلوقی است که از طرف قدرت مطلق مورد احترام قرار گرفته شده است. نوع صحبت کردنِ ما با افراد متقاوت در جایگاه‌های مختلف باید با هم فرق داشته باشد ما نمی‌توانیم همان‌گونه که با دوست‌مان و یا یک خانم صحبت می‌کنیم با دیگر افراد جامعه و یا آقایان صحبت کنیم؛ بلکه باید از فعل و ضمیر جمع استفاده کنیم که طرفِ مقابل به خودش اجازه ورود به حریم ما را ندهد.
بحث سیاسی نکردن؛ ما در صحبت‌ها و گفتگوهای‌مان به هیچ وجه وارد مقولاتی که در آن وجه اشتراک نداریم، نمی‌شویم. مثل: بحث سیاسی نمودن؛زیرا ما در کنگره فقط و فقط راجع به اهداف مشترک که همان درمان اعتیاد و رسیدن به تعادل و حالِ خوش می‌باشد صحبت و تبادل نظر می‌کنیم.
از پوشش نامناسب استفاده نکردن؛ ما برای حفظ آرامش و امنیت نیاز به اطاعت از قوانین جاری کشورمان داریم که مبادا مورد عتاب و خطاب و یا اخطاری شویم. بایستی از پوشش‌های متعارف و تعریف شده همراه با در نظر گرفتن بهداشت فردی استفاده کنیم. ساده‌پوشی و استفاده از پوشش روسری سفید در قسمت همسفرانِ خانم ایجاد یک حس و حال و انرژی خوبی می‌کند.
نداشتن هیچ رابطه کار و مالی در بیرون از کنگره و رد و بدل نکردن شماره تلفن بدون اجازه راهنما از مواردی می‌باشد که بسیار تا بسیار در کنگره لازم الاجرا است؛ زیرا ورود به این اعمال به نوعی عدول از قوانینی است که هدفش رسیدن به مقصد اصلی می‌باشد که دچار اختلال و مشکل در روابطی می‌شود که بعضا در سطح شعب انعکاس خواهد داشت و ایجاد تشدد می‌کند؛ زیرا کنگره هیچ مسئولیتی در قبال داد و ستدی که افراد با هم می‌کنند و به مشکل می‌خورند ندارد و این مسائل ما را وارد حاشیه کرده و ایجاد دلخوری می‌کند.
ما مسئول وسایل خودمان هستیم هر چند همه افراد قابل اعتماد باشند به‌قول قدیمی‌ها مالت را نگه دار، همسایه‌ات را دزد نکن. اگر من در اثر سهل انگاری وسایلم را رها کنم و اتفاقی بیفتد حق اعتراض ندارم؛ چون باعث می‌شود کنگره وارد چالش شود و تنش به همراه دارد.
همین کار کردن بر روی نقاط مشترک و کمک کردن به یکدیگر برای رسیدن به رهایی و سلامتی جسم و جان است که ما را به نوعی خویشِ خویشتن کرده است و این مطلوب صورت نمی‌گیرد، مگر در سایه رعایت اصول، قوانین و حرمت‌های وضع شده در کنگره.

منابع: سی‌دی حرمت، آیات قرآن کریم

ویرایش: همسفر سمیرا، رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر نگار، رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون یکم)
همسفران نمایندگی ستارخان