پنجمین جلسه از دوره هفتم کارگاه‌های آموزشی عمومی مسافران و همسفران کنگره ۶۰ خیام نیشابوری، در روزهای پنجشنبه با استادی مسافر مهدی و نگهبانی مسافر بهروز و دبیری مسافر احسان با دستور جلسه «وادی چهارم و تأثیر آن روی من» در تاریخ 31 خرداد ۱۴۰۳ ساعت 16:30 آغاز به کار نمود
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان مهدی هستم یک مسافر.خداروشکر میکنم که یک بار دیگر زیر سقف کنگره قرار گرفتم و در حال آموزش گرفتن هستم. جدا از دستور جلسه، امروز تولد یک سال رهایی مسافر رحمان را در شعبه جشن می‌گیریم و این یکسال رهایی را به رحمان عزیز تبریک عرض میکنم. دستور جلسه هفتگی وادی چهارم و تاثیر آن رو من هست. انشالله بتوانم در اندازه توانم درباره این وادی مطالبی را بازگو کنم. به نظر من دستور جلسات هفتگی، ستون های یک پل هستن، نمی‌شود از یک وادی عبور کنی و مطلبی یاد نگرفته باشی و به وادی بعدی بروی. همه وادی ها مثل دانه های زنجیر به هم وابسته هستند، حالا برای رسیدن به وادی چهارم من ابتدا از وادی اول شروع میکنم؛ یک مسافر که ابتدا وارد کنگره می‌شود زمانی که وادی اول را می‌نویسد متوجه می‌شود که با تفکر غلط مسیر هایی را اشتباه رفته است وزندگی خودش را دچار مشکل کرده است، در ادامه به او می‌گویند که باید سفر خود را ادامه دهد و شربت را سر وقت استفاده کند و سی دی ها را بنویسد تا بعد از ده ماه به سفر دوم برسد. در اینجا ممکن است فرد دچار نا امیدی شود، که در این مورد وادی دوم به کمکش می‌آید و ناامیدی را از بین می‌برد و یاد آور می‌شود که تو در این هستی بیهوده آفریده نشده‌ای و تو باید هدف و جایگاه خودت را پیدا کنی. ما انسان ها همیشه دنبال گریزگاه هستیم، در حال درمان هم، از اطرافیان انتظار کمک و همیاری، برای درمان خود را داریم و در این نقطه وادی سوم پدیدار می‌شود و متذکر می‌شود که، باید دانست هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند، اگر سفرت را خراب کرده ای خودت هم باید درستش کنی و دیگران در حد مشاوره می‌توانند کمک کنند بار مسئولیت کارها بر دوش خودت می‌باشد؛ از وادی سوم که گذر کنیم در اینجا انسان به دنبال این است که مسئولیت هایش را به گردن خداوند بیندازد، در این نقطه وادی چهارم پدیدار می‌شود که میگوید، در مسائل حیاتی مسئولیت دادن به خداوند یعنی سلب مسئولیت از خویشتن، یعنی اگر سفرت را خراب کرده ای قرار نیست خداوند درستش کند و معمولا زمانی این اتفاق می‌افتد که ما جایگاه خودمان و خداوند را اشتباه می‌گیریم. مرز بندی بین خود و خداوند را نمی‌دانیم یعنی من نسبت به خداوند چه وظیفه ای دارم، خداوند چه وظیفه ای نسبت به من دارد. درکل وادی چهارم و دیگر وادی ها می‌خواهند این مطلب را به ما بگویند که انسان چیزی نیست مگر سعی و تلاش خودش، فردی که زودتر از شروع جلسه بر روی صندلی ها نشسته است ودرست سفر میکند در آخر سفر شاهد معجزه سیستم خلقت و خالق هستی می‌باشد که درمان و رهایی برای شما اتفاق خواهد افتاد و به حال خوش خواهی رسید به این دلیل که حرکت را آغاز کرده اید، خداوند هم وظیفه خودش را انجام می‌دهد و شما را به خواسته‌هایتان میرساند. خداوند را با غول چراغ جادو اشتباه نگیریم، تا مشکلی برایمان پیش می‌آید به درگاه خداوند میرویم و دست به دعا و نیایش برمی‌داریم و آرزوی خود را مطرح می‌کنیم و با خداوند معامله می‌کنیم، درصورتی که زمینه برآورده شدن خواسته، ایجاد نشده است ، مانند همان کشاورزی که ابتدا بزر را می‌کارد و بعد در انتظار محصول است، خداوند هم ابر های بارانی را میفرستد و بعد از ۹ ماه محصول را برداشت میکند، شما هم باید اول سفر خود را تمام کنید. رهجوی سفر اولی هم ده ماه تلاش میکند بدون غیبت و گریز زدن و نافرمانی و آخر سفر هم یک رهایی، با حال خوش و سیستم ایکس بالانس شده. در آخر باز می‌گویم وادی چهارم به ما این را میگوید که باید در مسیر خواسته خود حرکت و تلاش کنیم وپارامتر زمان در نظر بگیریم. خود و خداوند را بشناسیم و جایگاه شان را اشتباه نگیریم و مسولیت های خودمان را بپذیریم تا در ادمه به نتیجه دلخواه و حال خوش برسیم. از اینکه سکوت کردین و به حرف های من گوش کردید از همه شما سپاس گذارم.
