دو راهی انتخاب

سیزدهمین جلسه از دوره شصت و هفتم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی حکیم هیدجی با استادی مسافر علی، نگهبانی مسافر حمید و دبیری مسافرحسین با دستور جلسه‌‌ی « وادی چهارم و تأثیر آن روی من » پنجشنبه 31 خرداد ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:
سلام دوستان علی هستم، یک مسافر: از ایجنت محترم و مرزبانان تشکر می‌کنم که اجازه داده‌اند در این جایگاه خدمت کنم. دستور جلسه در مورد این است که در مسائل حیاتی به خدا مسئولیت دادن یعنی سلب مسئولیت از خویشتن. به نظر من منظور این است که مسائل حیاتی قابل حل زمینی. در بسیاری موارد ما دخیل نیستیم.
اما برخی مسائل هم واقعاً مربوط به خود ماست. پس من باید مسئولیتم را قبول کنم و به عهده بگیرم و بگویم که این من هستم که تمام اموراتم را وقتی انجام میدهم، اگر در بین آنها اشتباهی هم از من سر زد، خودم مسئول آن اشتباه هستم و دنبال مقصر نگردم. در کارهایی که به عهده‌ی من هست ممکن است بعضی از تنبلی‌ها و کاهلی‌ها از جانب خود من صورت بگیرد و گوشه‌ی کاری لنگ بماند.
آیا در این اقدام فرد دیگری کوتاهی کرده است؟ یا این خود من بوده‌ام که کم کاری کرده‌ام؟ من تلاش نکنم و سرکار نروم و آنگاه از خداوند بخواهم که به من روزی عطا کند، یا مشکلاتم را حل کند بدون اینکه خودم قدم مهمی در راستای حل مشکلاتم بردارم. بعضی‌ها برداشتشان این است که چون خدا قدرت مطلق است و همه‌ی امورات در واقع بدست خداست باید تمام مسائل را در مورد ما حل نماید، اما بحث سر این است که خداوند غول چراغ جادو نیست که هر کاری را برای ما انجام دهد و ما فقط بخوریم و بخوابیم. خدا مارا خلق کرد و به ما اختیار داد و مسئولیت‌هایی هم برای ما برای زندگی در زمین تعیین کرد و تلاش ما برای رسیدن به موقعیت‌های مناسب ما را به افرادی موفق و بدون یا کم مشکل تبدیل خواهد کرد. 

اگر فردی خودش را در مسیر صراط مستقیم قرار دهد و از ضد ارزش‌ها دوری کند و تفکراتش را در راستای درستی کنترل نماید و تلاش برای خوب بودن کند، آنگاه خداوند هم شرایط را طوری پیش می‌برد که این فرد به آرامش و نتیجه‌ی مطلوب برسد. انسان در زندگی خود از سه مرحله می‌گذرد که البته بعضی‌ها در مراحل اول می‌مانند و آن سه مرحله مراحل نفس می‌باشد.
اولی نفس اماره هست که انسان را امر به انجام کاری می‌کند و بیشتر کاربردش در مسائل منفی می‌باشد. و پایین ترین مرحله‌ی نفس در انسان است. در برخی مواقع نفس اماره به مسائل خوب هم می‌پردازد. دومی نفس لوامه است، وقتی فردی در اثر نفس اماره کاری را که نباید، انجام می‌دهد از نظر روحی کمی پریشان می‌شود و به قول امروزی‌ها وجدان درد می‌گیرد.
در این حالت انسان ممکن است در خلوت خودش، خود را سرزنش کند که چرا مرتکب این اشتباه شدی. لازم به ذکر است که هر دو مرحله‌ی ذکر شده سطح پایینی دارند اما آخرین مرحله، نفس مطمئنه می‌باشد. این مرحله یعنی اگر فردی به این جایگاه برسد. در مقابل نفس اماره بدون هیچ مشکلی ایستادگی می‌کند و اصولاً تسلیم وسوسه‌ها نمی‌شود. و در کل کار اشتباهی نمی‌کند که پس از آن یا از خود سلب مسئولیت کند، یا دنبال مقصر بگردد. ممنونم که به صحبت‌های من توجه کردید.

مرزبان کشیک: مسافر مهدی
عکاس: مسافر مهدی
صدابردار: مسافر مهدی
تایپ: مسافر مرتضی
ثبت: مسافر هوشنگ
نمایندگی حکیم هیدجی ( مسافران و همسفران )