انسان دانا اشتباه خودش را می‌پذیرد و‌ در جهت رفع آن میکوشد

دومین جلسه از دوره پنجاه‌وچهارم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره۶۰ نمايندگی پروين اعتصامی اراک، با استادی راهنمای محترم مسافر احمد، نگهبانی مسافر ناصر و دبیری مسافر عادل با دستورجلسه «وادی چهارم و تأثیر آن روی من» پنج‌شنبه 31 خردادماه ۱۴۰۳ ساعت ۱7 آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان احمد هستم یک مسافر؛ خداوند را شکر می‌کنم که دوباره اجازه داد در این جایگاه قرار بگیرم. در مورد دستورجلسه "در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن یعنی سلب مسئولیت از خویش" من یک مقدار از وادی صحبت می‌کنم  و سپس تجربه خودم در خصوص این وادی را بیان می‌کنم.
این وادی خط‌کشی و مرزبندی بین مسئولیت من و خداوند را آموزش می‌دهد. اصولاً مسئولیت به‌طور کامل دوطرفه است. بین من و خداوند، بین پدر و ماد و فرزند، بین استاد و شاگرد، بین رهجو و راهنما، هرکدام به نوبه خود یک وظیفه‌ای دارند. در وادی‌های گذشته به طورکامل این موضوع را فهمیدیم که مسئولیت هر چیزی تماماً بر عهده خودمان است و کسی نمی‌تواند بار مسئولیت ما را بر دوش بکشد.
اگر به اطرافمان نگاه کنیم خوب متوجه می‌شویم که خداوند مسئولیت خودش را نسبت به ما انجام داده است و هر چیزی که لازمه حیات روی کره زمین باشد، برای ما مهیا کرده است؛ اما من گاهی اوقات این را نمی‌بینم و از کارهایی که خداوند برای من انجام داده است ناسپاس هستم.
خداوند این فرصت را به من داده که در این حلقه از حیات باشم و زندگی کنم؛ که این خودش جایگاه خیلی بزرگی برای من دارد. حال که این فرصت در اختیار من قرار داده شده، آیا من مسئولیت خودم را به‌خوبی انجام می‌دهم؟ بعضی اوقات فکر می‌کنم به‌عنوان یک انسان پا به این کره خاکی گذاشته‌ام که فقط بخورم و بخوابم و خیلی کارهای دیگر را انجام بدهم؛ اما قطعاً این نیست و حتماً مسئولیت بالاتری بر عهده من هست و من به این موضوع واقف نیستم. نکته‌ای که خیلی مهم است و در این وادی به آن اشاره می‌شود این است که خداوند بعد از خلق انسان او را بر سر یک دوراهی قرار داد و آخر هر راه را به او نشان داد و به او اختیار کامل داد تا خودش انتخاب کند. پس مسئولیت کامل آن انتخاب به عهده خودمان می‌باشد. این موضوع را ما مصرف‌کنندهها به‌خوبی تجربه کردیم و می‌دانیم که آخر راه کج به کجا ختم می‌شود.
تفکر من در گذشته این بود که خداوند باید مسائل و مشکلات من را حل کند. یعنی اگر من در زندگی راه خطایی رفتم و مشکلی را به وجود آوردم، خداوند باید مشکل من را حل کند. مطلبی که در این وادی اشاره می‌شود این است که دست‌های آسمانی فقط القای افکار را انجام می‌دهند؛ یعنی دست‌های آسمانی خداوند و نیروهای الهی فقط می‌توانند القای افکار را در درون من ایجاد کنند.

حال این سؤال پیش می‌آید که دعا و راز و نیاز چه اثری دارد؟ در وادی به این موضوع نیز پرداخته شده است. دعا و راز نیاز زمانی نتیجه مطلوب را می‌دهد که من در مسیر ارزش‌ها و صراط مستقیم حرکت کنم و مسئولیت کاری را که انجام دادم بپذیرم. اگر من صبح تا شب دعا کنم؛ ولی به خواسته‌های نامعقول خودم پاسخ مثبت بدهم، دقیقاً مثل این می‌ماند که من راهنمای سمت راست را زدم ولی به سمت چپ می‌پیچم.
من همیشه در لژیون به بچهها می‌گویم که بار مسئولیت درمان را باید به‌طور کامل به دوش بکشیم یعنی به‌موقع در کارگاه آموزشی حاضر شوم، دستورجلسه را آماده کرده باشم، سی‌دی‌ نوشته باشم و لباس تمیز پوشیده باشم.
هرچقدر انسان دامنه جهل بیشتری داشته باشد سعی می‌کند از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند. انسان دانا اشتباه خودش را می‌پذیرد و‌ سعی می‌کند در جهت رفع آن بکوشد.
یک نکته‌ای که در آموزش‌های کنگره یاد گرفتم این بود که به دلیل خلقت خودم پی ببرم. من به‌عنوان یک انسان برای چه خلق شده‌ام؟ شاید من بیرون از کنگره خیلی گزینه‌ای برای خدمت به دیگران نداشته باشم؛ اما در کنگره اگر خدمتی می‌کنم می‌دانم که صددرصد درست است و کمک من به بقیه انسان‌ها می‌رسد.

عکس و تایپ: مسافر مهدی لژیون15
تنظیم و ویراستاری: مسافر عادل لژیون 15
مسافرین نمایندگی پروین اعتصامی اراک