در زندگی نباید منتظر نذر و نیاز و معجزه باشیم

پنجمین جلسه  از دوره ششم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی دامغان با استادی مسافر موسی، نگهبانی مسافر علی‌ اصغر و دبیری مسافر فتح الله با دستور جلسه " وادی چهارم و تاثیر آن بر روی من " پنج‌شنبه 31 خرداد ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

سلام دوستان موسی هستم یک مسافر
خیلی خوشحالم از اینکه در این جایگاه قرار‌گرفتم تا خدمت کنم و آموزش بگیرم،از نگهبان و دبیر هم تشکر می‌کنم که بنده را به عنوان استادی‌جلسه انتخاب کردند، از راهنمای‌محترم آقای امین رفیعی هم سپاسگذارم که به من اجازه خدمت دادند.
موضوع جلسه امروز وادی چهارم است که‌ مطابق هر سال من یک جلسه در این قسمت باید در این جایگاه قرار بگیرم چرا که در زمینه پذیرش مسئولیت بسیار مشکل داشتم که می‌گوید: در مسائل حیاتی سپردن مسئولیت‌ها به خداوند یعنی سلب مسئولیت از خویشتن. من فکر می‌کنم که ما مصرف کنندگان مواد مخدر هنوز باخدا درگیر هستیم، که مسئولیت‌ها را به خدا واگذار کنیم، و از خدا چند قدم جلوتر باشیم، تنها دغدغه ما تهیه مواد بود و از خدا می‌خواستیم که هر روز برای ما مواد تهیه کند، در واقع ما با این کار قدرت اختیاری که خداوند در اختیار ما قرار داده بود را به خود او واگذار کنیم. نکته جالبی که این وادی به ما گوشزد می‌کند این است که در زندگی نباید منتظر نذر و نیاز و معجزه باشیم چرا که تا وقتی در مسیر ضد ارزشی باشیم به راحتی دروغ می‌گوئیم و موادمخدر مصرف می‌کنیم، نباید از قدرت مطلق توقع کمک و یاری داشته باشیم اما وقتی در مسیر ارزش‌ها قرار می‌گیریم و از ضد ارزش‌ها دوری می‌کنیم و مسئولیت‌های زندگی خود را به‌ خوبی انجام می‌دهیم آنوقت می‌توانیم چشم به‌ یاری‌ خداوند نیز داشته باشیم. زمانی‌ بود که‌ من مواد مخدر مصرف می‌کردم تا بهتر خدمت کنم ولی نه‌ تنها قادر به انجام این کار نبودم بلکه در این مسیر خسارات فراوانی‌ هم به بار می‌آوردم. وادی چهارم به ما یادآوری می‌کند که ما در کنگره حتی مسئولیت درمان خود را نیز باید برعهده بگیریم و از راهنما توقع بیجا نداشته باشیم چرا که ایشان فقط چراغ راه هستند و مسیر را به ما نشان می‌دهند و تا وقتی خود شخص مایل به درمان بیماری‌ اعتیاد خود نباشد هیچ فردی نمی‌تواند به‌ و کمک کند. خود من در زمان درمان به شهرستان‌ سمنان می‌رفتم و در این مسیر بود که فهمیدم حتی مسئولیت رفت و آمد نیز به عهده شخص من می‌باشد، و کسی مسئول رفت و‌ آمد من نیست . وقتی‌ خودم راه افتادم راه‌ کم‌کم برای‌ من نمایان شد و تازه آن زمان بود که متوجه خساراتی که به بار آورده بودم شدم و هنوز هم تا این زمان موفق به جبران کامل خسارات نشدم. بیشتر از این وقت جلسه را نمی‌گیرم و از شما متشکرم که با سکوت خود به صحبت‌های من توجه کردید.

نگارش متن: مسافر علی لژیون یکم
تصویر بردار: مسافر احسان لژیون سوم
تهیه‌ و تنظیم: راهنما مسافر امین رفیعی