خداوند جهان آنچه ما نیاز داریم را در اختیار ما گذاشته، تا بتوانیم به هدف خودمان که همان تعالی و صلح و آرامش است برسیم.

امروز سه شنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۳ با استادی مسافر عباس، نگهبانی مسافر فریدون و دبیری مسافر علی، بادستور‌جلسه " وادی چهارم و تاثیر آن روی من "  رأس ساعت ۰۰ : ۱۷ آغاز بکار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

در مورد دستور جلسه، اینکه ما بخواهیم مسئولیت زندگی خودمان را به خداوند بزرگ واگذار بکنیم، یعنی مفهومش این است که ماکاملاً از خودمان سلب مسئولیت کردیم. خوب یک مقدار که به عقب برگردیم می‌بینیم ما در زمانی در این جهان هستی گم شده بودیم و راه و‌ مسیر زندگی را فراموش کرده بودیم. و از هر‌کسی این راه را می‌پرسیدیم، راه درست را نشان نمی‌دادند. و آدرس صحیح نمی‌دادند.

تا به مقصد برسیم. بعضی‌ها در کمپ‌ها چله نشینی انجام می‌دادند. هرکسی یک طریقی و یک مسیری را می‌رفت. تا اینکه بتواند خودش را از دام اعتیاد نجات بدهد. و به آن سر منزل مقصود و هدفی که داشت برسد. خوب به هر حال نتیجه‌ی کار ما چی شد؟ ما وقتی از همه جا نا‌امید شدیم. آمدیم و در مدرسه هستی ثبت نام کردیم. خوب این مدرسه هستی یک مدیر دارد.

در مدرسه هستی علم دارد. و همچنین کتاب درسی است. و باید از آن استفاده کنیم. اینکه ما آمدیم در مدرسه اصلی ثبت نام کردیم، یعنی قبول کردیم، یعنی چی؟ یعنی هنوز ایمان نیاوردیم. ایمان به چه چیزی نیاوردیم؟ در ابتدا باید به خداوند ایمان بیاوری که مدیر و مدبر این جهان هستی است. بعدش به معلمین این مدرسه، که همان پیامبران هستند. ایمان بیاوریم. و قبول کنیم.

نکته سوم کتابی است که این پیامبران آورده اند. و می‌خواهند درس بدهند. و اگر ما قبول کردیم باید مسئولیت پذیر باشیم. یعنی خداوند جهان آنچه ما نیاز داریم را در اختیار ما گذاشته تا بتوانیم به هدف خودمان که همان تعالی و صلح و آرامش است برسیم. واینکه  فرموده‌اند. پندار سالم، گفتار‌سالم، کردار سالم. اگر بتوانیم اینها را عملی کنیم همه چیز حل می‌شود. باید مسئولیت پذیر باشیم.

بزرگترین مسئولیت چیست؟ شناخت خودمان است. من از این در آمدم ۳ جلسه بعنوان میهمان و وقتی که آمدم اینجا، دیدم که اینجا صاحب دارد. اینجا کتاب دارد. باید مسئولیت کار خودم که همان رهائی از دام اعتیاد است را به عهده بگیرم. راهنمایم فرمود : بزرگترین کار شما درمان اعتیادت است والسلام. آیا می‌تواند مسافر و رهجو بیاید اینجا و بگوید این سیستم را قبول ندارم.یا این سیستم را قبول دارم ولی این مطالب را که می‌گوید قبول ندارم.
یا مربی را قبول ندارم. اینها همه با هم هستند. وقتی قرار است درمانی اتفاق بیافتد و به خودمان برسیم باید به همه اینها اعتقاد داشته باشیم. و حرکت کنیم. وقتی انسان در مسیر درستی حرکت کرد، این قوانین در کنگره ۶۰ ما را حرکت می‌دهد. و اگر درست حرکت نکنیم سیستم کنگره ۶۰ ما را بیرون می‌اندازد. و وقتی در مسیر صراط مستقیم باشیم، مورد لطف خداوند قرار می‌گیریم.

تایپ : مسافر علی لژیون سوم.
عکاس : مسافر داوود لژیون سوم.
تنظیم و ویرایش : مسافر محسن مرزبان خبری.