مسئولیت درمان به طور کامل با رهجو است

جلسه پنجم از دوره هشتم سری کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، ویژه مسافران نمایندگی یوسف آباد با استادی مسافر محمدرضا، نگهبانی موقت مسافر محمد و دبیری موقت مسافر امیر با دستورجلسه « وادی چهارم و تأثیر آن روی من » در روز چهارشنبه مورخ ۳۰ خرداد ماه ۱۴۰۳، رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان محمدرضا هستم مسافر، خدا را شکر می‌کنم که اجازه خدمت در این جایگاه را به من داد‌ و همچنین تشکر می‌کنم از نگهبان محترم و راهنمای عزیزم.
در مورد دستور جلسه که وادی چهارم است من  اگر بخواهم راجع به تجربه‌ی خودم صحبت بکنم باید بگویم که من همیشه در زندگی خودم دنبال کسی بودم تا تمام کارهای ضد ارزشی و یا ناکامی‌های خودم را به گردن او بیندازم و از خودم سلب مسئولیت کنم. ولی زمانی که وارد کنگره شدم بعد از سه وادی اول متوجه شدم که تفکر سازنده و راه و روش درست تفکر کردن چگونه است، همینطور فهمیدم که جهت بیهودگی به این هستی پا نگذاشته‌ام و یا اینکه فهمیدم هیچکس به اندازه خود من به خویشتن خودم فکر نمی‌کند.

با همه این وجود من همیشه پیش خودم فکر می‌کردم خدایی که من را آفریده است و باعث شده من پا به این هستی بگذارم باید مراقب من هم باشد و من را در هر کاری که انجام می‌دهم موفق و پیروز گرداند. مسئله دیگر این بود که من همیشه فکر می‌کردم دیگران باید برای من کاری انجام بدهند چه جامعه و چه خانواده؛ ولی بعدها متوجه شدم که مسئولیت‌ها دو طرفه است و من هم نسبت به دیگران و همچنین جامعه‌ی خود مسئولیت‌هایی دارم.
مطلب دیگری که من از آموزش‌ها متوجه شدم این است که نیروهای مثبت و الهی فقط به صورت القا می‌توانند به من راه و مسیر را نشان دهند و این خود من هستم که اختیار دارم کار را انجام بدهم یا ندهم.
در کنگره، ما برخلاف NGOهای دیگر که می‌گویند ما مسئول بیماری خود نیستیم، می‌گوییم که تنها خودمان، مسئول بهبود وضعیت خودمان هستیم و اعتقاد داریم انسان به واسطه اختیاری که دارد، هر مسیری را که پیش می‌گیرد و می‌خواهد طی کند و یا هر قدمی را که می‌خواهد بردارد تا به سرانجام برساند، اختیار کامل به دست خود اوست.
در کنگره من فهمیدم که باید مسئولیت کلیه‌ی کارهای خودم را بپذیرم و سپس کارهایم را انجام بدهم، همانطور که از قدیم گفتن از تو حرکت از خدا برکت، من باید در تحقق آن خواسته‌هایی که دارم و راهی که در پیش گرفته‌ام بایستی سعی و تلاش کامل خودم را انجام بدهم و نتیجه کار را واگذار کنم به صلاحدید خداوند که اگر خیر و صلاح من در انجام آن کار باشد، انجام خواهد شد و اگر هم به صلاح من نبود، باید قدرت پذیرش این مطلب را داشته باشم که حتماً به صلاح من نبوده است و حتماً راه درستی نبوده که نتیجه نداشته است.
از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید از همه‌ی شما متشکرم.

تهیه گزارش: مسافر مرتضی لژیون سوم