در مسائل حیاتی؛ مسئولیت دادن به خداوند یعنی سلب مسئولیت از خویش

همسفر ربابه:

در مسائل حیاتی؛ مسئولیت دادن به خداوند، یعنی سلب مسئولیت از خویش است. ما در وادی‌های یک و دو آموختیم که باید اول تفکر کنیم و ناامید نباشیم و در وادی سه آموختیم که مسئولیت مشکلاتمان را حتی به گردن خدا نیز نیندازیم. در مسائل حیاتی، مسئولیت به عهده خودمان است و مسئولیت‌ها دوطرفه تعریف‌شده و هیچ‌گاه یک‌طرفه نیست و خط و خطوط و خط ‌کشی و میزان مسئولیت‌ها را خودمان تشخیص می‌دهیم؛ مثلا راهنماها در کنگره در قبال رهجوها مسئولیتی دارند و بالعکس، رهجوها هم متقابلاً در قبال راهنماها مسئولیت دارند. وادی چهارم به ما می‌آموزد که تمام مسئولیت کارها و رفتارها و عملکرد آن را خود قبول کنیم؛ درنتیجه اگر ما با بی‌فکری و نادانی خودمان مشکلی به وجود می‌آوریم نباید انتظار آن را داشته باشیم که خداوند آن را حل کند و حل این مشکل و مسئولیت بر عهده شخص خودمان است.

همسفر زهرا:

در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویش.

در این وادی ما سعی می‌کنیم که همه مسئولیت‌های حیاتی خودمان را تا حد مشخصی مرزبندی کنیم، همه‌ی کارهای خودمان را به خداوند واگذار نکنیم و بگوییم تو بزرگی تو قدرت مطلقی، پس مشکلات ما را حل کن! و خودمان تنبلی و کاهلی در زندگی داشته باشیم و یا به دلایلی با بی‌توجهی قرض بالا بیاوریم و بگوییم که خداوند گنجینه غیب خودش را باز کند و یا مرتکب گناه و جرم و جنایت بشویم و به زندان بیافتیم و از خداوند و نیروی مافوق بخواهیم و بگوییم خداوند وظیفه دارد که مرا از زندان و گرفتاری خلاص کند، و یا در خانه استراحت کنیم و انتظار از خدا داشته باشیم و بگوییم که مخارج زندگی زن و فرزند مرا تأمین و پرداخت کند! گویی که خداوند و یا قدرت مطلق و نیروهای مافوق فرمان‌برداران ما هستند که از صبح تا شب ما به آن‌ها برنامه بدهیم و بگوییم چه‌کار کنند و چه‌کار نکنند. قدرت مطلق پس از خلق انسان او را بر سر دوراهی قرار می‌دهد و به انسان اختیار می‌دهد که هر راهی را می‌خواهد انتخاب کند، یکی راه پندار و گفتار و کردار راستین و راه دیگر فسق و فجور و دروغ و کژی ، پس او هر مسیر را علامت‌گذاری و پایان راه را مشخص نمود. ما در این وادی می‌خواهیم هسته انسان که جسم و صور آشکار انسان و هسته خارجی یا صور پنهان انسان را بشکافیم  و در آخر ما مسئولیت حیات خود را بپذیریم و سعی و تلاش لازم برای رسیدن به اهداف خودمان به انجام برسانیم.

همسفر مژگان:

در وادی چهارم درباره سلب مسئولیت از خودمان و دادن مسئولیت به خداوند صحبت شده و نکته ی جالب‌توجه برای من شناختن خودمان بود که تا خودمان را نشناسیم نمی‌توانیم راه‌حل مناسبی برای مشکلاتمان پیدا کنیم. من قبل از اینکه وارد کنگره شوم هر مشکلی که داشتم شروع به عبادت و نمازخواندن می‌کردم و تصور می‌کردم با این کار، تلاش خودم را کردم و بقیه را به خداوند واگذار می‌کردم، وقتی نتیجه‌ای نمی‌گرفتم می‌گفتم خداوند رویش را از من برگردانده و ارتباطم با خداوند کمتر و کمتر می‌شد و ناامید می‌شدم از حل مشکلاتم. وقتی سفرم را شروع کردم و با وادی‌ها آشنا شدم، دیدم به زندگی و مشکلات و هر آنچه پیرامون زندگی‌ام بود عوض شد و با ورود به کنگره به این نتیجه رسیدم که خداوند همیشه من را حمایت کرده است؛ چون صاحب خانواده و فرزندان خوب و سالم هستم در این مکان مقدس آموزش می‌گیرم.

همسفر مروارید:

از وادی اول تا وادی سوم به ما چگونه فکر کردن و ناامید نشدن را می‌آموزیم و در وادی چهارم یاد می‌گیریم که مشکلات خود را گردن دیگران و خدا نیندازیم و حرکت درست و اصولی برای زندگی آغاز نماییم. همه‌چیز در هستی دوطرفه است؛ وقتی‌که زندگی را با تمام مشکلات پذیرفتیم باید در مورد آن‌ها شناخت داشته باشیم تا بتوانیم تمام مسائل را خودمان حل کنیم.

ما در قبال خداوند مسئولیم و خداوند در قبال ما مسئول است، مسئولیت‌ها تعریف‌شده هستند؛ مثلاً ما برای فرار و عبور از گذرگاه و سلب مسئولیت از خود، همه‌چیز را به خداوند می‌سپاریم و می‌خواهیم در یک حرکت عرفانی و انسانی و حق‌به‌جانب بگوییم صلاح خداوند در این است، راضی‌ام به رضای خدا، درواقع اگر این وادی‌ها را عمیق درک کرده باشیم به شکوهمندی و اقتدار خود در هستی می‌رسیم. وادی چهارم شناخت سایر انسان‌ها و شناخت خود است و به دو صور انسان اشاره‌شده: صور آشکار مثل قلب و مغز، صور پنهان که قابل‌رؤیت نیست مانند عقل روح و نفس. به انسان می‌آموزد با تفکر و تعقل راه خود را پیدا کند و با تفکر سالم و القائات مثبت به‌طرف ارزش‌ها برود.

با تشکر از اعضای لژیون چهارم

تایپ: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون چهارم)

تنظیم و ارسال: راهنما همسفر زهره

همسفران نمایندگی ایران