در این حیات وظیفه تلاش کردن بر عهده ما است

سلام دوستان هما هستم یک همسفر
«در مسائل حیاتی به خداوند سپردن؛ یعنی سلب مسئولیت از خویشتن.» در این وادی مشخص می‌شود که در مسائل زندگی ما جایگاه خداوند کجاست و جایگاه من انسان کجاست؟ از هدایای خداوند به انسان روح، اختیار، عقل است که در روز الست به همه انسان‌ها داده شد.
من باید با استفاده از عقل و اختیار و با تفکر لازم زندگی خودم را مدیریت کنم و به صراط مستقیم حرکت کنم. یا می‌توانم بدون درنظرگرفتن این امکانات از زیر بار مسئولیت خودم شانه خالی کنم و به‌صورت عرفانی و از روی بزرگواری مسئولیت خودم را گردن خدا بیندازم.
مگر خدا آدم من است که من قرض به بار بیاورم و توقع داشته باشم از گنجینه غیب پرداخت کند و یا پول و مقام بخواهم و بدون تلاش توقع داشته باشم قدرت مطلق همه این‌ها رابه من بدهد. ما باید در زندگی با تفکر و اختیار و با عقل خودمان و با تلاش در کارهایمان در صراط مستقیم و با خدمت به دیگران حرکت کنیم و از فرامین خداوند پیروی کنیم و بار مسئولیت زندگی خودمان را بپذیریم و از تلاش و کوشش فروگذار نکنیم.

سلام دوستان مریم هستم یک همسفر
وادی چهارم به ما می‌گوید که مسئولیت هیچ‌وقت یک‌طرفه نیست، یعنی اگر مثلاً من مسئولیتی در زندگی در مقابل فرزند و مسافرم دارم آنها هم یک‌سری مسئولیت‌ها دارند؛ لذا هر فردی که از انجام‌دادن کار و مسئولیتی که برعهده‌اش است شانه خالی کند دنبال گریزگاه یا همان راه در رو است که مسئولیتی که به عهده دارد به عهده خداوند بیندازد. این وادی می‌گوید در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن یعنی سلب مسئولیت از خویش است. انسان هیچ‌چیز نیست مگر اینکه خودش سعی و کوشش کند؛ زیرا خداوند تمام توانایی و امکانات و اختیارات را به ما داده و فرموده از شما حرکت از من برکت. در زندگی برای اینکه به وجود نیروی ما فوق پی ببریم اول باید خودمان را بشناسیم؛ سپس نیروی ما فوق را بشناسم. این یعنی خودشناسی کامل انسان. ما باید سعی و تلاش کنیم همه مشکلات زندگی‌مان را بافکر حل کنیم و موانع را از سر راه برداریم و از خدا بخواهیم که در این راه به ما کمک کند و لاغیر؛ لذا همیشه باید سعی، تلاش و تفکر راه درست را انتخاب کنیم.

سلام دوستان سعیده هستم یک همسفر
نکته‌ای که بسیار حائز اهمیت این است که مرز بین این مسئولیت‌ها کجاست؟ کدام مسئولیت‌ها به عهده شاگرد است و کدام مسئولیت‌ها به عهده استاد است؟
ما می‌خواهیم حدومرز را تا حدودی در قضیه خداوند و انسان مشخص کنیم. گریزگاه آنجاست که ما مسئولیت را به خداوند واگذار کنیم؛ یعنی مسئولیت تمامی اتفاقات را به گردن خداوند بیندازیم. در این وادی (وادی چهارم بخش اول) سعی می‌کنیم برای مسائل حیاتی خودمان جایگاه و مسئولیت قدرت مطلق و همچنین جایگاه و مسئولیت انسان را تا حدودی مشخص و مرزبندی کنیم؛ چون برداشت‌ها، نگرش‌ها و خواسته‌ها متفاوت است.
در وادی اول، دوم و سوم برای ما مشخص شد که بیشترین بار مسئولیت حیات ما به عهده خودمان است. اگر ما کلیه بار مسئولیت را به خداوند واگذار کنیم نشانه این نیست که انسان باخدایی هستیم. ما نمی‌توانیم از روی کاهلی گوشه‌ای بنشینیم و از خداوند بخواهیم تمام مشکلات شخصی ما را حل‌وفصل کند.

رابط خبری: همسفر ناهید، رهجوی راهنما همسفر سارا (لژیون پنجم)
ویراستاری و ارسال: همسفر مونا راهنمای تازه واردین
همسفران نمایندگی یوسف آباد