مسئولیت حیات ما برعهده خودمان است

همسفر پری در مورد دستور جلسه هفتگی: «وادی چهارم و تأثیر آن بر روی من» در مقاله‌ای نوشتند:

سلام دوستان پری هستم یک همسفر

به نام قدرت مطلق الله

مقدمه:

در این وادی ما سعی می‌کنیم، برای مسائل حیاتی جایگاه و مسئولیت قدرت مطلق یا خداوند و جایگاه مسئولیت خودمان را تا حد امکان مرزبندی کنیم. 

در وادی‌های‌ تفکر که شامل: وادی‌های اول، دوم و سوم بود برایمان مشخص شد که بیشترین بار مسئولیت حیات ما بر عهده خودمان است.

در وادی چهارم به قوانین می‌رسیم که عبارت است از؛ برداشت، دریافت، ادراک و احساس ما نسبت به خودمان و جهان پیرامون ما است. در علم جهان‌بینی ما با قوانین جاری در هستی آشنا می‌شویم که این قوانین مثل پل‌هایی نیرومند و قوی هستند که انسان را به درجات عالیِ قابل قبولی از شناخت خود و جهان هستی که نتیجه آن رسیدن به درمان و تعادل است.

نکته‌ای که خیلی مهم این است که هیچ‌چیز در هستی وجود ندارد که یک طرفه باشد، از جامدات، گیاهان، نباتات، حیوان و انسان این مسئله و مسئولیت دو طرفه است و هیچ‌وقت یک طرفه نیست. مسئولیت پدر به فرزند، فرزند به پدر، استاد به شاگرد، شاگرد و استاد و دو تا دوست متقابلاً به هم مسئولیت دارند.

همین‌طور ما در مقابل خداوند و هم خداوند در برابر ما مسؤلیت‌های متقابلی وجود دارد. بنابراین این قانون جهان هستی است و نباید یک طرفه در نظر بگیریم.(۱)

توضیحات:

در این وادی از نفس اماره صحبت می‌شود و من باید برای رهایی از نفس سرکش به خود متکی باشم و از قدرت درون استفاده نمایم. قدرت و نیرویی که بسیار عظیم اما خفته است، من باید در این سفر آن را به آرامی بیدار کنم و بیدار شدن این نیرو در من به منزله زنده شدن دوباره خودم است. جناب مهندس از مسئولیت صحبت می‌کنند که هر مسئولیتی دو طرفه است و نکته بسیار مهم اینکه مسئولیت‌ها خط و خط‌کشی شده‌اند که کدام خط برای خدا و کدام خط برای بنده خدا است و این موضوع برای یک بچه کوچک تا یک فرد بزرگ صدق می‌کند.

در مسائل حیاتی به خداوند سپردن یعنی سلب مسئولیت از خویشتن‌

چون قدر مسلم درخواست، برداشت و نگرش بعضی از ما انسان‌ها از قدرت مطلق یا نیروی نظام دهنده کل هستی ممکن است، با هم متفاوت باشد.(۲)

توضیحات:

انسان ضروری‌ است که بداند دست‌های آسمانی فقط القاء افکار را انجام می‌دهند و بقیه کارها و مسئولیت‌ها بر عهده خود ما است. ولی متاسفانه ما گاهی از قدرت مطلق انتظاراتی داریم که کاملاً غیرمعقول و غیرمنطقی است، به دلیل اینکه به درستی قدرت مطلق و نیروهای مافوق را نشناختیم.

خداوند ما را خلق کرد و سر دوراهی قرار داد و به ما اختیار کامل داد که هر راهی را که می‌خواهیم انتخاب کنیم.

یک راه پندار، گفتار و کردار راستین و سالم صلح آمیز و تقوا و راه دیگر فسق و فجور، دروغ و کژی، زشتی و پلیدی است. پس او هر مسیر را علامت گذاری و پایان هر راه را مشخص کرد.

حال این پاسخ مطرح می‌شود که دعا، راز و نیاز و نیایش در مقابل قدرت مطلق چه می‌شود؟ 

پاسخ داده می‌شود که به اعتقاد ما دعا و راز و نیاز موقعی می‌تواند، مؤثر باشد که حداقل در مسیر ارزش‌ها و یا صراط مستقیم حرکت کنیم، از فرامین خداوند پیروی کنیم و بار مسئولیت زندگی‌مان را خودمان بپذیریم و از تلاش و کوشش فروگذار نکنیم.

اکنون ممکن است برداشت و یا نگرش ما از قدرت مطلق یا نیروهای نظام دهنده کل هستی و یا خداوند و یا هر چه ما تصور می‌کنیم درست نباشد، زیرا اگر ما این نیرو را می‌شناختیم و هرگز اینگونه رفتار نمی‌کردیم و زندگی‌مان را به طرف آشفتگی، پریشانی، بیماری یا هر مشکل دیگری سوق نمی‌دادیم.(۳)

توضیحات:

اگر من به خداوند توکل داشته باشم و خداوند را درست بشناسم، زندگیم را به سمت و سوی آشفتگی، پریشانی و بیماری سوق نمی‌دهم و افکار منفی را از خود دور می‌کنم و آنگاه نیروی مافوق را می‌شناسم و حرف با عملم یکی می‌شود و نفس اماره بر من غلبه نمی‌کند.

وادی چهارم فراتر و گسترده‌تر از کلام من است که بتوانم توصیف کنم.

من از زمانی که قدم به کنگره گذاشتم، با دنیای دیگری از جهان‌بینی آشنا شدم.

 هیچ‌کجا چنین آموزشی حتی در دانشگاه‌ها داده نمی‌شود. در کنگره انسان ساخته و صیقل داده می‌شود و انسان به وادی عشق، محبت و دانایی می‌رسد.

نتیجه‌گیری:

هر وقت دستورجلسه یکی از وادی‌ها می‌شود، فکر می‌کنم که چه تأثیری روی من داشته و دارد و به عظمت و مفاهیم حقیقی که در هر وادی هست، بیشتر پی می‌برم و از تدبیر و تفکری که برای نوشتن وادی‌ها استفاده شده حیرت زده می‌شوم. ما باید تأثیر این وادی را در زندگی خانوادگی، کاری، کنگره و درمانمان کاملاً حس کنیم، چون با درک کردن و به کار بردن آن می‌فهمیم که کارمان آسان می‌شود. ابتدای این وادی از برداشت و نگرش ما از نیروی مافوق یا خداوند صحبت شده است.

زمانی که عرصه برایمان تنگ می‌شد و ناامیدی بر ما غلبه می‌کرد، دنبال مقصر بودیم و می‌گفتیم خدایا چرا من؟

خدایا من چه کردم و چون به عنوان یک انسان خودم را نمی‌شناختم نمی‌دانستم خداوند چه نظام قدرتمند و دقیقی است و چه نیروهایی را درونم قرار داده است که مانند؛ قله‌های آتشفشان هستند، اما آرام و بی‌صدا اگر به آن‌ها توان حرکت بدهم ‌می‌دانم چه می‌شود.

این وادی با شکافتن هسته انسان هم صورآشکار و هم صورپنهان بستری را برایم مهیا می‌کند که در مسیر به فرمان عقل و نزدیک‌تر شدن به خداوند است.

با ورودم به کنگره ۶۰ و اینکه در مسیر قرار گرفتم، تأثیر این وادی را بیشتر حس می‌کنم. آنانی که اقدام به حل مسائل می‌کنند، مورد حمایت الله قرار می‌گیرند.

منابع و مؤاخذ:

(۱): سی‌دی، وادی چهار ۱

(۲): سی‌دی، وادی چهار ۱

(۳): کتاب عشق ۱۴ وادی، وادی چهار

نویسنده متن: همسفر پری، رهجوی راهنما همسفر فرزانه (لژیون پانزدهم)

ویرایش متن: همسفر زهرا، رهجوی راهنما همسفر رویا (لژیون هشتم)

ارسال مطلب: همسفر الهام، رهجوی راهنما همسفر رویا (لژیون هشتم)

همسفران نمایندگی فردوسی