همه در هستی مسئولیت دارند

دهمین جلسه از دوره بیست و ششم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران در روزهای یکشنبه با استادی مسافر: محمدعلی، نگهبانی: مسافر رضا و دبیری: مسافر عباس و دستور جلسه: «وادی چهارم و تأثیر آن روی من» در تاریخ ۱۴۰۳/۳/۲۷ ساعت 17 آغاز به کار نبود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان محمدعلی هستم یک مسافر، دستور جلسه امروز وادی چهارم «در مسائل حیاتی، به خداوند سپردن یعنی سلب مسئولیت از خویشتن» من ۲۵ سال تخریب داشتم و در طول این مدت خیلی تخریب‌های زیادی به خودم، خانواده‌ام و اطرافیانم زدم و این تخریب‌هایی که به وجود آوردم را خودم باید جبران کنم و قرار نیست که به گردن شخص دیگری بیندازم و دیگران را مقصر بدانم و ۲۵ سال تخریب مدت‌زمان کمی نیست و خیلی چیزها را در این مدت از دست دادم و اولین چیز جوانی‌مان بود و ۲۵ سال پول و هزینه دادیم برای مصرف مواد خیلی از کسانی که سالم بودند الآن صاحب‌خانه ماشین وزندگی خوبی هستند ولی من ندارم چرا؟! چون دنبال آن عیش و نوش‌های زودگذر بودم و نمی‌فهمیدم و راهم را اشتباه رفته بودم و در وادی چهارم می‌گوید که اگر می‌خواهی خدا را بشناسی، اول باید خودت را بشناسی.

شخصی که وارد کنگره ۶۰ می‌شود یک مسئولیت‌هایی دارد و اولین مسئولیت این است که کلیه قوانین و حرمت‌های کنگره را رعایت کند و این بدان دلیل است که من آمده‌ام در اینجا تا حالم خوب شود و اگر قرار باشد که من قوانین را رعایت نکنم و به حال خوب نرسم آمدن من به کنگره هیچ معنایی ندارد زمانی که وارد کنگره می‌شوید و کنگره شمارا جذب می‌کند، کنگره نسبت به شما یک سری مسئولیت‌ها را دارد و شما هم همینطور نسبت به کنگره یک سری مسئولیت‌ها رادارید و در قبال افرادی که الآن در کنگره هستند و افرادی که قبلاً بودند و آمدند و هزینه کردند تا من در اینجا به رهایی و درمان برسم و انسان زمانی که جایگاه خودش را درک کند حتماً به آن تعادل و آرامش و حال خوب می‌رسد.
ما باید مسئولیت‌پذیری را یاد بگیریم، زمانی که به کنگره ۶۰ می‌آییم و سی‌دی‌ها و آموزش‌های جناب آقای مهندس را یاد می‌گیریم همینطور که به حال خوب نزدیک‌تر می‌شوی و پله به پله یک‌پنجم موادت کاهش پیدا می‌کند، باید یک‌پنجم به دانایی‌ات افزوده شود و اگر دانایی شما افزایش پیدا نکند و دانایی مؤثر را کاربردی نکنی، هیچ سودی از کنگره نبرده‌ای و اولین مثلثی که کنگره ۶۰ به شما می‌دهد مثلث خانواده، کنگره و خود شخص است چون اول برای حال خودت وارد کنگره ۶۰ شده‌ای و زمانی که حال خودت خوب شود بعد می‌توانی حال خانواده خودت را هم خوب کنی و در کنار این‌ها باید کارکنی و هزینه شربت اوتی و هزینه کنگره و سبدی که از مقابلت رد می‌شود و خانواده‌ات را هم تأمین کنید چون اگر شما کار نکنی برای همین هزینه شربتت هم می‌مانی چون نباید توقع از کسی داشته باشیم حتی از خانواده خودت آیه قرآنی داریم که می‌گوید «لیس الانسان الی ما سعی» انسان هیچ‌چیزی نیست جز سعی و تلاش خودش، انسان زمانی که تلاش می‌کند به هر آنچه می‌خواهد می‌رسد، به شرطی که در صراط مستقیم باشیم.

ما از راه کج هم به مقصد می‌رسیم ولی به قول جناب آقای مهندس که می‌گوید پایدار نیست و درراه و صراط مستقیم شاید دیرتر برسیم ولی باحال خوب می‌رسیم و اگر هم کم است، بازهم کم آن برکت دارد. ما باید مسئولیت‌پذیر باشیم یعنی چه؟! یعنی زمانی که در کنگره مثلاً ایجنت یا مرزبان می‌گویند این مسئولیت از تو ساخته است بگویم بله من می‌توانم این کار را انجام بدهم و این مسئولیت را بپذیرم، مثلاً زمانی که چند دانه تسبیح در کنار هم قرار می‌گیرند، یک تسبیح کامل می‌شود و هر آنچه از آن دانه‌های تسبیح کم باشد دیگر آن تسبیح کامل نیست. جناب آقای مهندس می‌گوید که وقتی شما در کنگره یک پله را درست می‌روی اعتمادبه‌نفس پیدا می‌کنی و خود شخص خودش را تشویق می‌کند که با این مرحله برود به جلوتر و چرا الآن سفر دومی‌ها در کنگره ۶۰ حضور دارند برای اینکه من بدانم که اشخاصی هستند که به رهایی و حال خوب رسیده‌اند تا من بتوانم از نفس اماره خودم را به نفس لوامه برسانم و چند قدم روبه‌جلو حرکت کنم و شاید حتی چند سال دیگر حتی تا آخر عمر هم من به نفس مطمئنه نرسم ولی همین‌که روبه‌جلو و به‌طرف نفس لوامه قدم برداشته‌ام خودش خیلی خوب است و جای امید دارد.
تایپ و نگارش: مسافر احسان لژیون هشتم
عکاس: مسافر محسن لژیون دهم