وادی چهارم و تاثیر آن روی من

مقاله وادی چهارم؛ در مسائل حیاتی ، به خداوند سپردن ، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن

سلام دوستان امید هستم یک مسافر

ما در سه وادی گذشته فرا گرفتیم فکر کنیم تفکر کنیم و نا امید نشویم و مسئولیت کار و زندگی خود را به گردن شخص دیگری نیاندازیم. ولی اینجا ممکن است من یک گریزگاه پیدا کنم و بگویم خب من مسئولیت کار  و زندگی خود را به بنده و خلق خدا واگذار نمی کنم و از روی سخاوت و بزرگی مسئولیت زندگی خود را به خدا واگذار میکنم یا به عبارتی به خدا توکل میکنم. بعضی انسانها معنی واژه توکل کردن را نمی دانند و فکر میکنند میتوانند کلیه مشکلات خود را به خدا بسپارند و خودشان هیچ تلاشی نکنند و این درست مثل این است که معلم بیاید مسائل را خودش حل کند و ما هیچ کاری انجام ندهیم.  خداوند که فرمانبردار ما نیست که صبح به صبح یک لیست درخواست ، جلوی او بگذاریم

که آنها را انجام دهد. بعضی اوقات ما خداوند را با غول چراغ جادو اشتباه میگیریم انتظار داریم که خداوند بیاید قرض ما را بدهد و یا اگر مرتکب جرم شدم مرا از زندان آزاد کند انسانی هر کاری انجام میدهد باید بهایش را پرداخت کند اگر در مسیر هند ارزش ها گام می گذارد باید بهایش را خودش پرداخت کنید. حال این سؤال پیش می آید که خداوند و نیروی ما فوق پس چه کاری انجام میدهند؟ در وادی چهارم آمده که دستهای آسمانی فقط القاء افکار را انجام میدهند و بقیه مسئولیتها بر عهده خود ماست. در کنگره ۶۰ هم راهنما انگشت اشاره است و درمانگر خود شخص است. پس از راهنما هم نباید انتظار داشته باشم بیاید مشکل ها را حل کند.

خداوند انسان را آفرید و او را بر سر یک دوراهی قرار داد. یکی راه درست و عمل سالم و دیگری راه فسق و فجور. جالب اینجاست که هر دو مسیر را علامت گذاری و پایان هر راه را مشخص نمود. پس انسان با اختیار خود یکی از راه ها را انتخاب میکند. اگر در مسیر ارزشی باشد حالش خوب است و اگر در راه ضد ارزشی گام بردارد حالش خراب است

واگذار کردن مسئولیت به خدا یعنی فرار از مسئولیتهای مختلف زندگی. سؤال دیگری که پیش می آید این است که تکلیف دعا و راز و نیاز چیست؟ اصولا زمانی دعا اثر میگذارد که ما حداقل در مسیر ارزشها یا صراط مستقیم حرکت کنیم و از فرمان خدا پیروی کنیم باز زندگی و مسئولیت خودمان را بپذیریم و تلاش کنیم.

این وادی نفس را تعریف می نماید و سه مرحله آن را بیان میکند و به نظر من شخص مصرف کننده مواد در مرحله نفس اماره قرار دارد که فقط میخواهد خواسته اش که مصرف مواد است برآورده شود و شخصی که وارد کنگره میشود وارد نفس لوامه میشود که اگر از مسیر خارج شود عذاب وجدان می گیرد و ناراحت است. موضوعی که برایم در این وادی مهم است این است که فردی که به دستورات غیر معقول و ضد ارزشی نفس خود عمل میکند، اگر از صبح تا شب دعا و نیایش کند که خدا نواقص او را رفع کند، مثل این است که راهنمای اتومبیل خود را برای گردش به راست روشن کند، ولی به سمت چپ بپیچد. مثل این است که من کنگره بیایم و آموزش ها را بگیرم وحرف های قشنگ بزنم ولی بیرون از کنگره به کارهای ضد ارزشی خود ادامه دهم که مطمئناً کنگره برای این  شخص تکراری و خسته کننده خواهد شد.

در پایان اینکه من اول باید حرکت کنم اول باید خودم به خودم کمک کنم و بعداز خداوند درخواست کمک داشته باشم. به عبارتی از من حرکت از خداوند برکت

تایپ: مسافر میثم

تنظیم: مسافر احمد

تهیه شده در سایت مسافران کاسپین