در زندگی هرروز و هرلحظه درگیر مسئله‌های مختلف هستیم. همه مسئله‌ها از یک جنس نیستند؛ بعضی از آنها دقیق تعریف شده‌اند، بسیاری از مسئله‌ها هم صرفاً به این علت حل نمی‌شوند که صورت آنها به درستی تعریف نشده است. وقتی صورت مسئله مشخص نیست همه چیز مبهم است وهیچ‌کس هم کاری نمی‌تواند انجام دهد. گاهی در صورت مسئله ما مبدأ و مقصد را به صورت تقریبی می‌دانیم و حل مسئله، به معنای جستجوی مسیر مناسب است. ما انسان‌ها در تعریف مسئله برای تصمیم‌گیری، مشکلات و خطاهای زیادی داریم که مسئله را از روی عادت و بدون هرگونه تحلیل آگاهانه تعریف می‌کنیم.
در هر مسئله‌ای توجه به علت و معلول راستین و یافتن رابطه دقیقِ بین این دو است که می‌تواند به کشف و تولید علم بینجامد و پاسخ صحیح مشکلات را بیابد و پایان‌بخش رنج‌ها و برطرف‌کننده نیازها باشد. پس مطرح کردن درست مسئله بسیار مهم است که در مسئله اعتیاد هم همین‌طور است. عدم شناخت و آگاهی درست نسبت به‌صورت مسئله اعتیاد و متعاقب آن تعاریف غلط، جهانی را گمراه کرده است و بدیهی است که همه درد و آلام بشر به دلیل دانش‌های کشف نشده است. در اثر کمبود دانش درباره اعتیاد سؤال‌های زیادی برای آن مطرح‌شده است؛ اعتیاد چیست؟ مصرف‌کننده کیست؟ و… توضیح کامل و شرح صورت مسئله اعتیاد توسط آقای مهندس دژاکام برای همیشه به این مسئله خاتمه داد و طرح صورت مسئله اعتیاد برای چگونگی درمان اعتیاد کمک شایانی به این بیماری کرد چون به صورتی ساده و روان مشکلات مصرف‌کننده را بیان کرده و مهم‌ترین گره‌های کور آن را مشخص و برای باز کردن این گره‌ها نظریه خود را بیان می‌دارد و مشخص می‌کند یک مصرف‌کننده مواد مخدر در کجای کار است و علت شکست‌های پی‌درپی او چیست و در اینجا متوجه شدیم که اعتیاد یک علم و دانش تخصصی است.
صورت‌مسئله اعتیاد برای ما باز می‌کند که هر ماده‌ای که بتواند انسان را از حالت تعادل طبیعی خارج نماید؛ ماده مخدر محسوب می‌شود. این مواد می‌توانند از سد خونی مغز عبور نموده، جایگزین مخدرهای طبیعی بدن شوند و در سیستم ایکس اختلال ایجاد کنند. پس اعتیاد مسمومیت مزمن نیست؛ اعتیاد جایگزینی مزمن است چون مواد مخدر خارجی جایگزین سیستم‌های تولیدکننده شبه افیونی و سیستم ضد درد بدن (شبه مخدرهای درونی) شده است؛ مثل اندروفین، دینورفین‌ها، انکفالین‌ها و غیره. چنانچه شخص سالمی حداقل ۱۰ ماه به‌طور پیوسته از مواد مخدر استفاده نماید، تبدیل به مصرف‌کننده مواد (بیمار اعتیاد) می‌شود و همین مسئله باعث می‌شود در قسمت جسم، روان و جهان‌بینی (تفکر و اندیشه) او تخریب ایجاد گردیده و از تعادل خارج شود. اعتیاد به مواد مخدر یک نوع بیماری است که براثر عدم آگاهی و توسط خود شخص مصرف‌کننده به وجود می‌آید.
از عوارض قطع ناگهانی مصرف، بروز اختلال در صور آشکار و پنهان شخص است که این عکس‌العمل در صور آشکار، دریکی دو هفته کم‌کم رو به بهبودی می‌رود ولی کاملاً قطع نمی‌شود. مثل عطسه، اسهال، بی‌خوابی، پرش عضلات ولی در عکس‌العمل یا اختلالات پنهان طول درمان حداقل ۱۰ تا ۱۱ ماه طول می‌کشد. مثل علائم افسردگی، تنبلی، کندذهنی، عدم میل به زندگی، ناتوانی جنسی و... که این مدت فقط براثر تجربه‌های مکرر و گوناگون به‌دست‌آمده است. لازم به ذکر است فرد مصرف‌کننده بیمار است و ذاتاً بیمار روانی نیست و اختلالات رفتاری فرد مصرف‌کننده در اثر مصرف و یا عدم مصرف مواد است. به تعادل رسیدن عکس‌العمل‌های پنهان اعتیاد، بار اصلی درمان را در بیماری اعتیاد بر عهده دارد و نشانه درمان بیماری اعتیاد است. در اینجا تشریح شده است که فرایند درمان حدوداً ۱۱ ماه است و بهترین و کامل‌ترین دارو برای درمان هرگونه اعتیاد، همان ماده مخدر مصرفی فرد مصرف‌کننده است که در طول زمان طبق محاسبات دقیق، میزان مصرف آن را کاهش داده تا به موازات کاهش مصرف ماده مخدر، سیستم‌های ازکارافتاده جسم فرصت بازسازی خود را داشته باشند.
در درمان اعتیاد بر اساس متد DST در بهترین حالت، مدت‌زمان پله‌های کاهش ۲۱ روز و میزان کاهش بر اساس ضریب ۰/۸ محاسبه می‌گردد؛ درنتیجه آگاهی دادن به افراد، بزرگترین مسئله در پیشگیری، مهار و درمان اعتیاد است. همان‌طور که آقای مهندس می‌فرمایند: «درمان اعتیاد فوق ترک است و رسیدن به تعادل فوق درمان است و اشخاصی که پس از ترک اعتیاد به اعتیاد بازگشت می‌نمایند در اثر عدم تعادلِ جسم آن‌هاست که درمان نشده است و اشخاصی که پس از درمان جسم به اعتیاد بازگشت می‌نمایند در اثر عدم تعادل جهان‌بینی آنها است». پس مهم است این سه قسمت با هم به درمان و تعادل برسند. این‌ها مجموعه‌ای است مربوط به صورت مسئله اعتیاد و با روشن شدن صورت مسئله اعتیاد توانستیم به درمان قطعی اعتیاد دست پیدا کنیم چون اگر یک مسئله غلط مطرح شود هیچ‌کس نمی‌تواند آن را حل کند.
با تشکر از آقای مهندس که با باز کردن این مسئله، خط بطلانی کشیدند بر تفکر کسانی که می‌گفتند اعتیاد یک بیماری پیش‌رونده، لاعلاج و غیرقابل درمان است.
نویسنده: همسفر پریسا، ورزشبان تنیس روی میز، نمایندگی لویی پاستور
رابط خبری: همسفر الهام، لژیون سوم، نمایندگی لویی پاستور
ویراستاری و ارسال: همسفر معصومه، لژیون ششم، نمایندگی لویی پاستور
گروه ورزش همسفران کنگره 60