مدت‌ها بود دلم می‌خواست گزارشی از بهار ۱۴۰۰ پارک طالقانی تهیه کنم تا یادآور ایام بهاری باشد که شاید خیلی بی‌دقت و بی‌لذت بارها ازکنارش گذر کردیم، اما نشد که نشد.
هر کاری کردم، ولی در آخر نوشته‌هایم رنگ و بوی دلنوشته گرفت، آخر فعالیت ورزشی نبود که بتوانم در قالب گزارش ورزشی همسفران در روز جمعه پارک طالقانی به رشته تحریر درآورم. این شد که ناخودآگاه جمعه بدون هیچ تصمیم قبلی مسیر پارک را در پیش گرفتم، در طول مسیر دیگر نگران دیر شدن و دیر رسیدن نبودم که خدای ناکرده جای پارک گیرم نیاید.
اتوبان حقانی، ورودی ابتدایی پارک، تعداد زیاد جای پارک و نبودن ازدحام و شور و حال، دیگر آن حکایت قدیم را برایم نداشت. در همان ابتدا، ماشینم را پارک کردم و قدم گذاشتم دقیقا در همان مسیر پیاده‌رویی که قبلاً گذر می‌کردم. حس اینکه کسی منتظرم نیست و قرار نیست فعالیت ورزشی صورت پذیرد که گزارشی تهیه شود حالم را جوری دیگری رقم می‌زد.
در خیالات خودم غرق بودم که یکی از این فواره های آبپاش چرخان چنان خیسم کرد که مرور خاطرات را در یک آن از سرم پراند و طوری شد که از گذشته نه چندان دور سریع رسیدم به لحظه حال. پیش خودم فکر کردم که کی این گل‌ها و درختان سبز شدند و غنچه کردن و به گل نشستند. هر سو که سر می‌چرخاندم سرسبزی بود و گل و بوی عطر بهار. چقدر صدای پرندگان نزدیک بود، انگار در سکوت و فضایی آرام دسته جمعی اپرا اجرا می‌کردند. همه با هم و شاید گاهی یکی در میان و در جواب دیگری.
قدم به قدم که رد می‌شدم دائما در ذهنم جایگاه‌های ورزشی را مرور می‌کردم تا بالاخره رسیدم به محل برگزاری ورزش باستانی مسافران کنگره ۶۰، ناخودآگاه صدای نوای مرشد را با آن ضرب زورخانه‌ای به همراه حرکات گروهی و فردی هماهنگ با موسیقی را از سر گذرانده و رسیدم به میعادگاه ورزشی همسفران.
دقیقاً از همان محل اولین آلاچیق و جایگاه ورزش دارت، بدمینتون، آلاچیق شطرنج، تنیس روی میز، ورزش‌های توپی روی آسفالت چون بسکتبال و والیبال و لژیون ویلیام وایت را با حضور تک تک ورزشبانان و نگهبانان تمامی رشته‌های ورزشی و به همراه مرزبانان و ایجنت پارک طالقانی همه همه را مرور کردم و نهایتاً دریافتم که چقدر دلم تنگ شده برای دیدنتان، بی مقدمه با هم حرف زدن و صحبت کردن‌هایمان و چقدر خوب است، نعمت قرار گرفتن در کنار عزیزانی که بودنشان قوت قلبی است برایمان.
نمی‌توانم زیبایی‌های بهار و گل‌ها و شکوفه‌های رنگارنگش را برایتان طوری توصیف کنم که بشود حق مطلب را ادا کرد پس تعدادی عکس را به اشتراک می‌گذارم که اگر نتوانستید سری به پارک بزنید، خودتان را در کنار این تصاویر بهاری متصور شوید.
به امید روزهای بهتر و دیدارتان در پارک طالقانی و از سر گرفتن تمامی رشته‌های ورزشی کنگره ۶۰.
نویسنده: همسفر سارا لژیون چهاردهم نمایندگی آکامی
گزارش تصویری و ارسال: همسفر سارا لژیون خانم ندا (لژیون چهاردهم نمایندگی آکادمی)
گروه سایت همسفران کنگره شصت
- تعداد بازدید از این مطلب :
2180