راهنما و رهجو دو رکن بسیار مهم در کنگره ۶۰ هستند. ما در هر جایگاهی که باشیم با سه مقولهٔ وظیفه، حق و حرمت مواجه هستیم و هرگاه که به وظیفهٔ خود کاملاً واقف شویم حق و حرمت نیز در آن جای می‌گیرند .و مسئولیت و کارهایی که برعهدهٔ ماست ، نسبت به انجام آنها تعهد داریم. وظایف انسان بر اساس جایگاهی که در آن قرار می‌گیرد تعیین و تعریف می‌شود. شناخت وظایف و جایگاه حد انتظارات ما را از همدیگر مشخص می‌کند بنابراین راهنما و رهجو هرکدام در جایگاه خود وظایفی دارند و انتظارات هر دو از یکدیگر باید در حد قوانین کنگره باشد. ︎تمام هستی و کائنات بر اساس یک نظم و تدبیر خاصی آفریده شده‌اند تا به نیازهای انسان‌ها به‌عنوان اشرف مخلوقات پاسخ گویند، بزرگ‌ترین نیاز بشر هدایت است. انسان دارای اراده و اختیار است، اگر درست هدایت شود بهترین انتخاب‌ها را خواهد داشت. هدف خداوند از فرستادن انبیاء و اولیاء نیز راهنمایی بشر بوده است پس ما انسان‌ها در هر زمان و شرایطی نیاز به راهنما داریم که یکی از آنها نیاز به راهنما در جلسات کنگره است.
راهنما الگویی است که راهی سخت و طولانی را پشت سر گذاشته و به عبارتی از هفت‌خان رستم عبور کرده است تا به این جایگاه برسد و یافته‌ها و تجربیات خود را در قالب تفکر کنگره در اختیار رهجو بگذارد.راهنما هادی است و فقط راه را نشان می‌دهد، ناجیِ ما نیست، رهجو باید این نکته را درک کند که خودش، ناجی خودش است.راهنما باید در چارچوب حرمت‌ها و قوانین حرکت کند تا آنها را در عمل به رهجو القا کند نه صرفاً در قالب حرف و سخن.اولین خصیصهٔ راهنما عشق است، نسبت به همنوع خودش که بلاعوض بوده و بابت آن چشم داشتی ندارد، او علاوه بر عشق و اجرای قوانین، متون تدوین شده اعم از نوشتارها، جهان‌بینی و وادی‌ها و....را که دررابطه با اعتیاد و درمان تفکر زائد افیونی است، آموزش می‌دهد و از رهجو می‌خواهد که جزوات و کتاب‌ها را مطالعه نموده و سی دی هفتگی را نوشته و در لژیون پیرامون آن بحث کند. او درمانگر اعتیاد نیست، فقط راه را نشان می‌دهد و درمانگر اعتیاد رهجوست.
راهنما باید با پوششی آراسته در جلسات حضور یابد و همچنین با رعایت ادب و نزاکت نسبت به دیگران و انضباط در رفت‌وآمد، این موارد را عملاً به رهجوی خود یادآور شود.راهنما متخصص همهٔ علوم و مسائل خانوادگی و اقتصادی و شغلی ما نیست که در هر زمینه‌ای پاسخگوی ما باشد، رابطهٔ او با رهجو رابطهٔ استاد و شاگردی است. راهنما باید الگویی باشد که رهجو خودش را در آیینهٔ او ببیند.رهجو؛ جویندهٔ راه است یعنی راه درست زندگی‌کردن را گم‌کرده است.رهجو قبل از هر کاری باید تسلیم و فرمان‌بردار باشد و در هر جایگاه و مقام و منصبی که هست باید آنها را به‌دوراز هر ادعایی پشت در کنگره جا بگذارد و بعد وارد کنگره شود و بپذیرد که نیازمند کمک و راهنمایی است و خواستار رهایی باشد، در آن صورت قطعاً موفق خواهد بود. زیرا ترک اعتیاد کار سهل و ساده‌ای نیست، نیروی عظیم می‌طلبد، این نیرو فقط در فرد خواهان رهایی یافت می‌شود که می‌تواند نیروی خفتهٔ درونش را از قوه به فعل تبدیل کند.
رهجوی موفق باید به حرمت‌ها عمل نماید، پوشش مناسب، نظم در رفت‌وآمد، استفاده از متون و جزوات و آموزش‌های کنگره را مدنظر داشته باشد و ادب و احترام نسبت به سایرین را سرلوحهٔ برنامه‌ها و زندگی خود قرار دهد.از حاشیه‌سازی، تجسس در امور دیگران و اظهارنظرهای نابجا بپرهیزد و در حد توان و بضاعت مالی خود از سبد پول حمایت کند. رهجو اگر همسفر است نباید در مسائل مسافرش دخالت کند. او اگر به کنگره ایمان داشته باشد و فرمان‌بردار باشد، حتی می‌تواند به جایگاه‌های بالاتر برسد و به همنوعان خود کمک کند، البته خداوند لیاقت خدمت به بندگانش را نصیب هرکسی نمی‌کند، زیرا خدمت به افراد مصرف‌کننده و خانواده‌هایشان امر کوچکی نیست و قطعاً پاداش چنین عمل خداپسندانه و خیرخواهانه‌ای انسان را به فرمان عقل نزدیک می‌کند.اگر کسی واقعاً خواهان رهایی نیست، بهتر است که صندلی اشغال شده در کنگره را رها کند و به دیگرانی که خواهان رهایی هستند، بسپارد.
بنیان کنگره می‌فرمایند؛ خانواده‌ها نباید انتظار داشته باشند که شخص پس از درمان، تمام مسائل و مشکلاتش حل شود و هیچ نقصی در عملکرد او نباشد، البته کنگره در کنار درمان اعتیاد قوانین زندگی و انسانیت را نیز به او آموزش می‌دهد، اما عمل به این آموزه‌ها زمان زیادی لازم دارد و انتظار یک دگردیسیِ کامل در مدتی کوتاه نابجاست.
مطالب فوق خلاصه‌ای از بایدها و نبایدها در حوزهٔ وظایف راهنما و رهجو می‌باشد که قدر مسلم کامل نیست. بندهٔ حقیر تمام تلاشم بر این است که صندلی کنگره را بیهوده اشغال نکنم که در آن صورت باید به پیشگاه خداوند پاسخگو باشم. امیدوارم کنگره از من راضی باشد و در ادامه خداوند نیز راضی باشد، زیرا تا رضایت و خواست خداوند نباشد، ادامهٔ مسیر ممکن نخواهد بود. ابتدا خداوند را هزاران بار شکر و سپاس که اجازهٔ حضورم را در این مجموعه و مسیرِ خیر صادر کرد تا بتوانم از آموزش‌ها بهره ببرم و سپس قدردان استاد خودم و خدمتگزاران کنگره هستم و امیدوارم که پروردگار طول عمر باعزت، سلامتی ماندگار و خیر کثیر به همهٔ آنها عنایت بفرماید.
مقاله: همسفر معصومه، لژیون یکم
ویرایش مطلب: همسفر سارا، لژیون یکم
- تعداد بازدید از این مطلب :
1313