99/6/28
حسین عزیز
بابت نگرانی و راهنمایی در زمینه سلامتی ام از شما سپاسگزارم. من بیش از ۲۰ سال است که کم خونی مزمن دارم که مشکلی برای فعالیت های روزانه من ایجاد نمیکرد و علائم‌مزاحمی ایجاد نمیکرد اما از ترس تبدیل شدن آن به سرطان خون باید شمارش گلبولهای قرمز به طور مرتب تحت نظر باشد.
تشخیص اخیر درباره من یک اختلال کمیاب ژنتیکی است که میزان آهن زیادی در خون تولید میکند و من باید به طور مرتب خون بدهم تا این آهن اضافه به کبد، پانکراس و ارگان های دیگر صدمه وارد نکند.
در کمال تعجب در سالهای میانه عمرم سلامتی خوبی را تجربه کردم، اما متوجه شدم با بالا رفتن سن باید زمان بیشتری برای مدیریت سلامت خود اختصاص دهم. به گمانم این راهی است که فناپذیر بودن خود را به یاد داشته باشیم و قدردان هر لحظه از زندگی باشیم. دعای شما برای سلامت من باعث دلگرمی است.
امیدوارم شما نیز مراقب خود باشید. ما خیلی کار برای انجام باهم داریم و باید تا زمانی که میتوانیم به کار ادامه دهیم.
داستانی که از اولین ساختمان کنگره ۶۰ تعریف کردید بسیار جالب بود. چه چالش سختی بوده است.
اولین برنامه درمانی من در یک ساختمان قدیمی با طول عمر بیش از ۱۰۰ سال واقع شده بود که آن زمان اخیرا برای پرستاری از دانش آموزان مورد استفاده قرار گرفته بود. ساختمان نیاز به تعمیرات داخلی بسیار زیادی داشت و ما در کنار کار درمان، بازسازی را هم انجام می دادیم.
ما جلسات مشاوره گروهی را برگزار میکردیم و سپس همگی لباس کار می پوشیدیم تا گچ کاری کنیم و رنگ بزنیم و کارهای دیگر را انجام دهیم. تصور چگونگی عبور از آن دوران سخت است اما نتیجه آن ایجاد گروهی بسیار محکم بود که به ریکاوری متعهد بودند.
ما نیز مقاومت هایی از اجتماع محلی در مقابل اسکان ما و حتی وجود داشتنمان تجربه کردیم اما در طی سالها در اثر خدماتی که به آن اجتماع انجام دادیم بر این مشکل غلبه کردیم. مشکلات روزهای اول کنگره ۶۰ چقدر جالب بوده است و این مشکلات چه ریشه قدرتمندی برای کنگره ساخته است. دوست دارم بدانم چه تعداد از رهبران درمان اعتیاد امروزه حاضر هستند به زندان بروند اما برنامه درمانیشان را زنده نگاه دارند؟ متاسفانه تعداد زیادی از آنها در آمریکا نخواهند بود چراکه رهبری این گروه ها بیشتر به تجارت تبدیل شده است و نه آنکه افرادی متعهد از روی تجربه ریکاوری خودشان باشند.
خوشحال میشوم اگر بتوانم راهنمایی در زمینه برنامه درسی مطالعات اعتیاد دانشگاه ارائه دهم. وقتی زمان آن فرا رسید به من حتما اطلاع دهید. در ضمن، من شما را در تلاشهای گروه تحقیقات ریکاوری هاروارد برای ساختن شبکه ای از محققان ریکاوری، مطرح خواهم نمود.
سالها قبل، من نوشتن یک فرهنگ تخصصی(به صورت لیست به عنوان مرجع_مترجم) از تمامی تحقیقات منتشر شده درباره ریکاوری از اعتیاد را شروع کردم. در حالی که هزاران مقاله درباره اعتیاد، مواد مخدر و درمان اعتیاد وجود داشت، مقالات بسیار کمی درباره رواج، راه ها، روش ها و مراحل ریکاوری بلند مدت برای شخص و خانواده ها موجود بود.
این مسئله در حال تغییر است و محققان بیشتری هستند که علاقه مند به مطالعه راه حل هستند و نه مطالعه مشکل. فکر میکنم آینده برای تحقیقات مدنظر ما بسیار روشن است. میخواهم بپرسم که تاثیر کوئید ۱۹ بر کنگره ۶۰ و کلینیک های درمانی در ایران چگونه بوده است. بسیاری از خدمات درمانی در آمریکا به حالت مجازی درآمده است، اما بعضی برنامه ها شدیدا آسیب دیده و بسته شده است که این شامل ارگان هایی میشود که برای دهه ها فعالیت داشته اند.
برنامه هایی که پس انداز مادی کمی داشته اند و یا وابسته به پرداخت و کمک دولت بوده اند در اثر کاهش درآمد دچار مشکلات عظیمی شده اند.
میترسم که با طولانی تر شدن زمان این پاندمی کلینیکهای بیشتری بسته شوند. شکست رهبران سیاسی کشور در این زمینه اوضاع را بسیار وخیم تر کرده است. اگر از همان ابتدای پاندمی فعالیت بهتری در مواجهه با این پاندمی انجام میشد اوضاع اینقدر وخیم نمیشد. بازپرداخت این شکست را با جانها و آسیب های وارده به بسیاری از انستیتوهای درمانی میپردازیم.
گفته بودم که در یک پروژه نوشتاری با دخترم همکاری میکنم. عمیقا از این همکاری لذت میبرم و به یاد شما افتادم که چقدر فعالیت فرزندانتان در کنگره ۶۰ میتواند برای شما لذتبخش باشد. این همکاری یک بعد کاملا جدید به روابط من با دخترم اضافه کرده است که باعث شده هرکدام از ما درک عمیق تری از کار و علاقه طرف مقابلمان داشته باشیم.
اکنون باید بروم و به همسرم بپیوندم تا از آپارتمان خارج شویم که به ندرت روی میدهد. ما به خاطر پاندمی خودمان را همچنان جدا میکنیم اما با ماسک بیرون میرویم تا خریدمان از سوپر مارکت را انجام دهیم. در محدوده ما بالاخره دیده میشود که افراد بیشتری از ماسک استفاده می کنند که این موضوع کاملا سیاسی شده است.
سلام گرم مرا به خانواده و اعضای کنگره ۶۰ برسانید.
دوست و برادر همیشگی
بیل
Sep 18,2020
Dear Hossein,
Thank you for your concern and guidance regarding my health. I have had the chronic condition of anemia for more than 20 years that did not interfere with my daily activities in terms of symptoms but did require careful monitoring of my blood counts out of fear it could morph into leukemia. The recent diagnosis, which is rarely present with anemia, is a genetic disorder that produces an overload of iron in my blood. That requires regular removal of blood to keep excessive iron from damaging my liver, pancreas, and other organs. I experienced surprisingly good health through my middle years, but find age brings the necessity for far more time devoted to health management. I think that is a way of reminding ourselves of our mortality and the preciousness of every moment. Your prayers for my good health warm my heart.
I hope you are also taking good care of yourself. We have much yet to do together and must sustain that work as long as we can.
I appreciate the story you shared of the first Congress 60 building. What a challenge it must have been in those days. My first treatment program was started in a 100+ year old house that had most recently served as housing for nursing students. The house required massive renovation which we did alongside the men being treated. We would have group counseling meetings and then all put on our work clothes to plaster and paint or do other work on the building. It is hard to imagine getting through that period but it created a very tight community of people committed to recovery. We also encountered some resistance from the local community regarding our existence and location, but overcame that in a few years with our service to that community. It is remarkable what you had to go through in the early days of Congress 60, and what a strong foundation that created. I wonder how many addiction treatment leaders today would go to jail to fight for the survival of their programs? I fear not many of them here in the U.S. as leadership has evolved toward business people rather than people committed out of their own recovery experience.
I will be happy to offer any guidance I can on a potential curricula for the new addiction recovery studies program. Do call on me when you get to that point in its development. In the meantime, I will keep you apprised of the Harvard’s Recovery Research Institute’s efforts to network recovery research scientists. Many years ago, I started a bibliography of all the published research that focused specifically on addiction recovery. While there were thousands published on drugs, addiction, and addiction treatment, very little could be found on the prevalence, pathways, styles, and stages of long-term personal and family recovery. That is finally changing with more and more researchers wanting to study the solution rather than just the problem. I think the future is very bright for the kind of research we have discussed in our communications.
I want to ask you how the COVID-19 pandemic is now affecting Congress 60 and treatment clinics in Iran. A lot of our treatment services here in the U.S. have moved to virtual formats, but some programs have been so adversely affected that they have closed, including organizations that have existed for decades. Those programs that had only small cash reserves or that relied on regular government or insurance payments for services provided have had great difficulty due to reduced income. I fear more clinics here will close the longer the pandemic proceeds. Failure of national political leadership here has made this situation far worse than it should have been if there had been an early mass mobilization in response to the earliest signs of the pandemic. We are paying for that failure in lost lives and in damage to many helping institutions.
I mentioned to you that I was working on a writing project with my daughter. I am deeply enjoying that collaboration and was reminded of how you must feel about the contributions of your own children to the work of Congress 60. Such collaboration has added a whole new dimension to my relationship with my daughter, with each of us having a deeper understanding of each other’s work and interests.
I must now sign off to join my wife in a rare trip out of our condo. We continue to isolate ourselves due to the pandemic but are now venturing out with masks to do our weekly grocery shopping. More people in our area are finally wearing masks, which has become quite a political issue here in the states.
Please extend my warm regards to your family and all members of Congress 60.
Friends and Brothers Forever,
Bill
مترجم: احسان رنجبر
تنظیم: سهند
- تعداد بازدید از این مطلب :
1335