عشق و محبت عامل عدالت

سخنان همسفر شانی در مورد خانم شبنم:
امروز اتفاقی شد که من استاد جلسه شدم و نمی‌دانستم که مراسم تودیع همسفر شبنم، اولین شاگرد خودم است چون این یک هفته گذشته سعی کردم استادی جلسات را نپذیرم که شهروز استاد جلسات باشد. بعضی افراد کنگره آن‌قدر قدیمی هستیم که مثل یک خانواده‌ایم و شهروز پسر آقا کوروش آذرپور یکی از کسانی است که از ۱۶ یا ۱۷ سالگی باهم هستیم و اگر نبود سایت به اینجا نمی‌رسید.
شبنم اولین شاگرد من بود و مصرف‌کننده نزدیک نداشت و همسر خواهرش مصرف‌کننده بود اما خودش کوهی از مشکلات درونی بود و خوشحالم به این نقطه رسید چون خیلی زحمت کشید. اولین کمک راهنمایی است که از لژیون من بیرون آمد و الآن متحیرم که خودم هنوز کمک راهنما هستم و اجازه بستن لژیون ندارم اما ایشان تودیع می‌شود.
شبنم هشت، ۹ سال با محمد و هانیه کوچولو هر جایی که سفری رفتم برای اینکه آوازه کنگره را سر بدهم، همراه من بودند. جایی گرسنه بودم و غذا برایم تهیه کردند، دست و پایم شکست، بیمارستان بردند و محمد مثل یک برادر نمی‌گذاشت من یک کیف بردارم و خداوند را سپاس میگم که این افراد را کنار من قرار داد. تاکنون هیچ جا اسمی از او نبردم چون نمی‌خواستم نیروهایی در صور پنهان آن‌ها را دور کنند اما الآن می‌گویم چون قوی شدند. حالا حالاها رهایش نمی‌کنم و امیدوارم به‌زودی لژیونش را درجایی دیگر برپا کند.

سخنان همسفر شبنم:
از دیشب تا حالا نتوانستم بخوابم و فکر می‌کردم که چه بگویم و تنها چیزی که به ذهنم آمد این بود که از سال ۸۹ که آمدم کنگره تا امسال که ۱۰ سال است تصاویر مثل فیلم می‌آمد و می‌رفت. روز اولی که آمدم کنگره، پاهایم فلج شده بود و زیر بغلم را گرفتند و بردند پیش جناب مهندس و من عمر و زندگی دوباره‌ام را مدیون کنگره‌ام. خواهرم دو سال قبل من می‌آمد کنگره و می‌گفت بیا اما من نمی‌آمدم تا اینکه رفتم و دکتر نامه بستری تیمارستان دستم داد و خواهرم گفت که هر طور شده می‌برمت کنگره و نمی‌گذارم بروی تیمارستان. از خدا می‌خواهم از عمر من کم کند و به عمر خانم شانی و آقای مهندس اضافه کند چراکه کاری جز این در توانم نیست. از خانم کماندار متشکرم که اعتماد کردند و فرصت دادند تا خدمت کنم و تمام تاریکی‌های من را دیدند و صبوری کردند. در مورد خانم شانی ایشان را ۱۰ سال است که در نوشته‌هایم و به‌صورت زبانی یک کلمه هم نتوانستم به تصویر بکشم. روزهای اول لژیون خانم شانی من از خانه دستمال‌کاغذی می‌آوردم چون می‌دانستم در لژیون گریه‌ام می‌گیرد و همیشه شوخی می‌کردند که بگذار نوحه را شروع کنم بعد گریه کن. من آغوش گرم خانم شانی را با هیچ‌چیز عوض نمی‌کنم و بااینکه در نقش مادر، خواهر و همسر بودم اما هیچ آغوشی امن‌تر و گرم‌تر از آغوش خانم شانی ندیدم. دست‌هایشان را می‌بوسم.
همیشه به خداوند می‌گفتم نمی‌شد که یک پیوندی نزدیک‌تر به من و خانم شانی بدهی؟ نسبت استاد و شاگردی خیلی دور است اما الآن بعد چند سال به این نتیجه رسیدم که بزرگ‌ترین موهبتی که در این حلقه هستی خداوند می‌توانست به من بدهد، این است که شاگرد خانم شانی باشم و از خداوند می‌خواهم تا زمانی که حیات برقرار است، کاری نکنم که از جناب مهندس و خانم شانی دور بمانم. از شاگردهایم تشکر می‌کنم که به من فرصت خدمت دادند و بیشتر از آموزش دادن از آن‌ها آموزش گرفتم زیرا در زمان مدرسه ۹ ماه درس می‌خواندیم و هر چه می‌کردیم، در آخر معلوم می‌شد و با کمک راهنما شدن فکر کردم که این آموزش تمام‌شده اما با شروع لژیون فهمیدم که تازه امتحان گرفتن شروع‌شده است. خیلی ممنون که به صحبت من گوش کردید.
در ادامه با اهدای لوح تقدیر خانم کماندار اسیستانت شعبه از سوی خانم لیلا مرزبان کشیک و خانم شانی کمک راهنمای محترم از زحمات خانم شبنم برای خدمت صادقانه در اداره لژیون تجلیل شد و حاضران با شور و شوق فراوان و اعطای پاکت به‌رسم کنگره از زحمات ایشان قدرانی کردند.