عادت هایی که موجب آرامش ما میشود

امروز می‌خواهم از یکی از خصلت‌های آدمی بنویسم که نمی‌دانم نیک است یا بد؟ عادت! چیزی که در اثر تکرار درگذشت زمان حاصل می‌شود. یادم می‌آید که چند ماه پیش که ویروس کووید 19 در کشورمان جان گرفت، چقدر زندگی برای همگان دشوار می‌نمود. با خودمان فکر می‌کردیم دیگر ادامه‌ی روزمرگی برایمان غیرممکن است، اما با گذر زمان به همه‌ی این نگرانی‌ها و محرومیت‌ها عادت کردیم. حال این عادت از جهاتی هم خوب است چراکه کمی از نگرانی‌هایمان را می‌کاهد، ولی از جهاتی که دیگر این ویروس را ندیده بگیریم و بدون رعایت پروتکل‌های بهداشتی و فاصله اجتماعی بی‌مهابا سپری کنیم خطرناک است و چه‌بسا موجبات افسوس و پشیمانی را برایمان رقم خواهد زد.
در این میان یکسری عادات درگذر زمان از روی اجبار برایمان رقم می‌خورد، مثل از دست دادن عزیزانمان که در ابتدا برایمان غیرقابل‌تحمل است ولی به‌مرورزمان به ندیدن‌ها و نبودن‌ها عادت می‌کنیم. یکسری از عادت‌ها نیز براثر تکرار خلق‌وخو و خصلت‌هایمان در ما شکل می‌گیرد و جزء عادات شخصیتی‌مان می‌شود. دوروبرمان دیدیم انسان‌هایی که عادت به کمک کردن به همنوع خود رادارند، عادت به سنگ صبور بودن، به محبت ورزیدن و خوب بودن. ای‌کاش تمام عادت‌هایمان به این صورت درمی‌آمد.

در این میان کسانی هستند که نقطه‌ی مقابل‌اند و این خو گرفتن بد از افکار منفی و ناامیدی درونشان آغاز می‌شود تا آنجایی که به گفتار و اعمالشان نیز کشیده می‌شود. چه بد می‌شود اگر زبانمان به‌دروغ و افترا، غیبت و بددهنی، گوش‌هایمان به شنیدن اصوات بد و چشم‌هایمان به دیدن زشتی‌ها عادت کنند. آن‌وقت است که دیگر نور و صوت و حسمان آلوده می‌گردد و رهایی از این‌ها زمان‌بر و نیازمند تلاش بسیار می‌گردد. اما از تمامی عادات گفتم تا برسم به مخرب‌ترینشان که برایمان آشناست. عادتی که سرمنشأ بیماری می‌شود و بیماری که تخریب را برای خود شخص و اطرافیانش به ارمغان می‌آورد. ازنظر مردم دنیا مرموز و لاعلاج و پیش‌رونده است و ازنظر خانواده‌ها درد بی‌درمان، عادتی که تبدیل به اعتیاد می‌شود و تمام جسم و روح و روان شخص را توسط نیروهای اهریمنی تسخیر می‌کند. شاید برای خیلی‌ها بیرون از کنگره راه علاجی نباشد و درمانشان صرفاً نگه‌دارنده باشد تا شخص را درهمان وضعیت نگه‌دارند، اما برای کنگره 60 درمان اعتیاد به‌راحتی آب خوردن است به‌شرط‌ و شروطی، چراکه شخصی به ساحل امن رهایی می‌رسد که در جهت مسیر رودخانه پارو بزند، ولی برای کسی که بخواهد برخلاف جریان آب حرکت کند طبعاً به ساحل آرامش و رهایی رسیدن نیز غیرممکن می‌شود.
راه درمان اعتیاد در کنگره 60 علامت‌گذاری شده وجهت حرکت نیز مشخص‌شده است، حال اگر کسی می‌خواهد سر از باتلاق دربیاورد که حسابش جداست. چه خوب است انسان‌ها به این باور برسند که محکوم نیستند عادات ناپسند خود را تا ابد با خودشان حمل کنند، چراکه صفت گذشته در انسان صادق نیست چون جاری است، پس با تفکر و عقل و ایمان می‌توانیم عادات نیک و پسندیده را جایگزین زشتی‌ها و تاریکی‌های وجودمان کنیم و از زندگی به‌خوبی بهره‌مند شویم، به امید آن روز.

نویسنده: کمک راهنما خانم سمیه لژیون ششم
نمایندگی: همسفران شهرری