ششمین جلسه از دوره هفتم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره 60؛ در لژیون بویین میاندشت، با استادی مسافر محسن، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر علی اکبر با دستور جلسه «وادی یازدهم و تاثیر آن روی من» و اولین سال رهایی مسافر مجتبی، پنجشنبه دوم مرداد ماه 99 ساعت 17 آغاز به کار کرد.
سخنان استاد:
درمورد وادی یازدهم، چشمه و رود تمثیل انسان هستند. چشمه و رودی که به اقیانوس می‌رسند دو ویژگی دارند، اول در حال جوشش و دوم در درحال خروش هستند. انسان‌هایی که به رهایی می‌رسند درحال جوشش و خروش هستند. تمام انسان‌ها مسافرند چه درون کنگره چه بیرون کنگره. من مسافر کنگره برای رهایی باید جوشش و خروش داشته باشم. در کاری که وقت آن نرسیده عجله و اگر رسیده سستی نکنم. یکی از ویژگی‌ها برای انسان اختیار است و بسیار محترم است. حتی شیطان هم با اختیار خودم به زندگی من آمد. چشمه‌هایی به دریا می‌رسند که حرکت کنند. انسان هم باید حرکت کند و مشکلات را کنار بزند تا به رهایی برسد.
اما در مورد دستور جلسه دوم یکمین سال رهایی مسافر مجتبی و همسفر سمیه، هرمغازه‌ای بهترین اجناس خود را در ویترین می‌گذارد. تولدها هم ویترین کنگره هستند. برای کسی که با ناامیدی به کنگره آمده این تولدها قوت قلب هستند. مجتبی دوسال پیش با حال خراب و تخریب بالا وارد کنگره شد. یکی از مصرف کننده‌های مودبی بود که وارد لژیون من شد. احترام را رعایت می‌کرد. سفر مرتبی داشت و بدون غیبت بود. سی‌دی‌هارا مرتب می‌نوشت. درلژیون وایت هم سفر انجام داد و پیمان وادی هشتم را نیز اجرا کرد. مجتبی به خاطر کنگره از خیلی چیزها گذشت چون اولویت اولش درمان بود.
اعلام سفر مسافر مجتبی:
تخریب 18سال، آخرین آنتی ایکس مصرفی تریاک، مدت 11ماه و 11 روز سفر کردم در پروژهDST، همراه با دارویOT، در لژیون یکم بویین میاندشت به کمک راهنمایی مسافر محسن. در حال حاضر یکسال و 21 روز است که از بند اعتیاد رها هستم. در ادامه با تخریب 9 سال انواع دخانیات وارد لژیون وایت شدم. 10 ماه و 7 روز به کمک راهنمایی مسافر مهدی سفر کردم. رهایی از دخانیات 10ماه و 7 روز.
آرزوی مسافر مجتبی:
من سه آرزو دارم.اولین آرزویم این است که لژیون بویین میاندشت به شعبه تبدیل شود. بتوانم شال کمک راهنما را بگیرم و برای افراد در بند اعتیاد راه کنگره نمایان شود.
آرزوی همسفر سمیه:
خدا کند کسانی که گرفتار اعتیاد هستند این راه برایشان نمایان شود.
سخنان مسافر مجتبی:
آشنایی من با مواد از خدمت سربازی شروع شد. تنها کسی که می توانست از پادگان بیرون برود من بودم و من برای افراد داخل سیگار تهیه می‌کردم. شروع مصرف مواد از باشگاهی در اصفهان شروع شد. کم کم من تریاک را شروع کردم که خیلی به من انرژی می داد. در زمان مصرف خیلی چیزها را از دست دادم و دیگران را خیلی اذیت کردم. به فکر ترک کردن افتادم، اول به کمپ رفتم ولی تا شرایط آنجا را دیدم منصرف شدم. تصمیم گرفتم در خانه ترک کنم. سه دفعه ترک کردم ولی نشد. با درد کنار می آمدم ولی مشکل بزرگ روانم بود که درمان نمی‌شد، تا یکی از دوستانم به من پیام کنگره را داد. اول ترس داشتم که به کنگره بیایم ولی آمدم. جلسات را می‌آمدم و اصلاً غیبت نمی کردم. اینجا از مسجد هم بهتر است. مشکلات زیادی بر سر راهم بود ولی توانستم به درمان برسم. خدا را شکر می‌کنم که در این جایگاه قرار گرفتم.
سخنان همسفر سمیه:
خدا را شکر می کنم که در این جایگاه هستم. قبل از کنگره خیلی مشکلات داشتیم. اوایل من به کنگره نمی‌آمدم و می‌گفتم اینجا همشهری‌ها هستند. تاهفته همسفر که مسافرم به من گفت که بیا به کنگره برویم ولی من باز هم نیامدم. تا اینکه عکس‌ها را دیدم و مشتاق شدم که به کنگره بیایم. خدا راشکر که مسافرم رها شد و سفر خوبی داشت. ازآقای مهندس و خانواده‌اش تشکر می‌کنم. ازآقامهدی و آقا محسن ممنونم. از خانم زهرا تشکر می‌کنم به خاطر تمام آموزش‌هایی که گرفتم. امیدوارم بتوانم خدمتگزار خوبی باشم.
سخنان راهنمای همسفر:
من هم اولین سال رهایی آقا مجتبی و همسفرشان را به آقای مهندس، خانم آنی، آقامحسن، آقا مجتبی و همسفرانشان تبریک می‌گویم. آقای مهندس می‌فرمایند هر انسانی مانند رود می‌ماند هر چند که تلاش کنیم زلال شویم ولی ممکن است بر سر راه ما سنگ باشد و این خاصیت زندگی است که بدون مشکل نیست فقط شکل مشکلات برای هر کسی فرق می کند. برای رسیدن به اقیانوس باید دانا باشیم. کائنات چیزی را به ما مجانی نمی‌دهد. هرچیزی که به دست می‌آوریم باید بهای آن را بدهیم. امیدوارم بتوانیم از این سفره به بهترین نحو استفاده کنیم. امیدوارم آقامجتبی و خانم سمیه سومین سال رهایی را با شال کمک راهنمایی جشن بگیرند.
عکاس: مسافر محمد
تهیه و تنظیم: همسفر نرگس
- تعداد بازدید از این مطلب :
1557