لازمه بخشش رسیدن به دانایی مؤثر است

کنگره 60 یک سازمان غیردولتی و مردم‌نهاد است و ارائه خدمات در آن به‌صورت رایگان عرضه می‌گردد. تمامی هزینه‌های آن به عهده‌ی اعضا است. تمامی اعضای کنگره 60 به‌صورت داوطلبانه حمایت‌های مالی خود را اعلام می‌نمایند. لذا در این راستا لژیون سردار کمک زیادی به تأمین نیازهای مالی کنگره 60 برای رسیدن به اهداف آن را دارد. افراد به‌صورت اختیاری می‌توانند عضو این لژیون شوند و شرایط عضویت در آن پرداخت سالانه حداقل مبلغ 6 میلیون تومان است.

اعضای لژیون سردار به‌صورت ماهانه دستور جلساتی را در این لژیون به‌صورت اختصاصی کار می‌کنند. دستور جلسه این ماه لژیون سردار «دانایی، دانایی مؤثر (کسب روزی و بخشش)» می‌باشد. کمک راهنما هم‌سفر حکمت یکی از اعضای این لژیون از نمایندگی شیخ بهایی است. در ادامه گفت‌وگویی مجازی در باب این دستور جلسه با ایشان ترتیب دادیم که تقدیم نگاه زیبای شما می‌نماییم.

به نظر شما دانایی، دانایی مؤثر چه ارتباطی با کسب روزی و بخشش دارد؟

انسان دانا می‌داند تا نبخشد حالش خوب نمی‌شود این جزء آموخته‌هایش است و جزء دانایی‌اش محسوب می‌شود پس وقتی بخشید به دانایی مؤثر تبدیلش کرده چون با رسیدن به دانایی مؤثر دانش و اطلاعات ما از شکل اطلاعات خارج‌شده و به علم تبدیل می‌شود و باعث کسب صفات و تغییر می‌شود و برای کسب صفات و تغییر صفات تلاش کرده که به بخشندگی هم می‌رسد قطعاً با بخشیدن روزی کسب می‌کند روزی‌اش زیاد می‌شود بخشندگی و تفکر در مورد کسب روزی برایش می‌آید و به این درک می‌رسد و می‌داند که هر چه ببخشد باعث برکت در روزی خودش است و باعث حال خوشش می‌شود و قدرت بخشندگی‌اش بیشتر می‌شود این‌گونه است که از عمق وجودش می‌بخشد و قطعاً راه‌های خیلی خوبی برای کسب روزی برایش نمایان می‌شود و همان‌طور که خداوند فرموده: اگر ببخشید هفتاد برابر به شما عطا می‌کنیم که این بعد معنوی بخشش است و در روزی هم تأثیرگذار است.

دانایی ما چقدر می‌تواند روی شغل خوب و کسب روزی ما تأثیر داشته باشد؟

دانایی یعنی قدرت تشخیص و شناخت و آگاهی که با آموزش گرفتن میسر می‌شود به دلیل وجود اضداد هر فردی ممکن است دچار اشتباه و ضد ارزش‌ها شود ولی انسان دانا می‌داند در هر رابطه یا شغلی که وارد می‌شود هرگز بی‌دلیل اعتماد کامل به کسی نمی‌کند دانستن همین نکته باعث ضربه نخوردن و موفق‌تر بودنش می‌شود و همچنین اگر دچار شکست شود ناامید نمی‌شود و دوباره ادامه می‌دهد حرکت می‌کند و از شکستش تجربه کسب می‌کند. نکته دیگر اینکه قناعت کردن و استفاده درست و بهینه از سرمایه‌اش را می‌داند نه ولخرجی زیاد، نه مفلس و خسیس بودن، پس‌انداز را سرلوحه زندگی‌اش قرار می‌دهد همچنین از این شاخه به آن شاخه نمی‌پرد و به‌جای توقع از دیگران روی توانایی‌های خودش حساب می‌کند سعی و تلاش و حرکت درست را آموخته و همچنین توکل کردن را. پس انسان با دانایی که کسب می‌کند می‌تواند در به دست آوردن شغل خوب و کسب روزی تأثیر بگذارد.

به نظر شما انسان‌هایی که درآمد بالایی دارند و کسب روزی زیادی دارند الزاماً انسان‌های بخشنده‌تری هستند؟

آقای مهندس دریکی از صحبت‌هایشان گفتند امکان ندارد انسانی پولدار باشد ولی بخشنده نباشد خیلی از انسان‌ها از بخشندگی به انسان‌های پولدار تبدیل‌شده‌اند ولی به‌طور مطلق می‌توان گفت شخص باید بتواند از خودش بگذرد تا به خودش برسد. برای رسیدن به پول تا از آن نگذریم به پول نمی‌رسیم افرادی هستند که از توان مالی خوبی برخوردار نیستند ولی می‌توانند در حد توانشان ببخشند و در مقابل افرادی هم هستند که حتی میلیاردر هم هستند ولی نمی‌توانند ببخشند پس نمی‌توان گفت به توان مالی یا درآمد بالا داشتن ربط داشته باشد چون بخشیدن به دل بزرگ داشتن است نه به پول. انسان‌هایی که تنها به فکر خودشان نیستند بلکه به فکر انسانیت هم هستند می‌توانند بخشنده‌تر باشند چون بعضی از انسان‌ها فقط از این‌که داشته باشند لذت می‌برند و بعضی‌ها هم با بخشنده بودن.

لطفاً برایمان بگویید چرا بااینکه بعضی افراد می‌دانند بخشش خوب است ولی توان بخشیدن ندارند؟

 هنوز به آن دانایی، شناخت و آگاهی لازم در آن‌ها ایجاد نشده است چون بخشش نیاز به دانایی و تبدیل آن به دانایی مؤثر دارد پس مردد هستند و ترس دارند ترس از دست دادن، چون فکر می‌کنند اگر ببخشند از دست می‌دهند و به آن باور واقعی نرسیده که اگر ببخشد می‌تواند دریافت کند همچنین لذت بخشیدن را نچشیده. اگر به آن دانایی لازم برسد و آگاهانه و هوشیارانه درک کند و بداند که چه‌کار بزرگی می‌خواهد انجام دهد قطعاً می‌تواند ببخشد چون بخشش داشتن دل بزرگ و درونی غنی و ثروتمند می‌خواهد که کسی بتواند ببخشد.

به نظر شما چرا بعضی افراد کسب روزی را فقط در جمع‌کردن آن می‌دانند و هر چه دارند برای خود و خانواده‌شان می‌خواهند؟

مسلماً این به خاطر جهان‌بینی اشتباه است؛ این مالی که روی‌هم جمع می‌کنند روزی می‌رسد که به دردشان نخواهد خورد و به قول آقای زرکش که گفتند: ما باید مالمان را تبدیل کنیم یعنی بخشیدن و مطمئناً برکتش برمی‌گردد در اصل ما مالک همان مالمان هستیم که می‌بخشیم نه آن‌هایی که روی‌هم جمع‌آوری می‌کنیم.

 خداوند فرموده: از اضافات مالتان ببخشید وقتی ببخشیم دریافت می‌کنیم زمانی می‌توانیم گیرنده باشیم که به کائنات داده باشیم و مالک آن‌ها هم هستیم چون در کائنات به نام ما به گردش درمی‌آید و حرکت می‌کند و آنجایی که به دیگران نفعی برساند مسلماً نفعش به ما هم می‌رسد در چنین افرادی که فقط برای خود و خانواده‌شان می‌خواهند شاید برای داشتن آن مال در مقطعی حالشان خوب باشد ولی چون حسابگرانه عمل می‌کنند نه عاقلانه قطعاً با جمع‌آوری و نگه‌داری مالشان حال خوشی نصیبشان نخواهد شد که با بخشش نصیبشان می‌شود چون هنوز تجربه نکرده‌اند. انسان باید به این باور برسد که تا ندهد تا نبخشد نمی‌تواند بگیرد و این وعده خداوند است وعده خداوند هم دروغ نیست.

در وادی چهاردهم یاد می‌گیریم «انسان‌های عاشق افرادی هستند که از خودشان می‌گذرند و می‌بخشند و این بخشش واقعی است که انسان را به تکامل می‌رساند» شما به‌عنوان یک کمک راهنما چگونه این درس بخشندگی را به رهجویانتان انتقال می‌دهید؟

یک راهنما می‌تواند برای ره‌جوهایش الگو باشد هم در کلام و هم در عمل و هم با حسش می‌تواند به آن‌ها درس بخشندگی را بیاموزد که در صورت نبودن یکی از این سه پارامتر نمی‌تواند آن تأثیر لازم را داشته باشد در وادی چهاردهم بخشش، گذشت و خدمت کردن را آموزش می‌دهد که باید توسط آموزش‌ها به ره جو انتقال بدهیم باید درس ایمان را به آن‌ها منتقل کنیم ایمان به اینکه انسان هر چه که می‌دهد بیشتر دریافت می‌نماید اگر به آن شناخت و آگاهی برسند می‌دانند که با بخشنده بودن است که می‌توانند به آن حال خوش و آرامش برسند و از زندگی‌شان لذت ببرند ولی مسئله‌ای که در کنگره وجود دارد هیچ‌چیز از روی اجبار نیست حتی درمان اعتیاد ما با دادن دانایی به ره‌جوها نقطه تفکر را در ره‌جوها ایجاد می‌نماییم و بقیه مسائل را به خودشان می‌سپاریم وقتی به او آموزش دادیم دیگر انتخاب با خود اوست.

در پایان اگر صحبتی دارید بفرمایید.

در ابتدا خداوند را شاکرم که این مسیر را سر راه من و مسافرم قرارداد از آقای مهندس و خانواده محترمشان کمال تشکر رادارم که این بستر را برایمان فراهم کردند تا ما بتوانیم به رشد، تعادل و تعالی نزدیک شویم و خدا را شکر که این توفیق نصیبم شد که عضو کوچکی از لژیون سردار باشم و همچنین بابت این حس زیبا و برکاتی که از عضو شدن در لژیون سردار به دست آورده‌ام هم معنوی و هم مادی، از خداوند سپاس‌گزارم امیدوارم بتوانم این حس وصف‌ناپذیر را به دیگران هم انتقال بدهم. از استاد بزرگوارم خانم زهره عزیز که این حس زیبا را به من انتقال دادند بسیار تشکر می‌کنم و همچنین امیدوارم همۀ ما وظیفه خودمان بدانیم در کنگره در هر جایگاهی که خدمت می‌کنیم سعی‌مان بر این باشد که کنگره را برای آیندگان حفظ کنیم چون هدف اصلی و مهم کنگره نجات افراد گرفتار دربند اعتیاد است. از شما ممنونم از اینکه به من فرصت و اجازه خدمت کردن و آموختن دادید کمال تشکر رادارم.

تهیه و تایپ گزارش: هم‌سفر فخری