همسفر کسی است که نگاهش نور امید است

در ابتدا بسیار خداوند را سپاس می‌گویم که راه بهشتِ کنگره۶۰ را در مسیر برایم قرار داد.

هفته‌ همسفر را خدمت مهندس دژاکام، خانواده‌ محترمشان، راهنمای خودم خانم طیبه و همه همسفران نمایندگی محمدی‌پور قم تبریک عرض می‌کنم.

من قبل از ورود به کنگره۶۰ در ناامیدی مطلق بودم. هیچ امیدی به بهبود زندگی و درمان مسافرم نداشتم. پر از خشم، کینه و نفرت نسبت به مسافرم و اطرافیانم بودم. مدام در ذهنم این را مرور می‌کردم که چرا این اتفاق برای من افتاد؟ چرا خدا بین این همه آدم با من این کار را کرد؟ احساس می‌کردم سیه‌روزترین آدم جهان هستم. همه را بابت مشکلاتم مقصر می‌دانستم.

با ورودم به کنگره۶۰، همسفرهایی را دیدم که با مشکلات و شرایط خیلی خیلی سخت‌تر، با صبر و استقامت تمام ایستاده‌اند پای زندگی‌شان و برای تغییر و آموزش خودشان با تمام وجود تلاش می‌کنند و با عشق کنار مسافرهایشان قدم برمی‌دارند. آنجا بود که من تازه متوجه شدم من نه‌ تنها همسفر نیستم؛ بلکه خیلی مواقع مانع مسافرم هم هستم.

جرقه‌ عجیبی در من ایجاد شد. از همان‌جا تصمیم گرفتم آموزش‌های کنگره۶۰ را با تمام وجودم کاربردی کنم و تغییر کنم. تصمیم گرفتم دیگر مانع حرکت مسافرم نباشم و تلاش کنم برای همسفر واقعی بودن.

من در مسیر کنگره۶۰ متوجه شدم که همسفر بودن فقط یک جایگاه نیست. همسفر بودن یعنی ایستادگی وقتی خستگی تا عمق جانت نفوذ کرده است. همسفر بودن یعنی جای گله و سرزنش، چراغ راه تاریک مسافرم باشم.

همسفر کسی است که با آموزش خودش را می‌سازد، نه فقط برای خود بلکه برای دیگران. همسفر کسی است که نگاهش پر از نور امید است. همسفر بودن یعنی جایگاهی پر از مسئولیت؛ صبر و عشق و عشق و عشق.

نویسنده: همسفر عاطفه رهجوی راهنما همسفر طیبه (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر آرزو دبیر اول سایت
عکس: همسفر رقیه رهجوی راهنما همسفر حمیرا (لژیون دوم)
ویرایش: راهنمای تازه واردین همسفر لیلا نگهبان سایت
ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر مریم دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی محمدی پور قم