مشارکت راهنما همسفر پریسا: (وادی دوم)
هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمینهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. ما سالها بود که خودمان را گم کرده بودیم و به هیچ نتیجهای نمیرسیدیم، تلاش و کوششی نداشتیم و در تواناییهای ما گره افتاده بود. توانایی دیگران را میدیدیم؛ ولی به قدرت و توانایی درونی خودمان پِی نبرده بودیم. در کنگره۶۰ با آموزشهایی که دریافت کردیم فهمیدیم همه مطالب در درون و برون ماست.
در درون ما نیرو و تواناییهایی وجود دارد که اگر با تلاش و کوشش در جهت ارزشها و با تفکّر درست حرکت کنیم، حتماً به نتیجه مطلوب دست مییابیم و به مرور زمان با مشکلات کمتری مواجه خواهیم شد. ما متوجّه میشویم برای خودمان ارزش قائل باشیم و خود را دوست داشته باشیم. به مرور زمان اعتماد به نفسمان تقویت میشود و میتوانیم انسان مفیدی نیز برای جامعه باشیم.
مشارکت همسفر طاهره: (سیدی درب دیگر)
بعضی از انسانها به خداوند ایمان ندارند و میگویند، هیچ کمکی از طرف خداوند به ما نمیشود؛ اما ایمان به خداوند در قلب انسان هست. بهجای ناامید شدن، با صبر و حوصله از درب دیگری وارد شویم؛ یعنی راه حل دیگری را امتحان نماییم. ایمان به خداوند و وجود نیروهای مثبت و منفی در زندگی از اهمیت بالایی برخوردار است. جهانبینی یعنی؛ دیدن جهان درون و برون ما، تغییر نگاه ما نسبت به جهان پیرامون خودمان و تقویت اندیشه و تفکراتمان.
نیروهایی وجود دارند که به کمک ما میآیند و در این میان، باید تلاش و کوشش کنیم تا هر مانعی سر راه ما است برداشته شود. پیامبران الهی اشخاص بزرگی بودند که فرامین را از جهان دیگری دریافت میکردند و به ما انتقال میدادند؛ باید به فرامین و پیامبران ایمان و اعتقاد داشته باشیم.
مشارکت همسفر فاطمه (م): (وادی دوم)
در وادی دوم یاد میگیریم، غیبت نکنیم، غیبت مثل این میماند که انسان گوشت برادر مرده خود را بخورد. سعی کنیم نکات منفی دیگران را نبینیم؛ مثلاً قد شخصی کوتاه است یا چاق یا لاغر است. در پس این خلقت و هر موجودی که پا به این حیات گذاشته تفکری بوده، بیهوده و تصادفی نبوده است و هیچکدام از ما به هیچ نیستیم.
اگر خود خیال کنیم هیچ ارزشی نداریم، باز ارزشمندیم. به جنگ نرم خود ادامه دهیم. منظور جنگ، آگاهی، محبت و اندیشه است. جنگ افکار و قلم، جنگی نیست که سلاح به دست بگیریم. با تفکر و تلاش ادامه میدهیم تا پیروز از آزمایش بیرون بیاییم و دنیای درونمان تبدیل به شهری آباد شود.
مشارکت همسفر هاجر: (وادی دوم)
همه مطالب در درون و برون ماست که مانند قلّههای بلند آتشفشان هستند. ما فقط جسم نیستیم، نفس و روح هم هستیم. نیروهایی در درون و برون داریم که آرام و بیصدا هستند. اگر به آنها توان حرکت دهیم میتوانند، تغییراتی در ما ایجاد کنند؛ مثلاً شخصی یک بیماری دارد؛ ولی نااُمید نمیشود و به حرکت ادامه میدهد و درمان میشود. انسان روزی به دنیا میآید و روزی از دنیا میرود. تصاویر در ذهن ما تولید و ظهور پیدا میکنند، شاید روزی تصویری از بیماری و مرگ در ذهنمان ایجاد شود و گاهی تصویری از خوشحالی، شور و شعف بابت موضوعی باشد. این تصویرسازیها هم مثبت و هم منفی میتوانند باشند.
مشارکت همسفر فاطمه (ک): (وادی دوم)
در وادی دوم دریافتم، برای پیدا کردن خود بایستی تفکر کنم. انسان با تلاش و کوشش به نتایج خوبی میرسد؛ مثلاً به فردی میگویند، چقدر پیر شدی فوری بههم میریزد. فردی که به آگاهی رسیده باشد اگر از او انتقاد بهجایی شود میپذیرد. از هر نقطهای نوری بتابد به جهت آن باید تفکّر کنیم؛ باید به شرایطی قابل قبول برسیم. گاهی یک روزنه از نور سمبل انسانیت و پیشرفت است و از نقطهای مثبت آغاز میشود. در کتاب آسمانی هم نشانههایی از سوی قدرتمطلق به روشنی پیداست. هیچکدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.
رابط خبری: همسفر نازنین مرزبان خبری
ویرایش: همسفر هانیه رهجوی راهنما همسفر نرجس (لژیون پنجم)
ارسال مطلب: همسفر طیبه، نگهبان سایت
همسفران نمایندگی سمنان
- تعداد بازدید از این مطلب :
135