حالِ خوبِ انسان در گرو حرکت اوست

^{جلسه اول از دور سیزدهم سری کارگاه های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی امام قلی خان به استادی راهنمای محترم مسافر مرتضی، نگهبانی مسافر مهدی و دبیری مسافر حمید با دستورجلسه «وادی پنجم و تاثیر آن روی من» در روز یکشنبه 29 خرداد 1404 ساعت 17:00 آغاز به کار نمود.}

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان مرتضی هستم یک مسافر. خدارا شاکر و سپاسگزارم که امروز توانستم در این جایگاهِ خدمتی قرار بگیرم. ممنونم از مرزبانی محترم. خدا قوت می گویم به نگهبان و دبیر دوره ی قبل؛ علی و رحیم عزیز، و تبریک عرض می گویم به مهدی و حمید عزیز، بابت جایگاهی که دریافت کردند. ان شاءالله در ادامه، خدمات خوبی از خودشان ارائه دهند و به جایگاه های بالاتری دست پیدا کنند.
دستورجلسه‌ی امروز، وادی پنجم و تاثیر آن روی من: وادی‌ای که از دیدگاه من، عروس چهارده وادی است؛ چرا که زیباترین و با مسمی ترینِ وادی‌هاست. انسان در هیچ کجا حالش خوب نمی شود، مگر اینکه بتواند وادی پنجم را درک نماید و در مسیر آن، تمامی مطالبی که از وادی اول تا چهارم، در قالب آموزش دریافت کرده است را به نقطه‌ی عمل درآورد. حالِ خوبِ انسان در گرو حرکت اوست. سکون باعث نابودی انسان می شود. وادی پنجم حرکت کردن را به انسان می آموزد. ولی آیا حرکت آسان است؟ خیر. حرکت همیشه همراه با سختی است. سکون در ابتدا همراه با خوشی و لذت است. استاد امین در این باره می فرماید: آنجایی که انسان در سکون قرار می‌گیرد و از حرکت باز می‌ایستد، جنِ او، در درونش رشد می‌کند. آنجاست که رو به نابودی می‌رود. در مقابل؛ آنجایی که حرکت می‌کند، به‌طرف سازندگی سوق پیدا می‌کند.
تاثیر وادی پنجم بر روی من، اینگونه بوده است، که هر زمانی از جانب بزرگتری؛ اعم از معلم، رب و… دستوری بر من صادر شده، و من به آن فرامین عمل کرده‌ام، حالم خوب شده است.

وادی اول می‌گوید تفکر کردن را بیاموز.
وادی دوم به ما می‌آموزد که نبایستی ناامید باشیم.
در وادی سوم می‌آموزیم که هیچ‌کس به میزان خودش شخص، به فکر انسان نیست.
وادی چهارم می‌گوید که دنبال مقصر نباش. اما وادی پنجم، به جهت دگرگونی و ارتقاء حالمان، هفت پارامتر را برایمان بیان می‌دارد؛ که بایستی در مسیر آنها حرکت نماییم.

یک سفر اولی، که با حالی نامناسب و اوضاعی نابسامان، وارد کنگره ۶۰ شده است، وادی پنجم، برای تغییر این وضعیت، به او می‌گوید: بایستی از ضدارزش‌ها برگشت نمایی. یعنی از آن اعمالی که تو را به این وضع رسانده، دست بردار و مسیر خود را تغییر بده تا در صراط مستقیم قرار بگیری. اگر تابحال دروغ می‌گفتی، دیگر نگو. اگر تهمت می‌زدی، دیگر این کار را انجام نده و…
سپس در مرحله‌ی بعد، خودداری را به ما می‌آموزد. یعنی آن کاری که نمی‌دانی خوب است یا بد، انجام مده. پارامتر بعدی، مسئله‌ی قناعت است؛ قناعت کردن باعث قوی تر شدن و تحکم انسان می‌شود. می‌گوید پس انداز کن، چرا که باعث می‌شود دستت پیش کسب دراز نباشد و روی پای خودت بایستی. از دیگر پارامترهای این وادی، رضا، تسلیم و توکل است. این وادی، تمامی این مسائل را متذکر می شود تا بواسطه‌ی آن بتوانیم تغییر جایگاه دهیم و به جای بهتری برسیم. اینکه هم موادمان را مصرف کنیم و هم دارو بخوریم، و توقع داشته باشیم که حالمان خوب شود، نمی‌شود. باید فرمانبرداری را در نقطه‌ی عمل نشان دهیم. بایستی چشم و گوش‌مان، مطلقا به راهنمایان باشد؛ دقیقا همان چیزی را که از ما می‌خواهد انجام دهیم. بایستی بر ترس‌های بازدارنده ی خود غلبه کنیم. به عنوان مثال: اگر راهنما به رهجویی عرضه می‌دارد تا ۳ روز مصرف داروی خود را قطع کند و سقوط آزاد برود، این همان بازگشت از ضدارزش‌هاست. نیازِ اوست. اگر به این پروتکل عمل نمود، روز چهارم حالش خوب می‌شود. اگر تمامی فرامین راهنما را اجرا کرد، به حال خوب خواهد رسید. در نتیجه؛ همگی ما به حال خوب نیازمندیم، و برای رسیدن به آن باید حرکت نماییم. امیدوارم که این وادی را آنطور که باید، درک کنیم و در مسیر آن حرکن کنیم. از اینکه به صحبت های من گوش کردید ممنونم.

_{^{مرزبان کشیک: مسافر علی}}

_{^{تایپ و ویراستاری، عکاسی، تنظیم و ارسال مطلب: مسافر جاوید لژیون 18}}