بازی متفاوت شهره سلطانی در نمایش جدید برادران دژاکام

یکی از پرکارترین و موفق‌ترین بازیگران این چند سال اخیر شهره سلطانی است، او همیشه نقش‌های سنگینی را بر عهده می‌گیرد و همیشه بازی قابل قبولی را ارائه می‌دهد. در جدیدترین نمایشش به سراغ اجرای متنی چندلایه و سیال ذهن رفته که مبتنی بر سبک و سیاق آثاری که او همیشه بازی می‌کند، نیست، اما این کار متفاوت را دوست دارد و حاضر به تجربه آن شده است.

شهره سلطانی در نمایش «پنجره‌ای رو به آسمان» که به نویسندگی و تهیه‌کنندگی مهندس و کارگردانی امیر دژاکام که این روزها مراحل تمرین و آماده‌سازی آن در حال انجام است از چهار آذرماه 1398 به مدت 30 شب در تماشاخانه «سپند» اجرا خواهد شد، در کنار بهرام ابراهیمی، امیر کربلایی زاده، عمار تفتی، حسین شهبازی و ابوالفضل جمشیدی ایفای نقش می‌کند.

وی که بازی در تئاتر را از سال ۱۳۶۶ آغاز کرده است، درباره چگونگی ایفای نقش خود در این نمایش با خبرنگار کنگره 60 گفتگویی کوتاه انجام داده است که در ادامه می‌خوانید.

نخستین چیزی که درباره نمایش «پنجره‌ای رو به آسمان» نظرم را جلب کرد، عبور نویسنده از تکست و نمایشنامه به معنای کلاسیک و علاقه به نگارش یک‌ متن فلسفه‌ای عمیق بود. این فلسفه چه حسی در اختیار شهره سلطانی به‌عنوان بازیگر قرار می‌دهد؟ و اصولاً از چه منظر برایتان این نمایش جذاب بود که حاضر به ایفای این نقش در نمایش شدید؟

حدود 32 سال است که امیر دژاکام را از نزدیک می‌شناسم. وقتی‌که به من پیشنهاد بازی در این کار را دادند، با توجه به اینکه همه‌کسانی که در این کار همکاری دارند، از همکاران قدیمی‌ام بودند و چندین تجربه کاری را با هم داشتیم، باید چشم‌بسته این کار را قبول می‌کردم. من با کمال میل این کار را پذیرفتم. خوشحالم از اینکه در کنار این افراد هستم. همچنین فلسفه‌ای که پشت این نمایش است زیبا و جالب است.

با توجه به این فلسفه مستتر نمایشنامه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا در این ژانر انتخاب‌شده تاکنون بازی کرده‌اید است؟

این کار برای من تجربه متفاوتی است. من تا حالا این نوع نقش را بازی نکرده‌ام و تجربه این نوع کار را در سابقه کاری‌ام نداشته‌ام؛ اما این را هم می‌دانم که مخاطبین این کار، مخاطبین خاصی هستند؛ ضمن اینکه مخاطبین عام هم برداشت خود را از این کار خواهند داشت. ما با توجه به مخاطب خاص این نمایش را پیش می‌بریم، تمرین می‌کنیم و به روی صحنه خواهیم برد. همه این عوامل فاکتورهایی است که نمایش را متمایز می‌کند.

آیا برای اجرای این نمایشنامه که حرف خاص دارد، امکانات خاصی در نظر گرفته‌شده است؟

ما یک گروه ساده هستیم که سالیان متمادی است که همدیگر را می‌شناسیم؛ ساده شروع کردیم، ساده تئاتر را یاد گرفتیم و ساده هم پیش می‌بریم. در هر نمایشی علاوه بر زیبایی‌های بصری و نمایشی یک حرف خاصی هم باید زده شود. ما اینجا و از طریق این نمایش این حرف را به‌صورت گروهی به سمع و نظر بینندگان می‌رسانیم.

ممکن است در یک کار گروهی آدم‌ها اختلاف‌نظر یا اختلاف‌سلیقه‌هایی داشته باشند اما آنچه که مسلم است نظرات و سلایق در کنار هم قرار می‌گیرد و درنهایت آن ثمره و نتیجه دیده می‌شود. من فکر می‌کنم با توجه به اینکه این گروه سالیان سال است که همدیگر را می‌شناسد و با هم کار می‌کند، بتواند به یک حرف مشترک برسد. من به این کار به چشم یک تجربه متفاوت و جدای از کارهای دیگرم نگاه می‌کنم. ان‌شاءالله که نظر مخاطبان را جلب کند؛ قطعاً هیچ کاری کامل نیست و می‌تواند نواقصی هم داشته باشد اما به نظر من تلاشی که برای یک نمایش می‌شود، خیلی مهم است و ما هم داریم تلاش می‌کنیم. در این نمایش می‌خواهیم بگوییم علم برای مردم بوده و دارای اهمیت است و نباید تنها برای عده‌ای خاص علم بیان شود.

نمایش «پنجره‌ای رو به آسمان» از چهار آذرماه 1398 هر روز به مدت 30 شب ساعت 20 برای عموم در تماشاخانه «سپند» واقع در خیابان کریم‌خان زند، خیابان آبان جنوبی به روی صحنه می‌رود.

تهیه و تنظیم: همسفر بهار
نگارنده: همسفر اکرم
www.c60.ir