غذای نیمه‌ پخته و یا خام قابل‌خوردن نیست

این پیام، زندگی اکثر ما انسان‌ها را می‌گوید که همیشه به دنبال راهی می‌گردیم تا سریع به جواب برسیم، زمان را اصلاً در نظر نمی‌گیریم و همین در نظر نگرفتن زمان باعث می‌شود؛ نتیجه مطلوب و خوبی را نگیریم، مجبور می‌شویم دوباره روی آن موضوع فکر کنیم و دنبال راه‌حل جدیدی بگردیم.

مثل همین مصرف مواد مخدر مسافرهایمان که اصلاً فکر نمی‌کنیم که مواد مخدر، چه اثر و تخریبی روی مسافرها گذاشته  است. فقط به این فکر می‌کنیم که زودتر از دست آن

خلاصی پیدا کنیم. دست به هر روشی که پیشنهاد می‌شود، می‌زنیم و باز هم دست از پا درازتر سر همان جای اولمان حتی با تخریب بیشتر برمی‌گردیم. 

کنگره 60 با این پیام و خیلی پیام‌های دیگر به من هم‌سفر و مسافر می‌گوید؛ اعتیاد اخلاق و رفتار نیست که بخواهیم سریع آن‌ را کنار بگذاریم؛ بلکه اعتیاد یک بیماری است و یک بیماری بایستی در پروسه درمانی قرار بگیرد و پروسه درمانی در کنگره 60 به کمک شربت OT و شرکت درکلاس‌های آموزش جهان‌بینی و در طی 10 الی 11 ماه انجام می‌گیرد.

کنگره 60 معتقد است اعتیاد جایگزینی است نه مسمومیت مزمن یعنی؛ شاید اوایل شخص به دلیل کنجکاوی و خوش‌گذرانی مواد مصرف کرده است، اما براثر مصرف تفریحی و تداوم آن کم‌کم سیستم‌های شبه افیونی و مخدرهای طبیعی بدنشان از کارافتاده است. مخدرهای بیرونی مثل انواع مواد مخدر؛ تریاک هرویین شیشه حشیش و... جایگزین آن‌ها شده است و شخص نیاز دارد که در ادامه یا مصرف کند، یا به روش تدریجی درمان شود. بنابراین اعتیاد و موادمخدر سم نیستند چرا که وقتی مصرف‌کننده 24 ساعت‌ از زمان مصرفش گذشته باشد کم‌کم علائم خماری در شخص به وجود می‌آید، بدنش مواد را می‌طلبد و اگر مواد مصرف نکند علائمی چون پرش پا عرق، آبریزش‌بینی، اسهال و عطسه‌های پی‌درپی به وجود می‌آیند، وقتی مواد را مصرف می‌کند شخص به حالت نرمال و طبیعی برمی‌گردد. پس این چطور سمی است که با مصرفش شخص در حالت تعادل و با کنار گذاشتنش به شخص حالت ناراحتی  دست می‌دهد.

وقتی‌که بپذیریم این مسائل بیماری اعتیاد است و دیگر از روش سم‌زدایی، شلاق درمانی یا کمپ و خیلی روش‌های دیگر که هیچ دردی را از مصرف‌کننده درمان نمی‌کند استفاده نمی‌کنیم. بِه نظر من بهترین روش برای درمان اعتیاد همان روش DST یا روش تدریجی است.

تجربه من از این روش و بقیه روش‌ها این است که مسافر من فقط روش کمپ را دو سه بار امتحان کرد؛ اما ماندگاریش همان 21 روزی که در کمپ بود، بلافاصله بعد از بیرون آمدن شروع به مصرف می‌کرد. البته خودش انکار می‌کرد اما من چون خیلی تجسس می‌کردم می‌فهمیدم و در این چند سال زندگی قبل از کنگره خیلی ترس‌ها، استرس‌ها و اضطراب‌ها را حمل کردم. 

اما خدا را شکر می‌کنم که راه کنگره 4 سال پیش برای من باز شد و آموزش‌هایی که گرفتم این بود که مسافرم خود یک انسان است، اختیار دارد و مسئول کارها‌یش خودش است. من فقط مسئول کارهای خودم هستم و می‌توانم با آموزش‌های کنگره و عملی کردن آن‌ها در کنار مسافرم باشم. بال پروازش باشم نه باری بر دوشش و می‌توانم از آموزش‌های آن در جهت ساختن خودم استفاده کنم و به خودشناسی برسم. 

خدا را شکر که تا حدودی توانستم عادت‌های غلط خود را کنار بگذارم امیدوارم همه‌ کسانی که در دنیای اعتیاد هستند راه کنگره را پیدا کنند و به جمع کنگره‌ای‌ها بپیوندند.

در آخر از آقای مهندس و خانواده محترمشان کمال تشکر را دارم که چنین بستری را فراهم کردند تا من هم‌سفر در کنار مسافرم به آرامش برسم. از راهنمای خوب خودم خانم سمیرا بسیار تشکر می‌کنم که خیلی در حال خوب این روزهایم نقش مهمی داشتند و دستشان را می‌بوسم و برایشان بهترین‌ها را آرزو می‌کنم.

نویسنده و تایپ: خدیجه هم‌سفر  (لژیون هفتم)