باید سازندگی را از خود آغاز نمائیم

فکر و تفکر، به تنهایی حلال مشکلات نیست، برای رسیدن به نتیجه و حل مشکلات، باید حرکت نماییم. حرکت است که تفکرات ما را کامل می‌نماید و ما را به مقصود می‌رساند. در وادی پنجم به مسائلی نیاز داریم که به حقیقت نزدیک باشد و بتوانیم به شکل کاربردی از آن استفاده کنیم.

انسان هم همین‌گونه است؛ اگر بتوانیم به درون خود نفوذ کنیم، آن‌گاه عظمتی را مشاهده خواهیم کرد که کم‌تر از جهان بیرون نیست؛ آن‌قدر عظمت خواهیم دید که به تصور درنمی‌آید. انسان در حیات زمینی خویش، زیستن در چند جهان را تجربه می‌کند شامل: (جهان خاکی، جهان خواب و جهان ذهنی.) جهان خاکی برای همه قابل رؤیت است و جهان خواب که به‌صورت ناخودآگاه در آن زندگی می‌کنیم. جهان ذهنی و هفت اندام نیز برای ما قابل باور نیست.

ما در این وادی تمرین می­‌کنیم تا ساختارهای تفکرات خود را از قوه به فعل درآوریم و به آن دسته از افکارمان که منطقی هستند اجازه دهیم تا وارد مرحله اجرایی و عملیاتی گردند تا ساختارهای عملی جدید را به‌وجود آوریم.

برای به اجرا درآوردن ساختارهای فکری و تبدیل آن به ساختارهای عملی، بایستی از حالت اضطراب، ترس، عدم­ اعتماد به نفس، ناامیدی و سایر نکات منفی خارج شویم تا به مرحله آرامش قدم بگذاریم.

برای این‌که اجرائی کردنِ خواسته‌های ما عملی باشد و برای رسیدن به آرامش؛ بایستی پاکسازی و سازندگی را از خود آغاز نمائیم و برای اصلاح اخلاق و رفتار و کردار و منش خود، در کل سه اصل پندار سالم، گفتار سالم و کردار سالم را همیشه در نظر داشته باشیم.

در حقیقت وادی پنجم به رعایت این سه اصل اشاره دارد: پندار سالم، گفتار سالم و کردار سالم. زمانی‌که اندیشه و تفکر سالم باشند، به‌صورت خودکار گفتار هم تغییر می‌کند و در مسیر عمل سالم قرار می‌گیریم؛ باید اندیشه و تفکر خود را از قوه به فعل درآوریم و برای تبدیل شدن از انسانی بی‌تعادل و به‌هم‌ریخته به انسانی با تعادل، نیاز به تزکیه و پالایش داریم.

برای دوری از ضد‌ارزش‌ها و قرار گرفتن در مسیر ارزش‌ها، وادی پنجم به هفت پارامتر اشاره کرده است:

۱. برگشت از ضد ارزش‌ها؛ یعنی دروغ گفتن، دزدی کردن، رشوه گرفتن و ... هر‌کس به درون خود رجوع کند و بیندیشد، به‌درستی می‌داند چه عملی ارزشی و چه عملی ضد ارزشی است.

۲. خودداری: گاهی در مورد کاری، هر چقدر هم تفکر می‌کنیم، به نتیجه نمی‌رسیم؛ در این مواقع عقل سالم حکم می‌کند از انجام آن خودداری کنیم.

۳. قناعت: باید بتوانیم در یک فضای کوچک زندگی کنیم. افرادی هستند که در فضای بزرگ هم نمی‌توانند به‌راحتی زندگی کنند.

۴. صبر: بهترین درسی که از طبیعت می‌گیریم، این است که با تحمل، صبوری، تلاش و کوشش پیش برویم.

۵. تجسس، قناعت و غیبت: باید یاد بگیریم در زندگی دیگران دخالت نکنیم و اجازه ندهیم دیگران نیز در زندگی‌مان دخالت کنند. غیبت هم باعث می‌شود حال خودمان بد شود.

۶. پس‌انداز: دانه‌دانه غله است در انبار. مسیر زندگی پُر از پیچ‌وخم و غیرقابل پیش‌بینی است.

۷. توکل، رضا و تسلیم: از تو حرکت، از خدا برکت. می‌گوییم: «خدایا، توکل بر خودت»؛ البته با تفکر و تلاش. باید به آن‌چه از جانب قدرت‌مطلق برای ما مقدر شده، ایمان و رضایت داشته باشیم. در‌واقع با قلب، زبان و عمل، نسبت به آن‌چه از طرف او برای ما تقدیر می­‌شود رضایت داشته باشیم.

در نتیجه، وادی پنجم به ما یاد می‌دهد که تفکر خالی نمی‌تواند مشکلات ما را حل کند؛ باید بدانیم که روی پای خودمان بایستیم و روی وجود خودمان حساب کنیم. بتوانیم مسیر زندگی‌مان را از هرگونه گرفتاری و ضد ارزشی پاک کنیم و به سمت رهایی و سلامتی حرکت کنیم. وجود خداوند را در زندگی‌مان حس کنیم. اشخاصی که سفر اولی هستند، وقتی به این مرحله برسند، قطعاً پیروز و موفق خواهند بود.

منبع: سایت کنگره۶۰
رابط خبری: همسفر نازنین مرزبان خبری
نویسنده: همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون هشتم)
عکاس: همسفر حانیه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دهم)
ویراستاری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون چهارم)
ارسال مطلب: همسفر نیلوفر
همسفران نمایندگی سمنان