در مسیر نور، از تاریکی قضاوت عبور کن

جلسه‌‌‌ی هفتم از دوره‌ی ششم کارگاه‌های آموزشی عمومی نمایندگی پردیس با استادی مسافر عمید، نگهبانی مسافر اصغر و دبیری مسافر مصطفی با دستور جلسه‌ی « قضاوت و جهالت» چهارشنبه 18 تیر ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد: 
از تمامی عزیزانی که فرصت حضور در این جایگاه را برای من فراهم کردند، صمیمانه سپاسگزارم، این فرصت موجب شد تا از شما عزیزان آموزش بگیرم و بیش از پیش خودم را در مسیر رشد و آگاهی ببینم.
در خصوص جلسه امروز، نکته‌ای به ذهنم رسید که دوست دارم به اشتراک بگذارم، بین دو واژه‌ی "نادان" و "جاهل" تفاوت ظریفی وجود دارد، نادان کسی‌ست که از روی ندانستن، خطایی را مرتکب می‌شود؛ اما جاهل کسی‌ست که با وجود آگاهی، دست به کار اشتباه می‌زند.
این‌جاست که سخن معروف «قضاوت و جهالت» معنا پیدا می‌کند، کسی که اشتباهی را می‌شناسد، اما باز همان را تکرار می‌کند، دچار جهالت است.
در این سیستم، به کرات دیده‌ام که وقتی دیگران را قضاوت می‌کنم، روزی می‌رسد که دقیقاً در همان جایگاه قرار می‌گیرم؛ و تجربه به من نشان داده که در اکثر مواقع، همان اشتباهی را مرتکب می‌شوم که نسبت به آن قضاوت داشته‌ام.
ما دو نوع قضاوت داریم: قضاوت درونی و قضاوت بیرونی؛  هر شب سعی می‌کنم در پایان روز، یک بازبینی درونی داشته باشم؛ اینکه رفتارم چگونه بوده و کجاها نیاز به اصلاح دارم  اما قضاوت بیرونی، تبعات بسیار بیشتری دارد،  اگر صرفاً از روی ظاهر رفتار دیگران قضاوت کنیم، ممکن است ندانسته درگیر رفتاری شویم که خود نیز از آن در امان نیستیم، کسی که مصرف‌کننده‌ای را راحت تشخیص می‌دهد، معمولاً خود روزی آن راه را رفته است.
آدمی که می‌بخشد، مالک است؛ چون چیزی برای بخشیدن دارد اما کسی که دائماً در حال قضاوت دیگران است، گویی مستاجر موقتی است که اختیار خودش را هم در دست ندارد، چنین فردی همیشه در کمین اشتباه دیگران نشسته تا با قضاوت، خود را بالا بکشد اما این بالا رفتن، سطحی و ناپایدار است.
همان‌طور که در بازی زندگی گفته می‌شود: از این دنیا نخواهی رفت تا در جایگاه کسی که قضاوتش کردی، قرار نگیری،و این قانون نانوشته‌ای‌ست که هر روز در زندگی ما در جریان است. 

اگر فردی اشتباهی می‌کند، یا بیمار است یا با بیماری درگیر است، در هر دو حالت، راه حل قضاوت نیست؛ بلکه بخشش و درک است، من مسئولم که انرژی محدود روزانه‌ام را صرف رشد خودم کنم، نه تحلیل نقاط ضعف دیگران.
اگر من امروز در مسیر درمان و رهایی قدم گذاشته‌ام، فقط برای ترک مواد نبوده؛ چراکه مواد، تنها یک بهانه‌ بوده است. من آمده‌ام تا انسان بودن را تمرین کنم، جایگاه واقعی خود را بشناسم و به توانایی بخشش برسم، اگر نروم به سوی بخشش و در مسیر قضاوت بمانم، فقط به یک «قطعه مصرفی» بدل خواهم شد که نقش اصلی را در مسیر انسانی‌اش از دست داده است.
جلسات هفتگی فرصتی‌ست که فقط یک‌بار در هفته رخ می‌دهد؛ اما می‌تواند دریچه‌ای باشد برای رسیدن به آگاهی، انسانیت و جایگاه حقیقی‌ام، انتخاب با من است که از این فرصت چگونه بهره ببرم.

در ادامه جلسه هماهنگی مرزبانی با حضور ایجنت محترم برگزار گردید؛

سایت نمایندگی پردیس