1398/5/22
حسین عزیز
خوشحالم که می‌شنوم با خانواده در مزرعه تعطیلات خوبی سپری کردید. چنین دوره‌های شخصی و خانوادگی برای تجدید قوا لازم هستند.
تفکرات شما درباره AA و NA همیشه برای من ارزشمند هستند.
اخبار همکاری راهنماهای کنگره ۶۰ در کلینیک‌ها اخبار خوبی است. افراد در ریکاوری قبلاً در سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ نیروهای داوطلبانه خوبی برای کار کردن در برنامه‌های درمان الکل در ایالات‌متحده بودند اما به مرور که این حوزه تخصصی شد کنار گذاشته شدند.
اکنون دوباره آن‌ها را تحت عنوان جدید "مربی ریکاوری" به این حوزه بازمی‌گردانند. آن‌ها در نقش‌های داوطلبانه و استخدامی در برنامه‌های درمانی، زندان‌ها، اتاق‌های اورژانس ( برای کمک به اوردوزها) و در برنامه‌های رفاهی کودکان مشغول هستند.
چنین حمایت‌هایی خیلی موفق بوده‌اند و برنامه‌های مطالعاتی در حال بررسی تأثیرات آن‌ها بر ریکاوری‌های بلندمدت هستند. یک‌بار دیگر، کنگره ۶۰ در ابتکارات جدید یاری می‌کند.
از مهرنوش اینانلو ایمیل دریافت کرده‌ام و کمکی که می‌توانم انجام دهم را اعلام کرده‌ام. مشتاق همکاری و کمکی که می‌توانیم برای این دانشجو انجام بدهیم هستم.
موضوع جدیدی هست که در حال فکر کردن به آن بوده‌ام و شاید بهتر باشد که باهم یک بلاگ درباره آن بنویسیم. موضوع درباره رهبری ارگان‌های ریکاوری است. آیا علاقه‌مند به همکاری با من درباره این موضوع هستید؟ این‌ها نمونه‌ای از سؤال‌هایی است که فکر مرا مشغول کرده است:
۱. در یک ارگان ریکاوری کارهای یک رهبر چه تفاوتی با سازمان‌های دیگر دارد؟
۲.چه صفت‌هایی می‌توان برشمرد که یک رهبر ارگان ریکاوری باید داشته باشد تا به این عنوان نائل شود؟
۳. چه اشتباهات رایجی می‌توان برشمرد که می‌تواند تأثیرات رهبری در ارگان ریکاوری را کاهش دهد؟
۴. بهترین استراتژی‌ها برای رشد رهبر و برنامه‌ریزی موفق چیست؟ چگونه رهبر یک ارگان ریکاوری می‌تواند از صحت این میراث بعد از مرگ خود مطمئن شود؟
۵. چگونه یک رهبر ریکاوری می‌تواند ایرادهای شخصیتی خود را مدیریت کند و سلامت خود را برای مفید بودن چه ازنظر شخصی و چه سازمانی حفظ نماید؟
۶. خطرات پوشیده‌ای که رهبر ارگان ریکاوری را در ارتباط با افراد خارج از موسسه، دولت، NGO های دیگر، شغل‌های مربوط و شبکه‌های تلویزیونی تهدید می‌کند چیست؟
اگر تفکرات خودتان درباره برخی از این موضوعات را با من در میان قرار دهید، یک پیش‌نویس برای بازبینی شما آماده می‌کنم و سپس بلاگ را با نام هردویمان انتشار می‌دهم.
من و ریتا خوب هستیم. من هر روز صبح چند ساعتی می‌نویسم و بعد از ظهرها طراحی می‌کنم( بیشتر چهره‌های جالب نقاشی شده که در اینترنت پیدا می‌کنم)
زمانی که طراحی من بهتر شود، نقاشی چهره‌ها و مناظر طبیعی را آغاز خواهم کرد. پروسه خلاقیت در این زمینه خیلی متفاوت از آنچه در نویسندگی تجربه کرده‌ام می‌باشد. کنکاش کردن در هنر در دهه ۷۰ زندگی‌ام باعث شده احساسی مانند کودکی که مدرسه آغاز می‌کند داشته باشم. کار طراحی من همان‌طور که احتمالاً انتظار دارید ناپخته است، اما از آن لذت می‌برم. حتی در این دوران زندگی تجربه ماجراهای جدید در آموختن خوب است.
بهترین‌ها را برای خانواده شما و تمامی اعضای کنگره ۶۰ در حالی که به پایان تابستان نزدیک می‌شویم آرزومندم.
دوست و برادر همیشگی
بیل
Dear Hossein,
I am delighted to hear you and your family had wonderful holidays on the farm. We need those periods of personal and family respite and renewal.
Your reflections on AA and NA are always appreciated.
The news that Congress 60 guides are now working in other clinics in Iran is most welcome news. People in recovery used to be a strong volunteer workforce within alcoholism treatment programs in the U.S. during the 1960s and 1970s but were pushed out as the field was professionalized. Now they are being brought back into the field in a newly created role called “recovery coach.” They are serving in volunteer and paid roles in treatment programs, in prisons, in emergency rooms (to help respond to overdose admissions), and in our child welfare system. Such supports are very promising and research studies are now beginning to evaluate their influence on long-term recovery outcomes. Once again, Congress 60 is helping break new ground.
I have received communication from Mehrnoosh Inanlou and have offered to provide what guidance I can. I look forward to our collaboration and the support we can provide to this student.
There is a new subject I have been giving thought to and wonder if we might write a blog together about it. It is about leadership of recovery community organizations. Is this something that would be of interest to you in working with me on? Here are the kinds of questions I am thinking about.
1) How are the leadership demands within an RCO different than that faced by leaders of other organizations?
2) What are the most important qualities that qualify one for leadership of a recovery community organization (RCO)?
3) What are the most common pitfalls/mistakes that can undermine leadership effectiveness within an RCO?
4) What are the best strategies for leadership development and succession planning? How does the RCO leader assure a lasting legacy beyond their own lifetime?
5) How can the RCO leader manage their own character defects and sustain their own health to the benefit of self and the organization?
6) What are the pitfalls of the RCO leader interacting with outside entities, government, other NGOs, allied professions, the media?
If you share your thoughts on some of these issues, I will combine them into a draft blog for your review before I post it under both of our names.
Rita and I are doing well. I continue to write for a few hours each morning and do some sketching in the afternoon—mostly portraits sketched from interesting photos of faces I find on the Internet. When my sketching improves, I will move toward learning to paint portraits and landscapes. I find the creative process quite different than that involved in my writing. Just starting to explore art in my seventies makes me feel like a child just starting in school. My work remains quite crude as you might expect, but also quite enjoyable. It is good even at this late stage of my life to embark on new adventures in learning.
My best to your family and all members of Congress 60 as we approach the waning days of summer.
Friends and Brothers Forever,
Bill
مترجم: احسان رنجبر
- تعداد بازدید از این مطلب :
1990