دل نوشتهایی از مسافر دانیال(لژیون اول) برگرفته از مفهوم وادی سوم:
«باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمیکند»
گاهی در هیاهوی زندگی، منتظر میمانیم کسی بیاید و حال ما را خوب کند...
.png)
کسی بیاید دستمان را بگیرد، درد دلمان را بفهمد، و زخمی را کهنهکردهایم، مرهمی بگذارد.
اما وادی سوم مثل آینهایست که روبرویمان میگذارد و بیپرده میگوید:
اگر قرار است کسی تو را نجات دهد، آن شخص فقط خود تویی.
در تاریکیها که فرو میرویم، این فکر ماست که راه میجوید.
در طوفان، این امید ماست که سکان را نگه میدارد.
و در لحظههایی که همه چیز را از دسترفته میپنداریم،
تنها این خود ما هستیم که میتوانیم از نو برخیزیم.
من آموختم که هیچکس به اندازهی خودم نمیتواند برای من فکری کند،
و این نه یک ناامیدیست، بلکه بزرگترین قدرتیست که دارم.
من مسئول خویشتن خویشم؛ و این یعنی میتوانم نجات پیدا کنم... اگر بخواهم.
سایت نمایندگی پردیس
- تعداد بازدید از این مطلب :
66