وقتي به دستور جلسه (هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمینهد هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم) فكر ميكردم، ذهنم به روزی رفت که اولين بار اين جلمه راشنيدم ومدام با خود تكرارش ميكردم. زیرا قبل از شنیدن این وادی، بيشتر اوقات در تنهایی خود یا وقتی که از همه چی خسته بودم، حس میكردم بودنم هیچ ارزشی ندارد. گویا فقط هستم، بدون دلیل و بدون هدف.
اما بعد از شنيدن اين دستور جلسه و آموزشهايي كه گرفتم، متوجه شدم هیچ مخلوقی بیهدف پا به این دنیا نگذاشته است. هرکدام از ما حتی با تمام ضعفها و اشتباهاتمان، دلیلی برای بودنمان وجود دارد، شاید من هنوز ندانم آن دلیل چیست، شاید مسيرم پر از سردرگمی باشد، اما ميدانم كه بودنم بیهوده نیست.
قطعاً وجود تجربهها، دردها و شادیها در مسیر زندگی من، همه بخشی از یک مسیر بزرگتر است. من به اين موضوع پي بردم كه در لحظهای خاص، در مکانی خاص، برای دلیلی خاص به این دنیا آمدهام . هیچ چیز تصادفی نیست. گاهی فقط کافی است بیشتر به خودم فرصت بدهم، با خودم مهربان باشم و بدانم بیشتر از آن چیزی که فکر میکنم ارزشمند هستم .
تو مهم هستی، من مهم هستم، هرکس قلبش هنوز میتپد، دلیلی برای بودنش وجود دارد و فقط باید راهش پیدا کند. پس باید به خودمان و به مسیرمان ایمان بیاوریم، حتی وقتی چیزی واضح نیست. زیرا بودنمان حتی در سختترین لحظات معنا دارد. ما هیچ نیستیم، ما زندگیهستیم، ما اثر میگذاریم و این یعنی، بودنمان یه نعمت بزرگ است.
نویسنده: همسفر مهتاب رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر نیلوفر رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون چهارم)
ویراستاری و ارسال: همسفر نرگس نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یوسُف تهران
- تعداد بازدید از این مطلب :
30