تشکر از مخلوق، تشکر از خداوند است.

ما ادعا می‌کنیم کشوری هستیم، بافرهنگ غنی و دیرینه، یکی از آموزش‌هایی که از قدیم به ما داده‌شده همین بحث قدرشناسی و فرهنگ شکرگزاری از خداوند و بندگان او می‌باشد و این آموزش‌ها ارتباط تنگاتنگی با دانایی، اعتقادات و باورهای ما دارد ( همان جهان‌بینی) یعنی دانایی تعیین‌کننده جهان‌بینی و نوع نگرش و دیدگاه ما به خودمان و جهان هستی می‌باشد.

انسان‌هایی که سپاسگزار هستند، به آن دانایی رسیده‌اند و به خودشان انرژی می‌دهند و حس خوب بودن رادارند. سپاسگزاری می‌تواند در هر قسمت و از هر شخصی صورت گیرد چون این عمل، حال ما را خوب می‌کند و باید این فرهنگ را در کنگره گسترش داد.

به قول آقای مهندس: "شکرگزاری باعث احیاء می‌شود، اگر این تشکر و قدردانی نبود ما به این نقطه نمی‌رسیدیم. تشکر و قدردانی باعث حیات کنگره ۶۰ می‌شود و سبب می‌شود، خون در رگ‌های کنگره تزریق شود."

همه ما دست‌به‌دست هم می‌دهیم تا یک نفر به رهایی برسد، ما همه به هم نیاز داریم، باید شکرگزار زحمات دیگران باشیم. این چهارهفته‌ای که در کنگره به مناسبت هفته دیده‌بان، ایجنت و اسیستنت، مرزبان و راهنما  قرار داده‌شده که ره‌جو عمل تشکر و قدرشناسی را درک کند و به‌جا آورد، نه‌تنها در کنگره بلکه در خانواده و اجتماع نیز بکار بَرد و این عمل مصداق این جمله است؛ تشکر از خلق خدا، تشکر از خداوند است، تشکر از بندگانی که بدون هیچ چشم‌داشتی خود را وقف کرده‌اند تا خانواده‌ای و یا به قول آقای مهندس طایفه‌ای را از این بلای خانمان‌سوز نجات دهند، چون زمانی خود درگیر این معضل بوده‌اند. آیا این عمل احتیاج به قدردانی و سپاس ندارد؟! خودتان قضاوت کنید.

به‌طورکلی می‌توان به سه طریق تشکر و سپاس خود را انجام داد ۱- زبان یا کلام ۲- از صمیم قلب و با تمام وجود ۳- با کردار و عمل.

امیدوارم همه ما به این درجه از درک و دانایی برسیم، که هرچه را با تمام وجودت ببخشی، چندین برابر آن به زندگی‌ات بازخواهد گشت (طبق آیات شریف قرآن)، زیرا هستی خیلی هوشمندانه عمل می‌کند.

نویسنده: کمک راهنمای لژیون پنجم سرکار خانم محبوبه
همسفران نمایندگی لویی پاستور