بنیان هستی بر پایه‌ عشق و محبت

در پیام ابتدای وادی چهاردهم می‌خوانیم؛ آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی‌ست؛ یعنی پایه، اساس و بنیان هستی بر پایه‌ عشق و محبت است و کسانی‌ که از این عشق بی‌بهره هستند؛ مانند یک ظرف تو خالی و تهی از هر چیزی هستند که همه چیز را برای خودشان می‌خواهند و درکی از عشق و محبت ندارند. عشق کامل‌کننده‌ است و حرف اول و آخر را در جهان هستی می‌زند و می‌دانیم بالاترین و نزدیک‌ترین فرکانس به خداوند فرکانس عشق است. عشق؛ یعنی از خود گذشتن، روی گداخته‌های آتش راه رفتن و نسوختن، بخشیدن بدون قید و شرط و خدمت کردن به مخلوقین الهی. انسان عاشق انسانی است که ابتدا عاشق خودش باشد و عشق در درون خودش وجود داشته باشد؛ زیرا اگر خودش را دوست نداشته باشد چطور می‌تواند دیگران را دوست داشته باشد و عشقی که به دیگران می‌دهد بدون چشم‌‌داشت باشد، درست مانند راهنمایان کنگره‌۶۰ که عاشقانی عاقلند که با ایمان به کار خودشان ادامه می‌دهند و به این باور رسیده‌اند که عاشق را حساب با عشق است با معشوق چه حساب دارد.

انسان عاشق به دیگران و عقایدشان احترام می‌گذارد، منِ همسفر معنا و مفهوم عشق را تا حد زیادی در کنگره آموخته‌ام و می‌دانم زمانی عشق فرمانروا شود همه‌ چیز در جایگاه خودش قرار می‌گیرد و عدالت برای همه‌ مخلوقات به اجرا در می‌آید من از این وادی آموختم که در کاهش درد و رنج هم‌نوعان خودم بی‌تفاوت نباشم و تلاش کنم تا آن‌ها را با مفهوم عشق آشنا کنم و این عشق باید در درون خود من باشد؛ زیرا من زمانی می‌توانم چیزی به دیگران بدهم که در درون خودم آن را داشته باشم و نکته‌ پایانی این‌که این عشق است که مسیر خدمتی من همسفر را هموار و لذت‌بخش می‌کند.

نگارش: راهنما همسفر ساناز (لژیون ششم)
گردآوری: رابط خبری همسفر مهین رهجوی راهنما همسفر ساناز (لژیون ششم)
ویراستاری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر شکوفه (لژیون اول)
ارسال: راهنما همسفر نجمه (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی گنجعلی‌خان