عشق و محبت، پایان نامۀ انسان رستگار است

سلام دوستان! حسن هستم، یک مسافر.
مدت تخریب ۱۵ سال، آلوده به انواع آنتی ایکس، آخرین آنتی ایکس مصرفی ۳ گرم شیره به‌صورت خوردنی و کشیدنی، مدت ۱۰۶ روز است که سفر می‌کنم به روش DST، داروی درمان OT، راهنمای درمان آقای مهدی رضازاده از لژیون سوم نمایندگی غزالی مشهد، ورزش در کنگره والیبال و بدمینتون، TDS در حال مصرف دو و نیم سی‌سی.

نوشتن دل‌نوشته درخصوص آخرین وادی کتاب عشق یعنی وادی چهاردهم با موضوع عشق و محبت و تأثیر آن روی من، واقعاً باید دلی باشد تا بتوان به آن «دل‌نوشته» گفت.
عشق چه کلمۀ باعشقی است؛ زیرا به‌محض اینکه بر زبان می‌آید، از پس آن هزاران داستان و خاطره، تداعی و تمامی عشق‌بازی‌ها، در ذهن به تصویر کشیده می‌شود.
نمی‌دانم چرا در کنگره آقای مهندس این وادی چهاردهم و آخرین وادی را، عشق و محبت نام گذاشتند و دربارۀ آن به زیبایی صحبت کردند، اما برداشت من از این وادی این است که ادامۀ این راه، فقط با عشق و محبت امکان‌پذیر است و بس.
هنگامی که از مواد مخدر، بدی‌ها و ضدارزش‌ها پاک شدیم باید بدانیم که در ادامۀ راه، «آنچه باور است، محبت است و آنچه نیست، ظروف تهی است». برای اینکه سفر انسانیت کامل شود باید مسیر را ادامه دهیم؛ زیرا این راه ادامه دارد.
خدایا! عشقم تویی و برای رسیدن به عشق واقعی‌ام تمام تلاشم را خواهم کرد تا جایی که با تمام وجود تو را حس کنم؛ زیرا عشق و محبت، پایان نامۀ انسان رستگار است.

تقدیم به پرچم‌دار کنگره ۶۰، جناب مهندس حسین دژاکام

نویسنده: مسافر حسن (لژیون سوم)
ویرایش: مسافر سجاد (لژیون چهارم) و مسافر جواد (لژیون پنجم)