تعادل در نظم است

دستورجلسه درباره نظم، انضباط و احترام می‌باشد، ابتدا باید به معانی واژه‌ها توجه داشت که چه مفهوم و معنایی دارند و سعی کنیم آن‌ها را به درستی درک کنیم سپس من باید پیرو کدام اصول و قوانین باشم؟ نظم یعنی آراستگی و منظم بودن، انضباط یعنی درستی در کار داشتن و پیروی از قوانین درست، احترام یعنی حرمت داشتن، حفظ حریم و نگهداری اندازه‌ها و ارزش گذاشتن به دیگران و قدر هستی و موجودات را دانستن می‌باشد.

در آیه‌های متعدد خداوند در کلام الله به انسان‌ها از نظم و انضباط و احترام سخن به میان آورده و یادآور می‌شود، نظم و انضباط داشتن از دیدگاه قرآن برای هر موجودی و هر انسانی، کلیدی برای داشتن زندگی مطلوب می‌باشد، ما چندین سال است که در کنگره۶۰ به تجربه دیدیم و در علم آن نیز آموختیم چیزی که ستون‌های کنگره۶۰ را محکم و استوار حفظ کرد و ما در آن با امنیت و آرامش به آموزش‌ها و درمان خود می‌پردازیم، در پرتو و زیر سايه‌ مثلث نظم، انضباط و احترام است.

اگر هر کدام از ما در ساعت‌های نامشخص در کنگره حضور داشتیم، به زمان‌هایی که برای ما مشخص شده احترام نمی‌گذاشتیم، جلسه‌ بسیار بی‌نظمی داشتیم و جلسه‌ای نیز برگزار نمی‌شد؛ اگر ما پیرو انضباط نبودیم و به مسئولین و خدمتگزاران احترام نمی‌گذاشتیم و احترام را رعایت نمی‌کردیم سنگ روی سنگ بند نمی‌شد و ما به زوال می‌رفتیم و به درمان نمی‌رسیدیم؛ اگر پیشکسوتان و ایجنت‌ها، مرزبان‌ها، راهنمایان و سایر خدمتگزاران به سفر اولی‌ها عشق و محبت نداشتند و با آن‌ها به دیده احترام نمی‌نگریستند ما رهایی و سفر دومی نداشتیم، اگر به سفر دومی‌ها عشق و احترام نداشتیم خدمتگزار نیز نداشتیم؛ بنابراین این چرخه دایره‌وار در گردش است و همه این موارد دست به دست هم می‌دهد تا ما یک سیستم منظم‌، دقیق، درست و کانونی با محبت و صلح‌آمیز داشته باشیم.

سیستم هستی بر پایه نظم و انضباط و احترام بنا شده است در کلام الله هم آمده است که شما در آفرینش هیچ بی‌نظمی نمی‌بینید همه چیز منظم خلق شده و موجودات وفرشتگان به تسبیح خداوند مشغول اند (و ما دانستیم تسبیح از نظم می آید) و درباره احترام یادآور می‌شوند که به حریم هم تعدی و تجاوز نمی‌کنند، درباره ستاره‌ها، کروات و موجودات خلق شده در هستی و فرشتگان صحبت می‌کند و به ما یادآور می‌شود ستارگان در مدار مشخصی در گردش هستند و این نشان از در نظم بودن هستی می باشد.

ما در آموزش‌های کنگره هم داریم که اصل، تعادل است اما متعادل بودن فوق درمان یاد شده است اینکه؛ هر موجودی در هستی در جا و جایگاه اصلی خودش قرار بگیرد بسیار ارزشمند است،  تمام موجودات به جز انسان در نظم و انضباط و احترام خود باقی هستند در دایره درست و دقیق خود انجام وظیفه می‌کنند و به حریم هم تجاوز نمی‌کنند این انسان است که به علت داشتن اختیار و استفاده نادرست از آن دچار بی‌نظمی شده و از انضباط خارج و احترام را نیز از بین می‌برد و تعادل خودش و اطرافیان را به هم می‌ریزد و حتی با بی‌ تعادلی خودش باعث می‌شود سایرین نیز از تعادل خارج شوند.

انسانی که از تعادل خارج شده است نظم و نظام طبیعت را نیز به هم می‌ریزد. آسیب زدن به جنگل‌ها با ریختن زباله در خیابان‌ها، با شلختگی‌هایی که در محل زندگی و کار ایجاد می‌کند بی تعادلی را نیز به وجود می‌آورد، اگر انسان تابع نظم و انضباط و احترام باشد در صورآشکار و پنهان او نیز آراستگی پیدا است، در رفتار و گفتار، در تفکرات او امنیت و آرامش به وجود می‌آید. انسان بی‌نظم و و بی‌انضباط و بی‌احترام به هم ریخته و شلوغ است، گویی در خانه‌ای زندگی می‌کند که هیچ چیزی سر جای خود نیست و آن شخص قادر نیست به سهولت وسایل و نیازهای روزمره خود را پیدا کرده و بهره بگیرد، این گونه انسان‌ها همواره سرگردان و پریشان هستند، حوصله‌ای برای آن‌ها باقی نمی‌ماند، زمان و انرژی آن‌ها سوخت می‌شود و گوشه‌گیر و منزوی می‌گردد دست و بال آن‌ها تنگ می‌شود و انرژی و قدرت حرکت از او گرفته می‌شود.

برای پیدا کردن تعادل نیازمند به مثلث تجربه، تفکر و آموزش هستیم و رب و مربی که کار بلد باشد تا مسیر درست را برای ما نمایان کند، هر چیزی با تمرین و تکرار بهتر می‌شود و مسیر هموار می‌گردد، نظم دادن به افکار و اندیشه ابتدا عمل سختی می‌باشد اما؛ با تمرین و تکرار کارهای ارزشی و اندیشه‌های سالم و مثبت شکل درستی خواهند گرفت و تداوم‌دار خواهند بود. نظم داشتن در امور شخصی و فردی خود و نظم و انضباط و ادب در گفتار و کردار نیز به همین شکل انسان را به سمت امنیت و آرامش سوق می‌دهد، به هر میزان انسان بتواند در این مثلث بهتر عمل کند دیوارهای نظم، انضباط و احترام قوی‌تر و بلندتر خواهند شد و دیگر فردی قادر نخواهد بود به سهولت به حریم شخصی او تجاوز کرده و باعث رنج و آزردگی او شود.

ممکن است افرادی بی‌تعادل، بی‌نظم و انضباط و احترام  اطراف ما را احاطه کرده باشند ما چگونه رفتار کنیم که گزندی به ما نرسد؟ درست مانند این است در اتوبان در حال رانندگی با ماشین شخصی خود باشیم، در این جاده رانندگان بسیاری در حال رانندگی هستند و ممکن است بعضی از آن‌ها به اصول و قوانین پایبند نباشند و احترام نگذارند یا افرادی باشند که خبرهای بدی دریافت کردند و از تعادل روحی و روانی خارج شدند یا انسان‌هایی که بر اثر فشار مشکلات روحی و روانی که به آن‌ها غالب شده از نظم خارج شدند، ما باید با هوشیاری کامل در مسیر رانندگی کنیم و اصول را رعایت کنیم، قطعاً به سلامت به مقصد خواهیم رسید. احترام به حریم دیگران تاثیر بسیاری بر روی سایر انسان‌ها خواهد گذاشت و عده‌ای با ما همسو خواهند شد؛ شاید چند درصدی نیز با رعایت همه قوانین دچار آسیب‌هایی بشوند که آن را به حساب تقدیر می‌گذاریم اما؛ خداوند یادآور می‌شود نیست انسان جز آن چه که سعی و تلاش می‌کند؛ بنابراین ما محصول سعی و تلاش انضباط و احترام خود را در ادامه دریافت خواهیم کرد و این یک، اصل است.

هر فردی، هر خانواده‌ای، هر جامعه‌ای، هر اداره و هر ارگانی و هر کشوری اگر بر پایه مثلث نظم انضباط و احترام استوار باشد، به شکوفایی سلامتی و امنیت و صلح و شادی خواهد رسید و پایدار خواهد بود در غیر این صورت بنای مستحکم در هم فرو خواهد ریخت؛ هر چیزی از خود آغاز می‌شود برای رسیدن به امنیت و آرامش و سلامتی باید نظم و انضباط و احترام را از خود شروع کنیم و در کارهای خود نظم داشته باشیم، برنامه‌ریزی کنیم و با دقت به آن‌ها عمل کنیم و به خود احترام بگذاریم، به سخن و به قول‌های خود پایبند باشیم، اگر قرار است در ساعتی مشخص در مکانی حاضر شویم این احترام را به خود قائل شویم و به موقع حاضر شویم، اگر قولی داده یا اگر پیمانی بستیم بر آن استوار باشیم، در وظیفه‌ای که برعهده گرفتیم نظم و انضباط و احترام را درنظر داشته باشیم؛ محفوظ خواهیم ماند و به سلامتی و شادی نیز خواهیم رسید.

نویسنده: راهنما همسفر مهدیه (لژیون‌هشتم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون‌هشتم)
ویراستار: همسفر مبینا رهجوی راهنما همسفر الناز (لژیون‌هفتم) دبیر دوم سایت
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر خدیجه (لژیون‌چهارم) نگهبان سایت

همسفران نمایندگی حافظ