طبیعت به من درس محبت می‌دهد

جلسه یازدهم از دوره سی‌ و هفتم سری کارگاه‌های آموزشی، عمومی کنگره۶۰ نمایندگی شیخ‌بهایی اصفهان‌ با استادی راهنما مسافر رسول، نگهبانی مسافر مجید و دبیری مسافر علیرضا با دستور جلسه «درخت‌کاری» پنجشنبه ۱۶ اسفند ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

بنام نامی عشق

سلام دوستان رسول هستم یک مسافر

بسیار سپاس‌گزارم و خداوند بزرگ را شاکرم که این فرصت را به من داد تا در این جایگاه خدمت کنم. از نگهبان، دبیر، ایجنت محترم و گروه مرزبانی نیز بسیار سپاس‌گزارم که مسئولیت اداره جلسه را به من واگذار کردند. 

قبل از هر چیز آرزوی سلامتی و تندرستی برای بنیان کنگره۶۰ جناب آقای مهندس و خانواده محترمشان دارم که سراسر عشق، محبت و آرامش را به ما هدیه دادند. چیزی که من در طول این دوازده سال در کنگره۶۰ آموختم فقط آموزش‌های ناب بوده است. استادی یک شعر برایم خواند که می‌گفت: کعبه یک سنگ نشان است که ره گم نشود، حاجی احرام دگر بند که بین یار کجاست. این شعر برای من کلید و استارت جدیدی بود. چیزی که در کنگره آموختم، درسی بود که آدرس بنده را می‌داد. جناب مهندس می‌گویند: «از طبیعت الگو بگیرید و طبیعت یک مسئله بسیار مهم و الگوی مهمی برای ماست». 

چقدر تخریب زدیم و چقدر مشکلات به وجود آوردیم. من ساعت دو و نیم می‌آمدم و همیشه یک پلاستیک داخل ماشین داشتم. پلاستیک را برمی‌داشتم و قبل از اینکه مرزبان بیاید، ته سیگارهای داخل کوچه را جمع می‌کردم و داخل صندوق عقب ماشین می‌گذاشتم. این کار ادامه‌دار بود و پله‌پله این مسیر را گذراندم. طبیعت به من درس می‌داد. 

درختی که به من اکسیژن می‌دهد و دی‌اکسید کربن می‌گیرد، بنده در زمان تخریب خود نابودش کرده‌ام! تکنولوژی هرچقدر پیشرفته‌تر شد، کارخانه‌های عظیمی برپا کردند و گازهای گلخانه‌ای به وجود آوردند. چقدر باید به همه شما تبریک گفت! در بیابان‌زدایی که رفته بودیم، بچه‌ها را می‌دیدم که ذکر می‌گویند و بذرها را برمی‌داشتند و در گودال‌ها می‌کاشتند. طبیعت چیزی است که به ما انرژی می‌دهد و باید به آن احترام بگذاریم. چقدر تخریب به درختان و آب‌ها زدیم! آبی که بالاترین شعور را دارد و هفتاد درصد بدن ما را تشکیل می‌دهد. هر حرکت اشتباه منفی، آن هفتاد درصد آب را آلوده کرده است. اگر حال خوب را نداریم، باید به خودمان سر بزنیم. 

چقدر ما در طبیعت موثر بودیم؟ گرما شدید شده است و دیگر فصل‌ها معنایی ندارند. من چقدر خوشحال هستم که شما در ماشین‌هایتان پلاستیک دارید و زباله‌هایتان را داخل آن می‌ریزید. این چقدر قشنگ و زیباست و به محیط زیست کمک می‌کند. این‌ها همه را مدیون بنیان کنگره۶۰ و جناب آقای مهندس هستیم. اگر ما بخواهیم نسبت به محیط زیست و طبیعت حس قشنگ داشته باشیم باید اول محبت داشته باشیم. محبت برای رسیدن به تکامل الزامی است. چندین مسئله است بازگو می‌کنم تا یک مقدار به خودمان بیاییم و بیدار شویم؛ چرا ما به آن تعادل لازم نمی‌رسیم؟ چرا اصلاً ما باید به تکامل برسیم؟ چرا ما باید دارای معرفت شویم؟ به دوران تخریب‌مان نگاه کنیم جزو کدام یک از خانواده‌ها بودیم؟ ما چهار خانواده داریم؛ خانواده متلاشی، خانواده متزلزل، خانواده متعادل و خانواده متعالی.

خانواده متلاشی چه کسانی هستند؟ کسانی که اصلاً توجهی نه به درون و نه به بیرون‌شان دارند. خانواده متزلزل چه کسانی هستند؟ خانواده‌هایی که با هر بادی زلزله در وجودشان رخ می‌دهد و درخت زندگیشان را نمی‌توانند پایدار کنند و این موضوع احتیاج به آموزش، تجربه و تفکر درست دارد. یکسری نیز متعادل هستند؛ نسبتاً کلاس‌ها را می‌آیند ولی توجه ندارند که این را ارتقاء بدهند. یکسری خانواده‌ها نیز متعالی هستند؛ آن‌ها دیگر حرف ندارند، خیلی عالی هستند. اینها کسانی هستند که توجه نمودند به صور پنهان و صور آشکارشان و لذت مسیر سفر را می‌برند.

بعضی‌ها می‌گویند چرا حال ما خوب نمی‌شود؟ مسئله آن ته سیگارت است، کسی که سیگار می‌کشد در زندگی اصلاً به تعادل نمی‌رسد. انشاالله که در صدد این باشیم که یک سفر ایده‌آل و یک رهایی مُثمر‌ثمر داشته باشیم. دوستان با پای دل به کنگره بیایید کسانی که با دلشان می‌آیند موفق هستند و کسانی که با پا می‌آیند موفق نمی‌شوند. محبت عامل موفقیت است.

تایپ: مسافر شایان (لژیون۳)، مسافر مهدی (لژیون۲۳)

ویراستار: مسافر مهدی (لژیون۱۶)، مسافر حسین (لژیون۲۳)

عکاس: مسافر نیما (لژیون۵)

مرزبان خبری: مسافر میلاد (لژیون۱۹)

تهیه و ارسال: مسافر حمزه