درختکاری نماد پاکی، بخشش و آشتی با طبیعت است

جلسه سیزدهم از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی محمدی‌پور قم به استادی راهنما همسفر کبری، نگهبانی همسفر معصومه و دبیری همسفر لیلا با دستور جلسه «درختکاری» روز دوشنبه ۱۳اسفندماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خداوند را شاکرم که امروز توفیق حضور در این جایگاه را به من عطا کرد تا خدمت کنم و در کنار شما آموزش بگیرم. از نگهبان جلسه، نگهبان لژیون سردار، مرزبان‌ها و ایجنت تشکر می‌کنم و ماه مبارک رمضان را به همه شما عزیزان تبریک عرض می‌کنم و امیدوارم این ماه، سرشار از معنویات و برکات باشد. همچنین، بسیار خوشایند است که سال جدید معنوی برگزار شود.

دستور جلسه امروز با عنوان «درختکاری» است. دلیل افزودن این دستور جلسه به دستورجلسات کنگره۶۰ چیست؟ آقای مهندس به مسائل و مطالب با دقت توجه دارند و حواسشان به تمامی جزئیات است. اما ارتباط من به عنوان همسفر با درختکاری چیست؟ همان‌طور که می‌دانیم در وادی دوازدهم در قسمت پایانی، به موضوع درختکاری اشاره شده است. مسافرانی که به رهایی رسیده‌اند و وارد سفر دوم شده‌اند، می‌توانند در اردوی درختکاری شرکت کنند و به طبیعت خدمت نمایند. به نظر می‌رسد حدود سه سال است که همسفران در این زمینه فعالیت دارند و در شهرهای مشهد و تهران نیز اقدام به درختکاری کرده‌اند. ان‌شاءالله این رویداد زیبا در قم نیز رقم بخورد و همسفران بتوانند در این زمینه فعالیت کنند.

درختان نماد پاکی، زیبایی و بخشش هستند. اگر به دقت بنگریم، متوجه می‌شویم که درختان چه تأثیرات مثبتی دارند. برگ‌های درختان مانع از ورود نور شدید آفتاب به زمین می‌شوند و به تبخیر آب درختان آسیب‌دیده کمک می‌کنند. ساقه درختان به عنوان هیزم در برابر سرمای زمستان، به ویژه برای افرادی که در روستاها زندگی می‌کنند و از اجاق هیزمی استفاده می‌کنند، عمل می‌کند. تنه درخت نیز مواد اولیه‌ای چون میز، صندلی، کاغذ و مداد را تأمین می‌کند. ریشه درخت با چرخش در زمین، حفره‌هایی ایجاد می‌کند که این حفره‌ها موجب می‌شوند اکسیژن درون خاک ذخیره شود و موجودات ریزی که درون زمین زندگی می‌کنند، از آن اکسیژن بهره‌برداری کنند.

زمانی که به پارک یا جنگل می‌روم، به خودم اجازه می‌دهم و بر روی درختان یادگاری می‌نویسم و این کار برایم بسیار لذت‌بخش است؛ زیرا سال آینده که برگردم، می‌توانم این یادگاری را ببینم. همچنین به فرزندانمان اجازه می‌دهیم که به گل‌ها و گیاهان دست بزنند و من از هدیه‌دادن گل‌هایی که از گیاهان می‌کنند، خوشحال می‌شوم. اگر گل‌ها و درختان صدایی داشتند، بی‌شک ما از عذاب وجدان رنج می‌بردیم؛ زیرا ناله‌هایشان را می‌شنیدیم.

درختان چه نقشی در زندگی ما دارند؟ آن‌ها سموم موجود در هوا، گازهای گلخانه‌ای و گرد و غبار ریزگردهایی که سال‌هاست در قم وجود دارد و همه ما را گرفتار کرده‌اند، جذب می‌کنند و به ما اکسیژن هدیه می‌دهند. جالب اینجاست که آقای مهندس کنگره ۶۰ را به یک درخت تشبیه کرده‌اند. حال اگر از این زاویه به قضیه نگاه کنیم، درخت کنگره ۶۰ چه ویژگی‌هایی دارد؟ ریشه آن خود بنیان کنگره ۶۰، یعنی آقای مهندس است. تنه درخت دیده‌بان‌ها و درخت شاخ و برگ‌های ریز و درشت دارد. راهنمایان با شال نارنجی و سبز، مرزبان‌ها و اعضای لژیون سردار برگ‌های درخت و شکوفه‌های آن تازه‌واردین هستند.

حال باید به این سؤال پاسخ دهم که من در کجای این درخت قرار می‌گیرم؛ آیا تنه درخت هستم یا شاخ و برگ آن یا اینکه کرم‌ریزی هستم که درون ساقه‌های درخت پنهان است و موجب آسیب به درخت می‌شود؟ این موضوع به من بستگی دارد و باید مراقب رفتار و کردار خود باشم. امروز من در کنگره ۶۰ حضور دارم تا به آرامش برسم. یک روز با حال و هوای بد وارد کنگره ۶۰ شدم و کنار این درخت ایستادم و خواستم که مرا بپذیرند و آن‌ها مرا پذیرفتند. حالا وظیفه من است که جبران خسارت‌هایی را که به خود و دیگران وارد کرده‌ام را جبران کنم. این خسارت‌ها می‌تواند در کنگره یا در محیط زیست و جامعه باشد. مطمئناً به خودم آسیب‌های زیادی وارد کرده‌ام؛ افکار بیهوده و منفی. به خانواده‌ام نیز آسیب رسانده‌ام. به یاد دارم که به حرف بچه‌ها گوش نمی‌کردم و گاهی اوقات ناخواسته به آن‌ها ناسزا می‌گفتم.

این‌ها خسارت‌هایی است که به خود و دیگران وارد کرده‌ایم، امروز آمده‌ایم تا جبران کنیم. در کنگره آموخته‌ایم که هرچقدر دانایی‌‌‌ام بالا برود، در چالش‌ها بیشتری قرار می‌گیرم. هرچقدر دانایی بالاتری داشته باشم من باید قدرشناس باشم و حواسم جمع باشد و مراقب رفتار و کردارم باشم، چه در خانه و چه در بیرون. باید روح و روانم را یکی کنم. مانند درختی پربار که هرچه پربارتر باشد، سرش پایین‌تر است. من هرچقدر دانایی بیشتری داشته باشم، سرم پایین‌تر است؛ زیرا افکار مثبت دارم.

امیدوارم همه ما بر روی خودمان بیش از اینی که هستیم کار کنیم و در هفته درختکاری در حیاط خانه یا بیرون از خانه، یک نهال توت بکاریم. بیست سال دیگر به سراغ آن نهال برویم و ببینیم چقدر بزرگ شده است و از آن لذت ببریم. هر نهالی که کاشته می‌شود، مانند این است که یک انسان احیا شده است. پس روی این موضوع و خودمان بیشتر کار کنیم.

مرزبانان کشیک: همسفر بهار و مسافر محمدعلی
تایپ: همسفر سیران رهجوی راهنما همسفر عطیه(لژیون‌‌اول)
عکاس: همسفرالین رهجوی راهنما همسفر عطیه(لژیون‌‌اول)
ویرایش و ارسال: همسفرالین نگهبان سایت
همسفران نمایندگی محمدی‌پور قم