جلسه هشتم از دوره سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی آزادشهر به استادی راهنما همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر کبری با دستور جلسه «هفته راهنما» روز دوشنبه ۲۹ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
خداوند را شاکر و سپاسگزارم که به من فرصت داد امروز در این جایگاه در خدمت شما همسفران باشم. این‌هفته قشنگ را به آقای مهندس و خانواده محترمشان خانم آنی بزرگ، خانم کماندار، خانم شانی و استاد امین تبریک عرض می‌کنم؛ به همه شما عزیزان در شعبه آزادشهر به راهنما همسفر ملیحه به ایجنت همسفر عاطفه و خدمت راهنمایان که در آزمون قبول شدند و منتظر دریافت شال هستند راهنمای تازه‌واردین و تمام کسانی که در مسیر کنگره یک قدمی برمی‌دارند و خدمت می‌کنند؛ این‌هفته را به راهنمای خودم همسفر مریم تبریک عرض می‌کنم؛ ان‌شاءالله همیشه سالم و تندرست باشند. امیدوارم عزیزان از خدمتی که می‌کنند بهره لازم و کافی را ببرند.
در قسمت اول صحبت‌هایم می‌خواهم پروسه‌‌ای که یک رهجو طی می‌کند تا به مرحله راهنمایی می‌رسد را بیان کنم. یک فرد از بدو ورودش به کنگره تا این‌که به جایگاه راهنمای برسد مراحل متعددی را طی می‌کند و در مرحله اول وقتی وارد کنگره می‌شود برای مشاوره پیش راهنمای تازه‌واردین می‌رود و با حس خودش بعد از سه جلسه راهنمایش را انتخاب می‌کند و بعد از انتخاب راهنما ده ماه را باید سپری کند؛ در این ۱۰ ماه آموزش‌های لازم را باید بگیرد و بعد از ۱۰ ماه به همراه مسافر برای رهایی و تحویل ۴۰ سی‌دی به خدمت آقای مهندس می‌رود و وارد سفر دوم جهان‌بینی می‌شود؛ در طی این مدت باید منابع و جزوات و کتاب‌هایی که در کنگره است را مطالعه کند، در آزمون داخلی شرکت کند و بالأخره بعد از پایان این کارها در آزمونی که برای راهنمای است شرکت می‌کند و بعد از قبولی هنوز راه ادامه دارد و دوران کارورزی را باید بگذراند، تأییدیه مرزبانی در پارک ورزشی حضور داشته باشند و اجرای پیمان وادی هشتم و مصاحبه حضوری که در تهران توسط اسیستانت‌های گروه خانواده صورت می‌گیرد.
همه این‌ها مراحلی است که باید طی کند تا به دریافت شال برسد؛ ولی باز هم باید منتظر بماند تا مجوز کارش از تهران و توسط آقای مهندس صادر شود و تازه آن‌موقع آغاز شروع آموزش یک راهنما در کنگره است. موضوع آموزش در کنگره بسیار مهم است و این آموزش توسط راهنما ارائه می‌شود و یکی از نعمت‌های بزرگ ما در کنگره داشتن راهنما است. کسانی که مشعل نور را به دست می‌گیرند و دیگران را هدایت می‌کنند. راهنمایی که در سفر اول و در سفر دوم و در ادامه‌اش با تمام سلول‌های بدنش لمس می‌کند؛ همچنین ناهمواری‌هایی و مشکلاتی که در مسیر است. جایگاه راهنما بسیار حساس و مهم است و به عنوان یک الگو و پیشگام در کنگره حضور دارد.
کسب علم و آموختن باعث یک تحول درونی در فرد می‌شود و این تحول آن حس و فکر فرد را تغییر می‌دهد و بر اثر همین تغییرات باید یک مربی باشد، یک نفر باشد که به انسان آموزش بدهد؛ یک معلم باید داشته باشد و یک راهنما باید داشته باشیم؛ ما همه‌چیز را از مربی و رب یاد می‌گیریم و گاهی انسان‌ها خیلی تلاش می‌کنند؛ ولی به خاطر برداشت‌های غلط و گاهی به‌خاطر نداشتن استاد راه را به بی‌راهه می‌روند. خدا را شکر که ما در مسیر آموزش کنگره قرار گرفتیم و در این دانشگاه شاگردی می‌کنیم و رهجوی این مکتب هستیم و همه ما راهنمایانی داریم که راه و مسیر را به ما نشان می‌دهند. در یک از سی‌دی‌ها آقای مهندس بیان می‌کنند که راهنما با رهجو شفیع هم می‌شوند؛ وقتی که جفت می‌شوند باید رهجو هر آن‌چه را که راهنما می‌گوید را به اجرا دربیاورد و عمل کند؛ وقتی که شاگرد به رهایی می‌رسد و این اتفاق رخ می‌دهد یا زمانی که رهجو و یا همان شاگرد می‌آید پا جای پای استاد می‌گذارد؛ در این‌موقع استاد می‌شود شفیع شاگرد و او را هدایت می‌کند.
مسئله مهم دیگر که ما در کنگره با آن روبه‌رو هستیم مسئله شکرگذاری است که همه ما باید به آن توجه داشته باشیم. تمام انسان‌هایی که به جایی رسیدند یا مقام‌هایی کسب کردند انسان‌های سپاسگزاری بودند. دستور جلسات برای بیداری من است؛ برای این‌که من دچار فراموشی و نسیان نشوم؛ برای این‌که یادم نرود در چه جایی بودم و الان در چه مرحله‌ای هستم و سپاسگزاری کردن را یاد بگیرم؛ هستی با انسان‌های سپاسگزار یک جور برخورد می‌کند و با انسان‌های ناسپاس جور دیگری برخورد می‌کند. با شکرگزاری مسیر زندگی انسان تغییر می‌کند. انسان‌هایی که شکرگزار هستند ذهن خوشحالی دارند، ذهن ثروتمندی دارند و حالشان خوب است؛ اولین سوره قران هم در مورد حمد و شکرگزاری است.
در کنگره ما چهار جشن داریم و یکی از این جشن‌ها جشن راهنما است که امروز برگزار می‌کنیم. در وادی ۱۴ ما می‌خوانیم که راه رسیدن به عشق؛ عشق خالق به مخلوقین است و یک راهنما به خاطر همین عشق و محبتی که به رهجو دارد راه را به رهجو نشان می‌دهد و کمک می‌کند راه را برایش هموار و مشکلات و سختی‌ها را نیز برایش هموار می‌کند تا به آسانی از آن عبور کند. این بذر و این دانه در زمین لم‌یزرع رهجو کاشته می‌شود؛ ولی راهنما صبر می‌کند، استقامت می‌کند تا این‌که آن بذر رشد کند و جوانه بزند و خودش تبدیل به یک میوه شود.
این در سایه عشق و محبت است که به وجود می‌آید و این چرخه همین‌طور دایره وار ادامه پیدا می‌کند و شعاع اضافه می‌کند و این جز همان عشق محبت راهنما نیست که در جریان است و ما آموزش می‌گیریم در کنگره که این قدردانی و سپاسگزاری را ابتدا در قلبمان نسبت به دیگران اجرا کنیم؛ بعد از این شکرگزاری و سپاسگزاری را با زبان و در عمل بیان و اجرا کنیم و ان‌شاءالله که بتوانیم در مکتب آقای مهندس شکرگزار باشیم؛ همین‌طور شاگرد ممتاز و لایقی باشیم و رهجوی خوبی برای استاد عشق آقای مهندس باشیم. من همیشه این را با خودم تکرار می‌کنم که «خداوندا عشق و آرامش واقعی را در خدمت به مخلوقین تو یافتم توفیقم ده تا آن کنم که فرمان است».
تصاویر برگزاری جشن هفته راهنما
.jpeg)
مرزبانان کشیک: همسفر ناهید و مسافر علی‌اصغر
تایپ: همسفر مونا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم) و همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ملیحه (لژیون اول)
عکس: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر ملیحه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی آزادشهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
723