الگوی بی‌نقص

به نام خداوند نون و قلم‌،‌ خداوند آزادی و عشق و غم، با عرض سلام و خدا قوت خدمت شما، خیر مقدم و خوش آمد می‌گوییم و خیلی خوشحالیم که شما را دوباره در نمایندگی ارتش می‌بینیم. مسافر سعید با 14 سال تخریب آنتی‌ایکس مصرفی کراک وارد کنگره شدند. 11 ماه به روش DST با داروی اپیوم به راهنمایی مسافر رضا سفر کردند. هم اکنون 19 سال است که با دستان پر ت.ان آقای مهندس آزاد و رها هستند.

به نظر شما هدف آقای مهندس از دستور جلسه هفته خانم‌های مسافر در کنگره60 چه بوده است‌؟

آقای مهندس در روز چهارشنبه در کارگاه آموزشی جهان‌بینی در این مورد صحبت کردند. من خودم هم از دستور جلسه این‌طور برداشت کردم که یک‌سری چیزها وجود دارند که ممکن است خیلی از افراد را درگیر کند؛ اما یک مسائلی به غلط در ذهن عموم جا می‌افتد و خود آن باعث می‌شود که افراد سرانجام خوبی نداشته باشند. این دستور جلسه دیدگاه جدیدی را به ما القاء می‌کند که ممکن است هر انسانی اشتباه کند و حتی آدرس اشتباه گرفته باشد‌؛ به همین دلیل هم دچار این بیماری یا مصرف مواد شده است. مثل تمام بیماری‌های دیگر، این نیست که بگوییم بیماری مختص خانم یا آقا است. مثلاً هیچ کس از این‌که چرا این خانم کرونا گرفته یا چرا این آقا این بیماری را گرفته تعجب نمی‌کند‌. بیماری اعتیاد هم همین است که هم یک خانم و هم یک آقا می‌توانند گرفتارش شود‌؛ باید آن دیدگاه و تفکر کاملاً شکافته شود‌ تا خانم‌ها در حاشیه قرار نگیرند و از این مسئله ضربه نخوردند. برای مثال ممکن است مادر یک خانواده که همسرشان مصرف کننده بوده، به تدریج مصرف کننده شده باشد یا تبلیغاتی که از داروهای لاغری‌ می‌بینیم؛ مثلاً فردی به آرایشگاه می‌رود و برای لاغری به او می‌گویند که شیشه مصرف کند‌. ایشان همان خانم خانه‌دار، دانشجو یا کارمند است و در حال گذراندن زندگی خود است؛ ولی با یک آدرس اشتباه ممکن است که راه را غلط رفته باشد‌؛ پس نمی‌توانیم ایراد بگیریم که چرا این‌طور شد‌. امیدوارم این دستور جلسه کمکی باشد برای حل این مسئله و نجات کسانی که از این خانواده‌ها هستند و ممکن است در رنج باشند. همچنین سبب شود که با خیال و اطمینان بهتر بیایند و درمان شوند.

به نظر شما ما همسفران چگونه می‌توانیم در این راستا کمکی برای خانم‌های مسافر باشیم؟

آدرس درست دادن‌، آن چیزی را که آموزش گرفته‌ایم به درستی انتقال دهیم تا اگر در بین اعضاء خانواده‌، دوست، فامیل و آشنا، کسی را می‌شناسیم که از این مسئله در رنج هستند‌، برای درمان راهنمایی شوند. خوشبختانه آقای مهندس طوری برنامه‌ریزی کرده‌اند که درمان خانم‌های مسافر خیلی با دقت و خیلی با حساب در حال انجام گرفتن است و واقعاً هیچ جای نگرانی نیست‌. شخصاً حدود ۲۰ سال هست که در کنگره60 هستم و باور کنید از خانم‌های مسافر، حتی قدیمی‌هایشان که خدمتگزار هستند کسی را نمی‌شناسم‌. در یک مکان امن و خوب درمانشان را انجام می‌دهند و بعد درمان هم خدمت می‌کنند. پارک ورزشی جداگانه هم دارند.

طی این سال‌ها که در کنار آقای مهندس هستید، مهم‌ترین موضوعی که از ایشان فرا گرفته‌اید چه بوده است‌؟

دو مسئله برای من جالب بود. اولین مسئله اجرا کردن مواردی که آقای مهندس در سال 1373 از استادهایشان توضیح می‌دهند و مشکلات و موانعی که سر راهشان داشتند و حل کردند. با یک تفکر و ایمان قوی، مواردی که استادهایشان به ایشان گفتند را اجرا کرده و مشکلات را حل کردند. این مسئله بسیار مهمی است؛ چون روزی که آقای مهندس شروع کردند، قطعاً این تصویری که در حال حاضر می‌بینیم نبود و خود آقای مهندس دچار مشکلات شخصی بودند. بعد‌ها توانستند آن مشکلات را حل کرده و کنگره۶۰ را بنا کنند. حال ریشه این ساختار خود آقای مهندس هستند، پس چه‌قدر این موضوع می‌تواند مهم باشد. دومین مسئله علاوه بر دانش و علومی که آقای مهندس دارند مثل علوم انسانی و خود درمان DST  که بی‌نظیر است، باید بدانیم که آقای مهندس الگویی بی‌نقص هستند. چرا؟ چون همه آنچه که آموزش داده‌اند را انجام داده‌اند، آزمون و خطا انجام داده‌اند و بعد تحت عنوان آموزش قرار داده‌اند. مثل خدمت کردن در پایه‌های مالی کنگره60 که ایشان الگویی هستند برای من. این مسئله خیلی حائز اهمیت است که آقای مهندس هر مسیری را بروند من هم همان مسیر را می‌روم.

پیام شما برای خانواده‌هایی که مصرف‌کننده خانم دارند چیست؟

من در قسمت آن‌ها نیستم. همه ما در کنگره۶۰ در حال بهره‌برداری از دانش کنگره60 هستیم؛ باید افراد بسیار خوشحال و خوشبختی باشیم که چیز‌هایی که به‌دست می‌آوریم توسعه معنوی داشته باشد و بتوانیم در جایگاه‌های خدماتی خوب خدمت کنیم.

طبق جمله‌ای که فرمودید «خدمت می‌کنیم تا قدردانی را یاد بگیریم» چه پیشنهادی برای ما همسفران دارید که در کنگره60 ماندگار شویم و خدمت کنیم؟

توصیه‌ای نمی‌توانم داشته باشم؛ اما اگر کسی لذت را احساس کند؛ باید سعی کند آن را از دست ندهد. آدم‌ها برای به‌ دست آوردن یک‌سری چیزها مانند اهدافشان در زندگی، چه از نظر معنوی و چه از نظر مادی تلاش می‌کنند و به آن می‌رسند؛ اما از آن به بعدش را باید حفظ کنند. شاید زیاد به حفظ آن فکر نکرده‌اند؛ مثلاً من می‌خواستم به فلان چیز در زندگی‌ام برسم. حالا که رسیدم چه کنم؟ منِ مسافر یا همسفر تلاش کرده‌ام و به رهایی رسیده‌ام. حالا با این رهایی چه باید کنم؟ یا یک دانشی کسب کرده‌ام حالا چه کنم؟ زمانی لذتش چند برابر می‌شود و حفظش برای ما ممکن می‌شود که بتوانیم آن را توسعه دهیم. در جایگاه خدمتی که قرار می‌گیریم، آن را به دیگران انتقال دهیم این باعث ماندگار شدن می‌شود.

طراح سؤال و مصاحبه کننده: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون سوم)
عکاس: همسفر غزل رهجوی راهنما همسفر نسرین (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر نگین رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارتش