برو زندگی کن و بگذار دیگران هم زندگی کنند

به نام قدرت مطلق الله

بنام خالق هستی که هرچه داریم از اوست.

دل نوشته‌ای که به نگارش درآمده برگرفته از آموزش‌های کنگره و منابع ارزشمندی است که مهندس بزرگوار و دیگر اساتید ارجمند در اختیارم قراردادند. امیدوارم بتوانم قطره‌ای در این رود خروشان باشم.
خداوند قبل از خلق انسان تمام هستی و کرۀ خاکی و موجودات و کهکشان‌ها را تحت امر خود به‌صورت فطری یا غریزی خلق کرد و بعد موجود ارزشمندی به نام انسان را آفرید و تمام صفات خود را چون بذری در درون انسان نهادینه کرد و عقل را برای پیامبری و فرماندهی و نفس سه‌گانه را برای تغییر صفات و نیروی ضد و یا اهریمن را برای تکامل او قرارداد و گفت تو جانشین من در کره خاکی هستی، برو زندگی کن و بگذار دیگران هم زندگی کنند.
از طبیعت پند بگیر و بدان که در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود و هرچه بکاری همان بدروی و زمان را خلق کردم تا بدانی هر چیزی برای تبدیل‌شدن و ترخیص شدن نیاز به زمان دارد و اگر بذر تلخی در زمین سینه‌ات کاشتی فرصت داشته باشی آن بذر تلخ را از ریشه درآوری و به‌جایش بذری نیکو بکاری و با بذرهای نیکو به نزدم بازگردی و باعث خشنودی من شوی.
در پایان من نیز از مهندس عزیز ممنونم که بذرهای تلخ چون نفرت، ناامیدی، غرور، منیت، جهالت و نادانی و... را از سینه‌ام زدود و به جای آن،  عشق، محبت، افتادگی، بخشش، همدلی، همراهی و امید را کاشت تا باغ زندگی‌ام تبدیل به گلستان شود و هم در پیشگاه خداوند مقداری از شرمندگی من کم شود. به امید جهانی‌شدن کنگره و ریشه‌کن شدن آتش ویرانگر اعتیاد.
دوستدار مهندس عزیز و همه خدمتگزاران کنگره
همسفر خسرو از لژیون دوم همسفران شادآباد