دلنوشته ای از همسفر سهند

سلام سهند هستم همسفر
(زندگی صرفا زیستن نیست بلکه به یاد آوردن آن تا روایت کردنش)
هفته همسفر را در راس به جناب مهندس، خانوم آنی بزرگ، استاد امین، خانوم آنی و شانی کماندار و در همین راستا به تمام همسفران گرامی و عزیز تبریک عرض میکنم
به قول جناب مهندس خانواده خشت اول هر انسان است به خصوص مادر، آنها اولین الگوی زندگی من بودند، یادم میاد زمانی که بچه بودم هیچ درکی از سفر پدرم نداشتم ولی از لحاظ ظاهری در زندگی ذره ذره حال خوب درونش احیا شد، برکت به زندگی مان بازگشت
پدرم که مسافر بود از تجربه خویش طلب به آموزش کرد و به دانایی اش افزود برای احیا کردن دوباره زندگی و بهتر شدنش، همچنین مادرم که این لطف را در حقیقت جناب مهندس و استاد امین که عامل شکفته شدن و کاشته شدن بذر در جهانبینی من و خانواده ام شدند
یک جمله ای استاد امین دارند که برای سختی ها باید لایه هایی را گذراند که این دردهایی را با خود دارد و مثل درد زایمان میماند ولی نتیجه‌اش خوب است.
من  زمانی که وارد کنگره شدم حس و انرژی مثبت کنگره به من القا شد که کوچک بودم وتماشاچی، ولی الان بازیکن هستم که با داشتن خواسته و باورداشتن حقایق و نفس آموزش میگیرم
واین سعادتی است از مسافر
درفیلم شوالیه تاریکی از کریستوف نولان:شخصیت هاروی دنت الگوی جامعه بود یا بهتره بگم یک قهرمان، شخصیت منفی داستان(جوکر) پیوند نامیمون یا عامل فسق و فجور را در این فرد کاشت توسط تحریک کردن عوامل معنوی و چیزهایی که به آنها اعتقاد داشت و ضربه عمیق به او وارد کرد و آن را کشید به سمت خودش یعنی به طرف ضدارزش ها، ولی چیزی که نتوانست در او تغییر ایجاد کند، مبنای او بود و در آخر با تقدیر خود مرد.
این موضوع در همسفر هم میتواند جاری باشد که همینجور طبیعت در حال تغییر است و دست ماست ماهم میتوانیم در خود تغییر ایجاد کنیم، که در مرحله اول ربط به پاداش ذهنیتمان دارد که مثبت باشد یا نه، میتوانیم سفرمان ازل تا ابد باشد یا از یک جای نامشخص شروع و در یک جا به ابدی ناخواسته تبدیل شود.