خداوند را شاکر هستم که کنگره را در مسیر زندگی من و مسافرم قرار داد تا مسافرم از اوج ذلت به اوج عزت و من همسفر را از اوج ناامیدی به امیدواری رهنمون نماید. تشکر بسیار از بزرگ مردی که با تفکرات نابش و با سعی و تلاش، زمانی که با گذشتن از گذرگاهی سخت به درمان قطعی رسید در خودش این توانایی را دید که می‌تواند افراد درگیر اعتیاد دیگری را هم به درمان برساند؛ درصورتی که می‌توانست بدون دغدغه به زندگی خود ادامه دهد و برای رشد و ترقی خانه و خانواده خود تلاش کند و در ادامه راه، خدمت بلاعوضی که در کنگره توسط انسان‌هایی که خود به درمان رسیدند و با از خودگذشتگی و جدیت سعی برای به درمان رساندن در راه ماندگان کردند.
زمانی که اعتیاد، افکارمنفی و نیروهای‌تخریبی روح، عقل و جسم ما را از کار انداخته بود، کنگره هم سلامت جسم و هم سلامت روح و روان را با آموزش‌های نابش به ما برگرداند. من در کنگره انسان‌هایی را دیدم که اگر در مکانی دیگر به غیر از کنگره می‌دیدم در باورم نمی‌گنجید که آن‌ها روزی درگیر اعتیاد بوده‌اند و اکنون تحت آموزش‌های کنگره تبدیل به افراد متشخص و باوقار شده‌اند یا همسفرانی که در اوج ناامیدی و نگرانی آینده با صورتی پژمرده از رنج و سختی به افرادی صبور با صورتی آرام تبدیل شده‌اند.
قطعاً این‌ها همه از معجزات کنگره است، جایی که بدون هیچ چشم‌داشت و هزینه‌ای من همسفر یا من مسافر را با آغوشی باز و رویی‌گشاده و قلبی مهربان در خود پذیرفت که اگر این برخوردها نبود، ممکن نبود که من همسفر در کنگره پایبند شوم، من در ابتدای ورودم همه چیز را سر‌سری می‌دیدم؛ ولی اکنون با یک‌سال حضورم در کنگره و با آموزش‌هایی که در کارگاه‌های عمومی و لژیون دیدم متوجه شدم که کنگره با خیلی جاهای آموزشی فرقی اساسی دارد.
این آغوش باز و روی‌گشاده را من هیچ جا به غیر از کنگره ندیده‌ام؛ چون همه افراد یک درد مشترک دارند و همدیگر را درک می‌کنند، کنگره چیزهایی را در زندگی به من برگرداند که هیچ جا نمی‌توانستم آن‌ها را دریافت کنم؛ همان‌طور که آقای مهندس فرمودند: دیگران کاشتند و ما برداشتیم، اکنون نوبت ماست که بکاریم تا آیندگان برداشت نمایند؛ باید کاری انجام دهیم که چراغ کنگره روشن بماند تا نور و پناهی برای آیندگان باشد.
ما از نظر مادی می‌توانیم با شرکت در لژیون سردار ذره‌ای از آن زحمات کنگره را جبران کنیم و از نظر معنوی، آبروی علم به عمل است؛ یعنی آموزش‌هایی را که دریافت کرده‌ایم، در زندگی عملی و کاربردی کنیم و علم و دانش کنگره را به صورت‌های گوناگون به دیگران انتقال دهیم، از ضد‌ارزش‌ها مثل غیبت، تهمت، حسادت، قضاوت، کینه و تکبر که زندگی همه ما را تیره و تار کرده‌است دوری کنیم و با خواست خود و توکل به قدرت مطلق به طرف ارزش‌ها گام برداریم و برسیم به آن‌جایی که از آن انشعاب یافته‌ایم و دیگر این‌که از خودمان و وقت خودمان در راه خدمت به کنگره بگذریم؛ حتی با جابه‌جا کردن یک صندلی یا با در آغوش گرفتن یک تازه وارد که به کنگره آمده است. امیدوارم در راه کنگره استوار، پاینده و ثابت‌قدم باشیم به امید روزی که کنگره جای حقیقی خود را در جهان باز کند.
نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر نفس رهجوی راهنما همسفر آرزو (لژیون یازدهم)
همسفران نمایندگی امام قلی‌خان
- تعداد بازدید از این مطلب :
290