نماد واقعی شجاعت و امید

همسفر سحر
سپاس خداوندی را که همیشه مسیری برای رسیدن به آن‌چه می‌خواهیم مهیا می کند؛ فقط کافی‌ است ایمان داشته باشیم تا معجزه برای ما پدیدار شود.
در این دنیای ماشینی و تکنولوژی که دید ما به دنیا وسیع شده و تمام دنیا را می‌بینیم و دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند ما را محدود کند؛ حال از خود می‌پرسید این موضوع چه ربطی به دستور جلسه خانم‌های مسافر دارد؟!
وقتی یک خانم مصرف کننده دردهه ۵۰ و ۶۰ می‌دیدم، با خود می‌گفتم مگر خانم‌ها هم سیگار یا مواد مصرف می‌کنند؟!
فکر می‌کردم فقط آقایان می‌توانند مصرف کننده باشند؛ به آن‌ها خیره می‌شدم، انگار یک موجود فضایی دیدم حتی آن‌ها را با انگشت به خواهرم نشان می‌دادم.
تنها من این‌گونه نبودم همه با نگاهی سنگین، پر از تنفر یا تعجب و ترس آن‌ها را نظاره می‌کردند.
اگر فرزند خانواده‌ای چه خواهر، دختر یا همسر دچار این بیماری می‌شدند؛ دور از چشم همه به زورِکتک و تهدید، زندانی یا کمپ و.... می‌بردند.
ای کاش هر فرد قبل از این‌که کاری انجام دهد، در دنیای تکنولوژی جست‌وجو می‌کرد، و عواقب آن را می‌خواند.
آری ما انسان‌ها اول انجام می‌دهیم، بعد فکر می‌کنیم یا عواقب را می‌سنجیم و باز دوباره دنبال راه‌حل‌هایی که شاید هیچ‌وقت به مقصد و جوابی نمی‌رسد، هستیم.
از وقتی که بنیان کنگره۶۰، شروع به‌کار کرد، هدف گسترده‌تری از درمان اعتیاد مسافر، مد نظر ایشان بود؛
اعتیاد، بخش کوچکی از این پروژه عظیم می‌باشد.
خدا را شکر، در این مسیر فرصت و حیات دوباره، نجات یک قلب مُرده، آغوش کشیدن عزیزان و مهم‌تر به دست آوردن اعتماد از دست رفته، و دیدن نور به خانم‌های مسافر شد.
برای مسافران خانم، راهنمایان  بسیاری هستند؛ زنگ زندگی زده شده است، تمامی مسافران خانم هر جلسه سر کلاس‌های زندگی حاضر می‌شوند؛ محیطی بسیار امن، بدون قضاوت و صد در صد با رعایت حرمت کنگره۶۰، می‌باشد.
از آقای مهندس و تمامی خدمتگزاران سپاسگزارم که تلاش می‌کنند، تمام پایه‌های یک خانه را قوی و سقف پُر مهر و فضایی از آرامش، عشق، که نیاز یک خانواده است را مهیا کنند، تا تمامی افراد آن در امنیت با هم زندگی کنند و لذت ببرند

همسفر زهرا
در گذشته دور که اعتیاد به عنوان یک تابو در جامعه‌ها بود، هم‌چنان در برخی از جوامع به قوت خود ادامه می‌دهد.
مصرف‌کننده کارتن‌خواب است، تمام مصرف کنندگان خلاف‌کار هستند یا انگل جامعه هستند.
به گونه‌ای دید انسان‌ها نسبت به اعتیاد منفی بود که حتی خود این افراد، نسبت به اطرافیان خود که مصرف کننده بودند، حس بدی داشتند.
این تابو در بین مصرف کنندگان آقا به بدترین شکل ممکن بود، جایی برای عرضه و دیده شدن خانم‌های مصرف کننده باقی نمی‌گذاشت و این یکی از علت‌هایی بود که باعث می‌شد، این خانم‌ها در پستو قایم شوند یا اینکه اصلاً  مکانی برای خانم‌های مصرف کننده وجود نداشت تا درمان شوند به طوری که اذیت می‌شدند؛ تا اینکه کنگره۶۰، پا به میدان گذاشت و درمان اعتیاد کاملا حل شد و بعد از ۲۵ سال از ظهور کنگره۶۰، و درمان اعتیاد به شکل کامل، دستور جلسه‌ای با عنوان «خانم‌های مسافر» در بین دستور جلسات سالانه کنگره۶۰، گذاشته شد.
هدف آقای مهندس از گذاشتن این دستور جلسه این بود تا معضلات و مشکلات خانم‌های مسافر بهتر بررسی شود، و ساختمان و بخش های مربوط به آن‌ها را در سایر نقاط کشور گسترش دهند.
بدانیم انسان‌ها اگر اشتباه می‌کنند، باید به آن‌ها فرصت دهیم تا اشتباه خود را جبران کنند؛ اکنون اکثر خانم‌های مسافر در حال تحصیل هستند و به بهترین رتبه علمی دست پیدا کردند.
در کنگره۶۰، چهار گروه حضور دارند:
۱_آقایان مصرف کننده
۲_ خانم‌های مصرف کننده
۳_خانم‌های همسفر
۴_ همسفران آقا
در بخش خانم‌های مسافر که در حوزه فعالیت بسیار مستقل هستند راهنمایان مربوط به درمان، از بین خود آن‌ها انتخاب می‌شود؛ ساختمانی که در آن درمان می‌شوند به صورت مجزا است، به صورتی که هیچ‌کدام از آقایان مسافر آن‌ها را نمی‌شناسند.
ان‌ها در امنیت کامل در حال درمان هستند، اکثراً از افرادی هستند که تحصیلات بالایی دارند یا در حال تحصیل هستند.
شعب مربوط به خانم‌های مسافر؛ مشهد، شیروان، اصفهان، کرمان، تهران و قزوین است؛ تعدادی از ساختمان‌هایی که در حال فعالیت هستند برای خود آن‌ها است.
تنها شخص از مسافران آقا در قسمت درمان بانوان مسافر، خود آقای مهندس بودند که گفتند: اکنون دیگر به من احتیاجی ندارند و من گاهی برای سرکشی مراجعه می‌کنم.

همسفر لیلا
اگر بخواهم خانم‌های مسافر در کنگره۶۰، را توصیف کنم، می‌گویم که آن‌ها نماد واقعی شجاعت و امید هستند.
زنانی که شاید در ابتدا با دنیایی از ترس و ناامیدی پا به این مسیر گذاشته‌اند، اما به‌ تدریج یاد گرفته‌ که چگونه از دل رنج، قدرت بسازند.
بیشتر این زنان، سال‌ها با اعتیاد دست‌ و پنجه نرم کرده‌اند؛ اما آن‌چه زندگی را برایشان سخت‌تر کرده، نگاه سنگین جامعه و قضاوت‌های ناعادلانه بوده است.
بسیاری از آن‌ها علاوه بر چالش‌های درمان، باید بار سنگین خانواده، نقش مادری، و مسئولیت‌های اجتماعی را هم به دوش بکشند.
گاهی حتی حمایت خانواده و دوستان را از دست می‌دهند و در تنهایی، تصمیم به مبارزه می‌گیرند.
در جلسات کنگره۶۰، وقتی به صحبت‌هایشان گوش می‌دهم، متوجه می‌شوم که چقدر مسیر آن‌ها پر از چالش بوده است. خیلی از این خانم‌ها با مشکلات جسمی مثل ضعف، بی‌خوابی و بیماری‌های مختلف روبه‌رو بوده‌اند.
از نظر روحی هم، احساس شرم و عذاب وجدان نسبت به خود یا خانواده‌ میکردند؛ اما زیبایی ماجرا اینجاست که آن‌ها تسلیم نشده‌اند.
کنگره۶۰،  برای این افراد مانند پناهگاه شده است؛ جایی که می‌توانند بدون ترس از قضاوت، از مشکلات حرف بزنند و راه‌حل پیدا کنند. اینجا یاد می‌گیرند که هیچ چیز غیرممکن نیست.
خانم‌های مسافر در کنگره۶۰، نه فقط برای رهایی از اعتیاد، بلکه برای بازسازی دوباره خود تلاش می‌کنند. هر بار که یکی از آن‌ها در جلسه می‌گوید: که امروز حال بهتری دارد، انرژی امید در تمام جلسه جریان پیدا می‌کند.
آن‌ها به من یاد داده‌اند که هر شکستی می‌تواند مقدمه یک پیروزی باشد؛ کافی است که بخواهیم و در مسیر درستی حرکت کنیم.
به‌نظر من، این خانم‌ها تنها مسافر نیستند؛ بلکه معلمانی هستند که درس‌های زیادی به همه ما می‌دهند.

رابط خبر: همسفر انسیه رهجوی راهنما همسفر مریم  (لژیون ششم )
نویسندگان: همسفر سحر، همسفر زهرا، همسفر لیلا ، رهجوهای راهنما همسفر مریم (لژیون ششم)
ویرایش: همسفرسارا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر هما (لژیون سوم) نگهبان سایت