بدون بخشش حرکتی صورت نمی‌گیرد

جلسه هماهنگی و آموزشی لژیون‌های سردار با استادی دیده‌بان محترم علیرضا زرکش با دستورجلسه «هفته همسفر» سه‌شنبه 11 دی‌ماه 1403 ساعت 5:30 بعدظهر در ساختمان حسام‌زاده شروع به کار کرد.

سخنان استاد:

امیدوارم همه قادر باشیم درک یک ره‌جو را داشته باشیم، خاصیت یک ره‌جو درک است و بدون درک حرکت صورت نمی‌گیرد. سفر دوم سفر حرکت است، شخص به دنبال نشانه‌ها می‌گردد تا مسیر خود را پیدا کند.

زمانی سفر بدون همسفر بسیار مشکل می‌شود، در سفر اول و دوم همسفر نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کند. شخصی می‌تواند وارد سفر دوم و وارد وادی اول شود که صفت بخشش را داشته باشد، بدون بخشش حرکتی صورت نمی‌گیرد و با داشتن قدرت بخشش می‌تواند نور معرفت را در درون خود ببیند.

بسیاری از همسفرها پهلوان هستند و توانایی بخشش را دارند و این اشخاص به ماهیت واقعی عشق و محبت می‌رسند. ره‌جویی که تنها به دنبال عشق و محبت است ممکن است مسیر را گم کند و به خشم و شهوت برسد. مسیری که در کنگره وجود دارد ما را به وادی اول سوق می‌دهد، هفت وادی قانون و هفت وادی فرمان وجود دارد. فرمان حرکت بخشش است و رسیدن به مقصد بدون بخشش غیرممکن است.

سفر دوم با خودش نشانه دارد و به ما توانایی حرکت می‌دهد، دید و درک ما را تغییر می‌دهد و نگرش ما هرروز متفاوت است. نیمی از افراد از مسیر گمراه می‌شوند؛ زیرا در مسیر محافظ ندارند، بخشش از افراد در مسیر حرکت محافظت می‌کند. ما در کنگره بخشش را تمرین می‌کنیم تا در محیط بیرون قادر به بخشش باشیم.

ما بایستی تمام تلاش خود را برای حرکت در مسیر درست صرف کنیم، در زمین کنگره بازی کنیم و خدمت کنیم. ره‌جو سفر اول دریافت‌کننده است و در سفر دوم بایستی این روند تغییر کند، شخصی که در مسیر حرکت می‌کند می‌داند اطلاعاتی که امروز دریافت کرده است باید در اختیار دیگران بگذارد. تنها چیزی که ما با خود از این دنیا می‌بریم نفس و فطرت ماست. سعی کنیم به درک مطالب برسیم، اگر این هفته مختص همسفران است بایستی دلیل آن را درک کنیم. مسئولیت همسفران بر عهده‌ی ره‌جو است و مثلث عشق و محبت و بخشش بایستی تکمیل شود.

بایستی در سفر دوم حتماً دلیل حضور خود را در کنگره بدانیم، بخشش کنیم به‌قدری‌که جان ما متوجه بخشش ما شود، به‌قدری‌که کل خویش ما بیدار و آگاه شود. هرآنچه که هستیم بایستی بداند ما وارد دنیای بخشش شده‌ایم که قادر باشیم از خشم و شهوت گذر کنیم و مرحله نفس اماره را پشت سر بگذاریم.

آنکه کودک بسیار دارد در درون، گریه‌ و زاری نماید در برون. فردی که در درون خود نفس اماره و لوامه را بسیار دارد در صور آشکار در انتها مسیر خشم و شهوت گریه‌ و زاری می‌کند. زمانی عملکرد کنگره متفاوت شد که افراد وارد سفر بخشش شدند، زمانی که حکم دنوری، پهلوانی و نشانی در بی‌نشانی آمد لژیون سردار متفاوت شد. تحول انسان‌ها نعمت خداست و افراد کنگره با ورود به دنیای بخشش توانستند از نعمات خداوند استفاده کنند.

صبر و حرکت سخت و دشوار است؛ اما در انتها راه میوه‌ی صبر و حرکت علمی است که از آن بهره‌مند می‌شویم. ابتدای راه صراط مستقیم نیازمند صبر و استقامت است، زمان می‌برد که افراد از گذشته خود جدا شوند و وارد صراط مستقیم شوند. زمانی که وارد مسیر می‌شویم همه چیز متفاوت می‌شود و در راه درست محافظت می‌شویم؛ اما در بیراهه مدام دچار مشکل می‌شویم.

در سفر اول بایستی به قوه‌ی درک برسیم و اطلاعات خود را به آگاهی تبدیل کنیم و تنها پس از بخشش این خواسته امکان‌پذیر است. سرعت حرکت ما در مسیر درست پس از بخشش بسیار زیاد می‌شود و نوع حرکت ما تغییر می‌کند. مسافر سفر دوم بایستی از همسفر خود تقدیر کند و به همسفر خود اجازه احضار نظر دهد، بایستی همه چیز را بپذیرد و آن‌ها را به‌عنوان نشانه بپذیرد.

در کنگره برای بیرون از کنگره بخشش را تمرین می‌کنیم، سوار مادیات می‌شویم و به‌راحتی از آن می‌گذریم بدون آنکه ثانیه‌ای در دل خود ترس داشته باشیم. به‌قدری مطلب در کنگره وجود دارد که ما از آن‌ها بی‌خبر هستیم، اگر شخصی در کنگره سفر دومی شود و در دل سفر حرکت کند می‌تواند همان مطلبی که گفته می‌شود را ببیند، نور را در دل خود احساس کند، شخصی که وارد سرزمین بخشش می‌شود و درست قدم برمی‌دارد می‌تواند به این توانایی برسد.
بایستی سعی کنیم در مشارکت‌ها احساس و برداشت خودمان را بگوییم، آن چیزی که به فهم ما رسیده است را با دیگران سهیم شویم، آن چیزی که جناب مهندس می‌گویند محفوظات ایشان هستند. زمانی که در مسیر ماجرا را درک می‌کنیم شامل فرمان می‌شویم، زمانی که شامل لطف و فهم می‌شویم دیگر نمی‌توانیم وارد مسیر خشم و شهوت شویم و نمی‌توانند برای ما تصمیم گیرند. بایستی در مسیر حرکت به گفته‌ها و عملکرد خود دقت کنیم.