همسفران؛ مظهر عشق، محبت و صبوری

دومین جلسه از دوره اول جشن‌های کنگره۶۰، نمایندگی رضوی، ویژه مسافران و همسفران، با استادی ایجنت همسفر زهرا و نگهبانی همسفر ملیحه و دبیری همسفر لیلا، با دستور جلسه «هفته همسفر» در روز یکشنبه 16 دی‌ماه 1403 ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان زهرا هستم یک همسفر. محبت از لابه‌لای حلقه‌ها، امواج را می‌شکافد و شما را می‌یابد و در شادی شما شریک می‌شود. ممنون و سپاسگزارم از آقای مهندس که اجازه‌ خدمت به من دادند، این هفته‌ باشکوه را خدمت خانواده و همسفران محترم ایشان تبریک عرض می‌کنم، از ایجنت مسافر حسن و تمامی خدمتگزاران نمایندگی رضوی که فرصت این خدمت را به من و همسفران دادند، تشکر می‌کنم تشکر ویژه هم از عزیزان خدمتگزار امروز، دبیر و نگهبان جلسه دارم. دستور جلسه هفته همسفر است.

این هفته را خدمت تمامی همسفران راه عشق که مظهر عشق، محبت و صبوری هستند تبریک عرض می‌کنم. حضور و وجود همسفران مایه‌ی برکت و نعمت در کنگره 60 است مخصوصاً امروز که تعداد تازه‌واردین زیاد است امیدوارم این هفته برای ایشان بسیار مبارک باشد و بتوانند در این مسیر گام بردارند و کنار مسافران خود آموزش بگیرند. امروز یک تبریک ویژه هم دارم خدمت مسافرانی که همسفر آن‌ها مادر، خواهر یا فرزند دختر ایشان هستند. امیدوارم که چون ستارگان در این مسیر بدرخشند و با مسافران خود همراهی کنند.

نمایندگی‌ای که تعداد همسفران و مسافران آن برابر باشد، متعادل‌تر و موفق‌تر خواهد بود. نوع دیدگاه و نگاه مسافر و همسفر نسبت به اعتیاد در این مثلث کاملاً با یکدیگر متفاوت است. نوع دیدگاه مسافر در درمان اعتیاد، مسیری بسیار سخت و طاقت‌فرسا است و سدهای بسیاری را در مسیر راه خود احساس می‌کند. چرا که سلول‌های مسافر در اعتیاد، مرده و زنده شده‌اند و سه ضلع جسم، روان و جهان‌بینی او کاملاً آسیب‌دیده است. در ضلع مقابل، همسفری قرار دارد که نوع نگاه او نسبت به درمان اعتیاد، کاملاً متفاوت است.

چون آموزش ندیده است و اطلاعات و آگاهی کافی ندارد، از مسافر خود می‌خواهد که با داشتن یک جو غیرت و اراده، مواد را کنار بگذارد. در غیر این صورت اگر نتواند درمان شود و مواد را کنار بگذارد، از این میان او یا مواد مخدر را انتخاب کند. از این نقطه‌ی شروع، وقتی یک همسفر وارد فضای امن کنگره می‌شود، زیباترین سفر دنیا را آغاز می‌کند. لازمه‌ی یک سفر خوب، صبر و بردباری است.

ذات همسفران امید است و یک همسفر باید خود را بپذیرد و به این ایمان و باور برسد که تمامی انسان‌ها مستقل هستند. مسافر برای خود و همسفر نیز برای خودش سفر می‌کند و در ادامه‌ی مسیر است که این دو، کنار یکدیگر قرار می‌گیرند. زمانی که همسفر به میزانی از درک، آگاهی و معرفت می‌رسد، متوجه می‌شود که بهترین عملکرد برای یک همسفر این است که به دنبال آموزش خود باشد و می‌داند که هدف کنگره، رسیدن به یک‌زبان مشترک و احیای بنیان خانواده است. همسفر در مسیر آموزشی خود با واژه‌ی عشق آشنا می‌شود و تمام سعی و تلاش خود را می‌کند که آن را دریافت نماید.

او متوجه می‌شود که عشق در حال تابیدن به همه‌ی موجودات است و هرکس بر مبنای ظرفیت، معرفت، دانش و آگاهی که کسب کرده، قطعاً می‌تواند امواج عشق را نیز دریافت کند، به جایی می‌رسد که می‌داند، عشق متعلق به تمام انسان‌ها و کل هستی است، عشق به همه‌ی موجودات تعلق دارد. خداوند عشق است. حیات عشق است، بودن و نبودن عشق است، مردان، زنان، تمامی کودکان جهان، بی‌خانمان‌ها و معتادان جهان عشق هستند.

یکی از آموزش‌هایی که در کنگره به زیبایی به همسفران داده می‌شود، همان بخشش است. بخشش جزء صفات روح، در انسان است و آغاز یک حرکت است. زیرمجموعه‌ی بخشش، همان محبت و عشق است که ما آن را در وادی ۱۴ کاملاً یاد گرفتیم. همسفر شاید سالیان سال، درد و رنج و سختی را در کنار یک مصرف‌کننده تحمل کرده باشد، ولی قطعاً در اینجا یاد گرفته که بتواند بگذرد و ببخشد و جام سرخ‌فام واقعی، یعنی رامِ محبت شود. با این‌که بیشترین ضربه را می‌خورد، تعادل خود را حفظ می‌کند و در نهایت می‌بخشد. آرامش و حال خوش یک همسفر نباید وابسته به آرامش و حال خوش مسافر یا دیگران باشد.

چون اینجا ایمان قلبی پیدا کرده و سعی کرده از ترس‌های خود جدا شود، تا بتواند تجربه‌های جدید کسب کند. به این باور برسد که در کنگره ۶۰ همه در تلاش هستند که به مسافر او کمک کنند تا در صراط مستقیم قرار گیرد و به رهایی برسد و هرگز ناامید نشود. هر بندی در زمان خود باز خواهد شد و هر تغییری، در آن لحظه‌ای که باید، اتفاق خواهد افتاد. گاهی یک شخص، یک مطلب را طی یک ماه یاد می‌گیرد. ولی شخص دیگری دو سال طول می‌کشد، تا پیام کنگره را دریافت کند. آزمایش انسان‌ها متفاوت است.

من باید تغییر را از خودم شروع کنم و منتظر تغییر مسافر خود نباشم. نگاه من باید تغییر کند. نیمه‌ی پر لیوان را ببینم و با هر تغییر کوچکی در مسافر خود، از او تشکر کنم و اهمیت آن مسئله را به او نشان دهم و با این بهادادن راه را برای تغییرات بزرگ‌تر باز کنم. طبق یک بررسی آماری در کنگره ۶۰، نشان‌داده‌شده که کم‌ترین ریزش در بین مسافران، به کسانی تعلق می‌گیرد که همسفر دارند.

حضور همسفر و مسافر در کنار همدیگر، طی این مراحل، سفر آن‌ها را مستحکم‌تر و متعادل‌تر می‌کند. همسفری تغییر می‌کند و به بالندگی می‌رسد که به دنبال پیداکردن خود واقعی‌اش باشد. همسفر اگر تشنه‌ی آموزش باشد، باید بپذیرد و به این باور برسد که زمانی که می‌خواهد وارد کنگره شود و آموزش‌ها را بگیرد، باید هر چیزی که دارد، حال می‌خواهد ثروت، سرمایه، موقعیت اجتماعی و یا هر کدام از این‌ها که باشد، را پشت در بگذارد و صفرکیلومتر وارد کنگره شود تا بتواند بهتر آموزش‌ها را فرا بگیرد.

یک همسفر از لحظه‌ی ورود به کنگره باید شاگرد و رهجویی فرمان‌بردار باشد تا بتواند روزی به فرماندهی برسد. وقتی همسفر، مسافر خود را رها و به او اعتماد می‌کند و خود در مسیر آموزش قرار می‌گیرد، قطعاً آن مسافر هم به رهایی خواهد رسید.

من این متن زیبا را به‌ تمامی همسفران راه عشق تقدیم می‌کنم. صبورانه زندگی را هجی کردم؛ خوشبختی، هر هجا، ستودنی است؛ زیرا هر روز زندگی با مسافرم، مرا از درون شکست و انگار شخصیتی سازنده‌تر از دست‌های آلوده به پختگی‌ام هدیه داد؛ در کنار سرو ایستادن، هنر نمی‌خواهد؛ می‌ایستی و قامت می‌کشی، اما اگر منتظر جوانه‌زدن درختی خالی و موریانه‌خورده ماندی، مناعت طبع حیات خود را اثبات کرده‌ای.

برگزاری جشن هفته همسفر با حضور مسافران، همسفران و لژیون موسیقی در نمایندگی رضوی برگزار گردید.

تایپ: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون سوم)
عکاس: راهنما همسفر راضیه (لژیون چهارم)
ارسال: مسافر حسن (لژیون دوازدهم)
مرزبان خبری: مسافر رضا
نمایندگی رضوی مشهد