با ورودم به کنگره، آرامش خاصی را دریافت‌ می‌کنم

سلام دوستان محمد هستم یک مسافر.
خدای خود را شاکر و سپاسگزارم به‌خاطر اعتیادی که پیدا کردم و معجزه‌ای به‌نام کنگره ۶۰ را سر راهم قرار داد، از آقای‌ مهندس، اساتید بزرگوارشان، خانواده محترمشان، استاد و راهنمای بزرگوارم و همچنین از بچه‌های لژیون دوم که سعی در بهتر شدن حال من را دارند تشکر و قدردانی می‌کنم.
همیشه با ورودم به کنگره، آرامش خاصی را دریافت‌ می‌کنم که شاید این آرامش را در هیچ جای دنیا تجربه‌ نکرده باشم.
در دوران مصرف، خیلی کارهای ضدارزشی انجام می‌دادم و در تاریکی مطلق پرسه می‌زدم، حس و حال  اوایل مصرفم خوب بود و این حال و هوا را دوست داشتم، بعد از مدتی که دُز مصرفم بالا رفت دیگر هیچ چیز برایم آن حال خوب و لذت را نداشت. کلافه و پرخاشگر شده بودم، مثل اسیری که آرزوی مرگ داشت، صبح تا شبِ خود را با این جمله که کاشکی می‌مُردم و همه چیز تمام می‌شد سپری می‌کردم، هنوز برای ترک جایی نرفته بودم فقط می‌دانستم انتهای هر راهی که بروم بن‌بست است، ناامید از همه چیز و همه کس، زندگی را باخته بودم.
شاید به‌خاطر خانواده‌ام که مصرف کننده بودند من هم در این سن کم اسیر اعتیاد شده بودم، بدتر و سخت‌تر این‌که آنها از روی ناآگاهی و تفکر اشتباه من را به (ان.جی.او)هایی فرستادند و  هر بار حالم بدتر از قبل می‌شد، دیگر از خانواده‌ام‌ تنفر داشتم، اصلا‌ هم دیگر را درک نمی‌کردیم، با همدیگر در ارتباط نبودیم، روزهایی بود که از خانه بیرون می‌زدم و بعد از یک هفته می‌آمدم و دوباره می‌رفتم، هیچ‌کس خبر درست و حسابی از من نداشت.
تا اینکه کنگره ۶۰ بهم معرفی شد اول به اصرار وارد شدم خیلی چیزها برایم نامفهوم بود؛ نشستن ۳ ساعت روی صندلی، انتخاب لژیون، بغل کردن یکدیگر، خوردن دیسپ، نوشتن سی‌دی و ... با تعجب به خودم می‌گفتم: این‌ها که مثل من نیستند، فکرهای عجیب و غریبی در سر داشتم، خیلی به‌هم ریخته و آشفته بودم و اینها باعث اشتباه بزرگی شد که از کنگره پرت و مدتی از آن دور شدم ولی خدا را شکر برگشتم و دیدم که پرونده اعتیاد اینجا بسته می‌شود و غیر از آن، خیلی چیزها آموزش داده می‌شود، ماندم و روز به روز شاهد بهتر شدن حالم وگرفتن انرژی خاصی شدم و خیلی چیزها یاد گرفته‌ام و در حال یاد‌گیری هستم که اصلا بیرون از کنگره وجود نداره این هم به صورت رایگان.
بیرون، همه به فکر منافع خودشان هستند ولی‌ در کنگره این طوری نیست، همه‌ی کارها با نظم و ترتیب است، و حتی امسال از خودگذشتگی‌ را یاد گرفتم، آموختم که چه‌طور با جهان‌بینی زندگی‌ام را اداره کنم و بتوانم با تمام سختی‌ها کنار بیاییم؛ چرا که مشکلات‌ رحمت خداوند هستند و باید تمام تلاشم را بکنم و در صراط‌ مستقیم‌ قدم بردارم‌.
به امید روزی که تمام کسانی که از اعتیاد رنج می‌برند‌ با کنگره ۶۰ آشنا شوند و در مسیر درست درمان قدم بردارند تا به حال خوش و درمان قطعی برسند، در پایان از تمامی خدمتگزاران تشکر می‌کنم.

تهیه و تایپ: مسافر مهدی لژیون هشتم
تنظیم و ارسال: مسافر حجت لژیون شانزدهم

نمایندگی خواجو