جناب مهندس در ابتدا فرمودند؛ از اینکه بر پشتی زرنگار تکیه زده بودیم برخاستیم و فهمیدیم که دوستی آمده است و از این بابت خوشحال هستیم؛ چون از تنهایی درآمدهایم.
تمام روابط ما مثلثی را تشکیل میدهد که یک ضلعش من هستم، یک ضلعش تو هستی، یک ضلع که قاعده هست روابط بین ما است. یک ضلع زن است، یک ضلع شوهر و قاعده روابط بین آنها است. یک ضلع من هستم یک ضلع شاگردهایم و قاعده روابط بین ما است و فضایی که بین این مثلث وجود دارد به این ربط دارد که ما چگونه عمل میکنیم؟ گاهی بین فضا یعنی: روابط من و تو فاجعه است! یعنی ما از دیدن یکدیگر منزجر میشویم و فضا آلوده است؛ پس این ما هستیم که فضا را درست میکنیم و به وجود میآوریم عطرآگین بودن یا متعفن بودن این فضا بستگی به رفتار و تفکر ما دارد، مهندس در ادامه میگویند که به نظر من اصلاً آدم بد نداریم، اگر کسی بدرفتاری میکند بلد نیست و موضوع بدیکردن را که چقدر بد است را نفهمیده است.
پس؛ ما باید چه کنیم که فضای مثلث عطرآگین باشد؟ غیبت، تجسس، گله و شکایت، انتقاد و بازجویی، سخنچینی و قهر نکنیم، این کارها بهنوعی آفت نیز هست و ضد این مثلث است.
مولانا میگوید: اگر میخواهید در زندگی آرامش داشته باشید، باید چهاراصل را در زندگی رعایت کنید. اصل بیثباتی یعنی: هیچچیز در دنیا ثبات ندارد تنها چیزی که ثبات دارد بیثباتی است و اگر بخواهید چیزی را ثابت نگه دارید دچار رنج و عذاب میشوید و دشواریها هم همینگونه هستند عوض میشوند؛ ولی ثابت نیستند. هرگز خودتان را با کس دیگری مقایسه نکنید در مقایسهکردن، همیشه جلوتر از خود را میبینیم و به پشت سرمان نگاه نمیکنیم که از چند نفر جلوتر هستیم زندگی یک مسابقه است و در این مسابقه هر کس در یک جایی و از یک زمانی شروع کرده و همه با هم شروع نکردهاند، پس مقایسهکردن خود با دیگران آرامش را از بین میبرد. در بند توجه و توصیف دیگران نباش، بعضیها نیاز دارند که دیگران توصیفشان کنند و از آنها تعریف کنند مثلاً: بگویند چقدر زیبایی و چقدر خوب راه میروی، وقتی ما انرژی خود را از دیگران میگیریم باعث میشود وقتی که تعریفی از ما نکنند خودمان را دست کم بگیریم و اینگونه میشود که خودمان را دست دیگران میدهیم. زندگی چیزی نیست که همه چیز را با هم، به همه کس بدهند یک چیز به دست میآورید و یک چیز از دست میدهید، این جزئی از قوانین زندگی است و نمیشود همه چیزها را با هم داشت.
نکته حائز اهمیت دیگر این است که تنهایی، بلای جان انسان است ما در کنگره از جمع بودن خود لذت میبریم، اگر برای جمع ارزش قائل باشید جمع هم برای شما ارزش قائل است و شاد بودن و غمگین بودن ما تحت تاثیر سیستم بیوشیمی ما است؛ اینکه کورتیزول یا سروتونین یا دوپامین ترشح بشود یا نه! بستگی به رفتار و کردار ما دارد.
نویسنده: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر عفت (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی عطار نیشابوری
- تعداد بازدید از این مطلب :
844