هدف از ورزش، رسیدن به سلامتی، آموزش، حال‌خوش‌ و‌ تعادل‌ است

مقاله مسافر علیرضا از لژیون ششم در مورد جهانبینی در ورزش
سلام دوستان علیرضا هستم یک مسافر.
خداوند را بابت ورودم به کنگره شکر می‌کنم، از آقای مهندس و راهنمای خوب خودم که درست زندگی کردن را آموزش می‌دهند سپاسگزارم.
من در گذشته ورزش می‌کردم، به مرور زمان اعتیاد باعث شد که از ورزش دور شوم . زمانی که با خواسته خودم و اجازه خداوند وارد کنگره ۶۰ شدم بعد از مدتی که به کمک جهان بینی حس‌هایم باز شد و به سمت صراط مستقیم حرکت کردم، فهمیدم هرچند شخص در گذشته ورزشکار خوبی بوده، اما مصرف مواد عضلات را می‌خورد که همین موضوع باعث کم کاری جسم می‌شود.

ورزش بر صوّر آشکار انسان که جسم می‌باشد و هم بر صوّر پنهان انسان که روان او محسوب می‌شود اثر می‌گذارد، با انجام حرکات ورزشی، ترشح مواد نظیر؛ اندروفین، دوپامین و سروتنین بدن افزایش می‌یابد و در نتیجه ورزش موجب طول عمر و اینکه عضلات قوی موقع پیری به قول معروف عصای دست ما می‌شود.
جسم انسان برعکس ماشین است، به طوری که هر چه از جسم بیشتر استفاده کنیم نیرومندتر و قوی‌تر می‌شود، اما ماشین با کاکرد زیاد لاستیک‌ها سابیده و اصطحلاک را بالا می‌برد.
در سالهای اول شروع کنگره برنامه پارک و ورزش جمعه‌ها وجود نداشت اما زمانی که مکان کنگره پلمپ شد، آقای مهندس دستور دادند که لژیون‌ها در پارک برگزار گردد و ناخواسته متوجه انرژی پارک و هوای آزاد بر حس و حال اعضا شدند، اینکه ورزش در پارک باعث انرژی مضاعف بین مسافرین و همسفران می‌شود؛ بنابراین ورزش در پارک به عنوان مکمل درمان به برنامه کنگره اضافه شد.

هدف من‌ از‌ ورزش‌ کردن‌ چیست و‌ به چه چیزی می‌خواهم برسم؟ پاسخ این سوال یا به عبارتی تعریف جهانبینی و هدف از ورزش، رسیدن به سلامتی، آموزش، حال‌خوش‌ و‌ تعادل‌ است؛ ما در ورزش یا می‌بریم یا می‌آموزیم و حق اعتراض نداریم و همچنین باید در حق همدیگر گذشت داشته باشیم.
از این که به صحبت‌های من توجه نمودید از همه شما سپاسگزارم.

عکس و تایپ: مسافر محمدحسن لژیون نهم
تنظیم و ارسال: مسافر حسین لژیون پنجم

نمایندگی پارک پیروزی.